Κυριακή μεσημέρι στην ανατολίτικη Suzanna, στο Παλαιό Φάληρο. Καθόμαστε μέσα, το μαγαζί είναι γεμάτο, έχει μια ζωντάνια η σάλα του, μια ήπια, γλυκιά βαβούρα. Στα τεκταινόμενα ρίχνει κλεφτές ματιές από την κουζίνα ο μάγειρας και ιδιοκτήτης, Χρήστος Στικόπουλος – τον θυμάμαι από παλιά, ίδιος και απαράλλαχτος μου φαίνεται, μόνο που έχει γκριζάρει λίγο. Αναγνωρίζω και δύο από τους σερβιτόρους, το όλον έχει τη μυρουδιά μιας καλοδεχούμενης σταθερότητας.
Το φαγητό πάντα καλό, σχεδόν ίδιο από… πάντα. Αυτό είναι το καλό με τα εστιατόρια που ειδικεύονται σε κάτι και έχουν σταθερό μενού. Έχουν χιλιομαγειρέψει, χιλιοψήσει, χιλιοτηγανίσει, έχουν διορθώσει λάθη και έχουν μια συνέπεια ανακουφιστική. Αν, βέβαια, είναι έντιμοι οι υπεύθυνοι.
Από τον κατάλογο με τα πολίτικα, λιβανέζικα και γενικώς ανατολίτικα εδέσματα επικεντρωνόμαστε σχεδόν πάντα στους μεζέδες. Για αρχή, αλοιφές: καπνιστή μελιτζανοσαλάτα δουλεμένη με ταχίνι, σκόρδο και λεμόνι (διάβαζε μπαμπαγκανούς), χούμους σνούμπαρ με καβουρδισμένο κουκουνάρι, μουχάμαρα, γλυκοπικάντικη καρυδοαλοιφή με κύμινο και πάπρικα, και γιαουρτλού καρότο, ένα ελαφρύ τζατζίκι με χοντροτριμμένο καρότο και πάπρικα. Το ένα καλύτερο από το άλλο, ταμάμ με τα χειροποίητα πιταρο-ψωμάκια, που έρχονται ζεστά ζεστά στο τραπέζι.
Ακολούθησαν τα τηγανητά: ιτσλί κεφτέδες (ήτοι κιμάς καβουρδισμένος με «γλυκά» μπαχαρικά και κρεμμύδι σε «ντύμα» από πλιγούρι), μουτζεβέρ (κολοκυθοκεφτέδες με άνηθο και φέτα), παστουρμαδοπιτάκια με ντομάτα και πιπεριά σε φύλλο γιουφκά, και σαμπουσέκ, κιμαδοπιτάκια σαν μίνι τροφαντά πιροσκί. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πήραμε και μια μανούσε, ψητή στρογγυλή πίτα σαν λεπτό πεϊνιρλί με κασέρι, σουτζούκι και αυγό. Το ένα καλύτερο από το άλλο.
Ωραία ιδέα το μίνι vegetarian μενού: δοκιμάσαμε τα φατάγιερ, ψητά σπανακοπιτάκια σε ψωμένια ζύμη με λεμονάτη σπανακογέμιση (χωρίς τυρί), και τους ωμούς φακοπλιγουροκεφτέδες μέσα σε φύλλο μαρουλιού, έκτακτο έδεσμα, δροσερό και πικάντικο μαζί.
Η λίστα κρασιών μικρή, αλλά ό,τι πρέπει για το μαγαζί – μακάρι να παραδειγματίζονταν και άλλα οικογενειακά μαγαζιά και να έβαζαν μερικές (λίγες) επιλογές για τους οινόφιλους. Στο τέλος μάς κέρασαν ζουμερά σεκέρ παρέ με μαστιχωτό παγωτό καϊμάκι. Το σέρβις ευγενικό και γρήγορο. Α, και υπομονετικό με τη μικρή που μπερδευόταν μες στα πόδια τους… ■