ΒΕΡΟΛΙΝΟ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1940, ο Τζορτζ Σόρος, Εβραίος ουγγρικής καταγωγής, διέφυγε από το ναζιστικό ολοκαύτωμα και αναζήτησε καταφύγιο στις ΗΠΑ.
Είναι μια ένδειξη των κύκλων που κάνει η Ιστορία, το γεγονός ότι το ίδρυμα Σόρος, κυνηγημένο από την κυβέρνηση Ορμπαν στην Ουγγαρία, βρήκε φιλόξενη στέγη στο Βερολίνο. Η μετακόμιση των 80 υπαλλήλων τού ιδρύματος μαζί με τις οικογένειές τους στη γερμανική πρωτεύουσα ολοκληρώθηκε, ενώ η στελέχωση του ιδρύματος αναμένεται να φθάσει τα 150 άτομα. Ο 87χρονος Σόρος είναι αγαπημένος στόχος της κυβέρνησης Ορμπαν, η οποία τον κατηγορεί, χωρίς αποδείξεις, ότι εκείνος έφερε το κύμα προσφύγων στην Ευρώπη. Η αλήθεια είναι ότι οι στόχοι του ιδρύματος «Ανοικτή Κοινωνία» του Σόρος διαφέρουν παρασάγγας από την ιδέα του μονολιθικού εθνικού κορμού που πρεσβεύει ο Ορμπαν.
Στους στόχους του ιδρύματος περιλαμβάνεται «η οικοδόμηση ζωντανών και ανεκτικών κοινωνιών, των οποίων οι κυβερνήσεις λογοδοτούν σε όλους τους πολίτες και είναι ανοικτές στη συμμετοχή όλων». Μετά την τελευταία εκλογική νίκη του κόμματος Φιντέζ του Ορμπαν, η πίεση εναντίον του ιδρύματος Σόρος και όλων όσοι βοηθούν πρόσφυγες έγινε αφόρητη, με ειδική νομοθεσία που έφερε τον χαρακτηριστικό τίτλο Stop-Soros. H νομοθεσία, που υποστηρίζεται από πλατύ τμήμα της ουγγρικής κοινωνίας, έχει προσβληθεί ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και έχει οδηγήσει σε οξεία καταδίκη της Ουγγαρίας από την πλευρά της Ε.Ε. για την καταπάτηση των πολιτικών ελευθεριών. Το ίδρυμα υπολογίζει ότι η ουγγρική κυβέρνηση έχει ξοδέψει σχεδόν 100 εκατ. ευρώ σε εκστρατείες προπαγάνδας εναντίον του.
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο ίδιος ο Βίκτορ Ορμπαν, ως νεαρός αντικαθεστωτικός στην Ουγγαρία το 1989, είχε λάβει υποτροφία από το ίδρυμα Σόρος για σπουδές στη Μεγάλη Βρετανία. Αλλη μία ειρωνική στροφή της Ιστορίας.