O Χαρίλαος Νικολαΐδης γεννήθηκε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1986. Είναι δικηγόρος και λέκτωρ Δημοσίου Δικαίου και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Εσεξ στη Μεγάλη Βρετανία. Από τις εκδόσεις Μελάνι κυκλοφορεί η ποιητική συλλογή του με τίτλο «Αλεπού στον αυτοκινητόδρομο» (2015), ενώ από τις εκδόσεις Θράκα, σε μετάφρασή του, κυκλοφορεί η συλλογή «Λίγα σύκα απ’ τα γαϊδουράγκαθα» της Εντνα Βίνσεντ Μιλέι. Τελευταίο του βιβλίο, η συλλογή «Αλλες γεύσεις» (Μελάνι, 2018).
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
To «Εκατό χρόνια μοναξιά», του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Το διάβασα για πρώτη φορά όταν ήμουν παιδί και συνεχώς επιστρέφω, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Πρόκειται για τον «Μικρό Πρίγκιπα», το γνωστό βιβλίο του Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί. Πάντα με εντυπωσίαζε και με εντυπωσιάζει η απλότητα με την οποία ο συγγραφέας αγγίζει τόσο πολύπλοκα θέματα. Το πώς εξαλείφεται η σοβαροφάνεια στον τρόπο έκφρασης χωρίς να θυσιάζεται το παραμικρό από τη σοβαρότητα και το βάθος του σπουδαίου αυτού έργου. Και –για να δανειστώ τη φράση– κανείς μεγάλος δεν θα καταλάβει ποτέ γιατί αυτό έχει τόση σημασία. Η δεύτερη θέση ανήκει μάλλον στο De Profundis, του Oσκαρ Ουάιλντ.
Ποιες είναι οι «Αλλες γεύσεις» και τι θα έπρεπε να περιμένουμε από αυτές;
Το δεύτερο βιβλίο χτίζει πάνω στο πρώτο, φιλοδοξεί όμως να πάει λίγο παραπέρα, αλλιώς δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Από την «αναζήτηση» του αρχικού βήματος, περνάμε στην «απομυθοποίηση». Πρόκειται όμως για μια απομυθοποίηση πεισματικά αισιόδοξη, θέλω να πιστεύω. Οι Γεύσεις αγγίζουν ένα μεγάλο εύρος ζητημάτων, όπως ο έρωτας, η εργασία, η βία της ιστορίας και της επικαιρότητας. Ολοι μας βιώνουμε κάποιες φορές το σκληρό πρόσωπο της πραγματικότητας και τότε πρέπει να συνεχίζουμε, να διεκδικούμε, να μετασχηματίζουμε. Γιατί απομυθοποιώ σημαίνει επαναπροσδιορίζω, απελευθερώνομαι, όχι παραιτούμαι. Η γεύση εξασθενεί,/ η γλώσσα δεν εγκαταλείπει, έτσι ανοίγει το βιβλίο. Την εκπλήρωση αυτής της υπόσχεσης θα πρέπει να περιμένει ο αναγνώστης.
Γράφετε: «Οι αλεπούδες γελάνε/ όταν δεν τις βλέπει κανείς./ Εχετε δει αλεπού να γελάει;/ Ορίστε». Ούτε εσείς έχετε δει αλεπού να γελάει;
Το γέλιο της Αλεπούς είναι προσωπική υπόθεση. Δεν θα εξέθετα ποτέ μιαν Αλεπού.
Εχετε Facebok, Twitter κ.λπ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Ναι, έχω Facebook. Θεωρώ ότι η επίδραση του κάθε Μέσου στο οτιδήποτε έχει να κάνει με το πώς το χρησιμοποιούμε. Τα social media εμπλουτίζουν τη διαδικασία της γραφής με την έννοια ότι μας επιτρέπουν να γνωριζόμαστε, να συνομιλούμε, να ενημερωνόμαστε πιο γρήγορα και άμεσα. Σημασία όμως έχει το μέτρο· το μέσο να μην ακυρώνει τον σκοπό.