Είναι η μακροβιότερη θεατρική Επιθεώρηση που γνώρισε ποτέ η χώρα. • «Κυβέρνηση Συριζανέλ ή Η καμένη Τσίπα». • Με πρωταγωνιστές ένα αδιανόητο μέχρι σήμερα στα ελληνικά πολιτικά χρονικά ντουέτο «αρχηγών» • και μ’ ένα μπουλούκι υποκριτών δευτερότριτης διαλογής να τους πλαισιώνει. • Τα δε νούμερα συνεχώς ανανεώνονται, άλλοτε εξοργιστικά, άλλοτε ξεκαρδιστικά, άλλοτε αλλόκοτα ή και εξωφρενικά, όλο και πιο χοντροκομμένα πάντως • – τη εξαιρέσει του ανεπανάληπτου πρώτου εξαμήνου της πρώτης φοράς Αριστερά, • οπότε και συνετέθη το έπος Αμοίρου «Βαρουφακειάς», με εμπνευστή κι εκτελεστή τον διάττοντα καθοδηγητή του πρυτανείου των συριζαίων • παράκλητο του ιδίου του αρχηγού Τσίπρα. •
Τώρα παρακολουθούμε σε συνέχειες το νούμερο «συμφωνία Πρεσπών» • όπου το μπουφόνικο ντούο των πρωταγωνιστών συνεχίζει να παίζει την εξαρχής συμφωνημένη «ασυμφωνία» τους, • με τον πιο χοντροκομμένο να αξιώνει, μετά το δημοψήφισμα στα Σκόπια, εύσημα «προφήτη πολιτικού». • Το αυθόρμητο ερώτημα είναι: • «Πόσο ζωντόβολα μας θεωρούν, πιστεύοντας ότι χάφτουμε τα παραμύθια τους;» • αλλά το σωστό ερώτημα είναι: • «Πόσο δίκιο έχουν που μας βλέπουν όπως μας βλέπουν;». •
«Ο κύριος Τσίπρας δεν έχει πει κανένα ψέμα», απεφάνθη μετά βασανιστική σκέψη του ζητήματος η εκλεκτή των καναλιών συριζαία βουλευτής Κυρία Αυλωνίτου. • Πολλοί προβληματίστηκαν με το συμπέρασμά της, • άλλοι πάλι ξεκαρδίζονται στα γέλια κάθε μεσημέρι στον ΣΚΑΪ, • άλλοι εθαύμασαν κ.ο.κ. • Εμένα πάλι με έχει μπλοκάρει η «εισαγωγή» της λατρεμένης των καναλιών: • «Θέλω να αποκαταστήσω κάτι», ανήγγειλε μετριοφρόνως • πριν προχωρήσει στην «αποκατάσταση» της φιλαληθείας του εργοδότη της. • Μα καλά η ευλογημένη. • Αφού ένιωθε αρκετή να «αποκαταστήσει» μόνη της αυτό το «κάτι», τι το άφησε τόσα χρόνια να γίνει τραγούδι; •
Το αίτημα για εκλογές γίνεται όλο και πιο επιτακτικό όσο περνάει ο καιρός, κυρίως για τον εξής λόγο: • «Αέρα αέρα να φύγει η χολέρα» • – για να το διατυπώσω ευσύνοπτα και παραδοσιακά. • Και η είδηση μόνο «συριζανέλ τετέλεσται» θα λειτουργήσει λυτρωτικά • – μην πω ιδίως για τη δημόσια υγεία και ακουστώ Πολάκης. •
Διότι πέρα από τα οικονομικά, που μετά την κωλοτούμπα του ’15 αναγκάστηκαν οι συριζαίοι να τα «χειριστούν αλλιώς», • σε όλους σχεδόν τους άλλους τομείς συνεχίζουν την κατεδαφιστική πολιτική τους του πρώτου εξαμήνου του ’15: • Εκπαίδευση, Δικαιοσύνη, αντιμετώπιση των θεσμών γενικότερα, Υγεία, Δημόσια Διοίκηση, Τύπος και ΜΜΕ –σε όλα αυτά και σε πολλά άλλα τίποτα δεν άλλαξε από το αρχικό «σχέδιο αλώσεως». • Το πρώτο εξάμηνο των συριζαίων είναι εδώ τέσσερα χρόνια τώρα. • Χωρίς τίποτα σχεδόν το αληθινά προοδευτικό • – εκτός από το πρόσημο, βέβαια. • Ω ναι. • Αυτό το «πρόσημο». •
Η αληθινή κατάσταση των πανεπιστημίων μας είναι αυτή που κραυγάζουν οι τοίχοι τους • – θα έλεγα και το επίπεδο της πλειονότητας των πτυχιούχων τους, αλλά άσ’ το αυτό καλύτερα. • Το «γιατί» τα πολιτικά μας κόμματα στην ουσία δεν έθεσαν ποτέ τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων είναι άλλη πονεμένη ιστορία, • αλλά νομίζω ότι τη βασική απάντηση τη δίνει μια διεθνής έρευνα που έγινε και στη χώρα μας και η οποία περιελάμβανε το ερώτημα: • «Ποιους θεσμούς/οργανισμούς εμπιστεύεσθε περισσότερο;». • «Τα πανεπιστήμια» πρώτ’ απ’ όλα απάντησαν οι Ελληνες, σε ποσοστό 82,4%, • πριν από Ενοπλες Δυνάμεις, Αστυνομία, Εκκλησία, Δικαστήρια κ.λπ. • (Αυτά είναι τα πρώτα πέντε που εμπιστευόμαστε. • Οϊ όι μάνα μ’). •
Να γιατί στην ουσία δεν ιδρώνει αυτί στα πολιτικά κόμματα για την κατάσταση στα πανεπιστήμια. • Διότι βλέπουν πόσο νοιάζονται οι Ελληνες τι, στ’ αλήθεια, συμβαίνει με την εκπαίδευση των τέκνων τους. • «Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε».