Τα τελευταία χρόνια οι ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου μεταφέρονται στο σανίδι και η αλήθεια είναι ότι βρίσκουν όλο και μεγαλύτερη ανταπόκριση στο κοινό. Σαν να «χτύπησαν φλέβα». Σε μια εποχή δύσκολη και ζοφερή, ξύπνησαν τη νοσταλγία, μαλάκωσαν την ψυχή με εκείνες τις απολαυστικές απλές ιστορίες και τις ατάκες, με τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών τους που αγαπήσαμε στην οθόνη, αν και τα περισσότερα σενάρια ξεκίνησαν από θεατρικά έργα.
Δεν είναι πάντα ευτυχή τα ανεβάσματα αυτά σήμερα, πώς άλλωστε να συναγωνιστούν εκείνους τους ηθοποιούς, αλλά και την αθωότητα των παιδικών μας χρόνων, με την οποία τα συνδέουμε. Ωστόσο, το ελληνικό θέατρο επιμένει να λοξοκοιτά στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 ποντάροντας στο συναίσθημα. Ετσι και φέτος, πολλοί κατέφυγαν στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, στον Αλέκο Σακελλάριο, πρωτομάστορα του είδους, στον Δαλιανίδη κ.ά.
Δεν είναι μόνο τα «Χτυποκάρδια στο θρανίο» που ανεβαίνουν στο «Ηβη» με την πρωτότυπη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, πρωταγωνιστές την Κατερίνα Γερονικολού και τον Ορέστη Τζιόβα και σκηνοθέτη τον Λάκη Λαζόπουλο. Στο θέατρο «Προσκήνιο» ο Γιάννης Μπέζος παρουσιάζει το «Υπάρχει και φιλότιμο» των Αλέκου Σακελλάριου – Χρήστου Γιαννακόπουλου, στο οποίο πρωταγωνιστεί με τη Δάφνη Λαμπρόγιαννη.
Σακελλάριος – Γιαννακόπουλος και στο «Βέμπο», όπου σε διασκευή και σκηνοθεσία των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα και μουσική -στίχους της Αφροδίτης Μάνου ανεβαίνουν στα μέσα του μήνα οι «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες». Μια κωμωδία για την πόλωση και τον διχασμό που βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1960, σε μια μετεμφυλιακή Ελλάδα που προσπαθούσε να ξεχάσει τα τραύματά της.
Και ο… εναλλακτικός
Ακόμη και ο εναλλακτικός Αρης Μπινιάρης σκηνοθετεί στο Εθνικό Θέατρο το «Ξύπνα Βασίλη» του Δημήτρη Ψαθά. Επιτυχία που ξεκίνησε από το θέατρο το 1965 πριν μεταφερθεί στο σινεμά.
Το «Μαριχουάνα στοπ» του Γιάννη Δαλιανίδη σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, που ανέβηκε το 1971 στο θέατρο «Μπουρνέλη» πριν το μεταφέρει ο Φίνος στον κινηματογράφο, παρουσιάζεται σε απόδοση του Γιώργου Βάλαρη στο Gazi Theatre, με τον Τόλη Βοσκόπουλο να ερμηνεύει τα τραγούδια της παράστασης. Ο Βάλαρης διασκευάζει και το έργο του Λάκη Μιχαηλίδη «Η νεράιδα και το παλικάρι».