Τον τελευταίο καιρό οι ακροδεξιές διαδηλώσεις προσφέρουν ένα ασυνήθιστο θέαμα: οι αστυνομικοί μοιάζουν περισσότερο με ένστολους κομπάρσους παρά με φύλακες της δημόσιας τάξης.
Το καλοκαίρι εκτυλίχθηκαν σκηνές στη Γερμανία που ήταν αδιανόητες μέχρι πρότινος. Στο Κέμνιτς της Σαξονίας χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν σε ακροδεξιές διαμαρτυρίες που πυροδοτήθηκαν από την υποψία ότι ένας Ιρακινός και ένας Σύρος σκότωσαν έναν Γερμανό. Η πιο σκοτεινή πτυχή της υπόθεσης όμως ήταν ο τρόπος που αντέδρασε ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος, Χανς Γκέοργκ Μάασεν, ο οποίος αμφισβήτησε το βίντεο που έδειχνε πογκρόμ κατά μεταναστών.
Ολα αυτά συνθέτουν μια σειρά από γεγονότα, που μαρτυρούν αλλαγή στην αντίληψη της Ακροδεξιάς από τη γερμανική κοινή γνώμη. Πριν από δύο χρόνια, πολλοί ακροδεξιοί πολιτικοί δίσταζαν να υποστηρίξουν επισήμως τις εθνικιστικές, ξενοφοβικές κινητοποιήσεις, όπως αυτές της Pegida. Τώρα είναι φυσιολογικό όχι μόνο για τους πολιτικούς της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), αλλά και για στελέχη του πολιτικού κέντρου. Ο αντιπρόεδρος των Ελεύθερων Δημοκρατών, Βόλφγκανγκ Κουμπίτσκι, έσπευσε να αποδώσει τις ρίζες των επεισοδίων στο Κέμνιτς στην πολιτική υποδοχής προσφύγων της Μέρκελ το 2015.
Επί δεκαετίες τα ακροδεξιά στοιχεία του γερμανικού κράτους δεν είχαν τη δυνατότητα συνεργασίας με ένα μεγάλο κόμμα που μοιράζεται τις ίδιες θέσεις. Τώρα την έχουν. Για εκατοντάδες δημοσίους υπαλλήλους, η άνοδος της AfD ήταν το έναυσμα να επιδοθούν σε περισσότερες ακροδεξιές δραστηριότητες από ό,τι θα ήταν ποτέ δυνατόν λίγα χρόνια νωρίτερα.
Από έναν ανώτατο εισαγγελέα στο Βερολίνο μέχρι έναν δικαστή στη Δρέσδη και αστυνομικούς και εκπαιδευτικούς σε ολόκληρη τη χώρα: για όλους αυτούς η υποστήριξη προς το συγκεκριμένο κόμμα αποτελεί μία γέφυρα ανάμεσα στον κρατικό μηχανισμό και την Ακρα Δεξιά.
* Οι Thomas Meaney και Saskia Schäfer μελέτησαν και γράφουν για τη γερμανική Ακρα Δεξιά.