Ηταν προκήρυξη της οργάνωσης «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς», αν δεν κάνω λάθος, ύστερα από καταδρομική επίθεση εναντίον υαλοπινάκων, σταθμευμένων αυτοκινήτων, αστυνομικών και λοιπών αξιών του επάρατου αστικού πολιτισμού. Τα παιδιά δεν ήσαν τόσο φλύαρα όσο οι συγγραφείς των προκηρύξεων με τις οποίες συνόδευε η «17 Νοέμβρη» τις δολοφονίες της. Μία σελίδα όλη κι όλη τούς έφτανε για να περιγράψουν τον ταξικό αντίπαλο της νέας γενιάς τρομοκρατών. Ησαν οι «μικροαστοί», αυτοί που άνοιγαν τα μαγαζιά τους κάθε πρωί, που χρειάζονταν δάνειο για να αγοράσουν αυτοκίνητο και χρεώνονταν για να αποκτήσουν ιδιόκτητο διαμέρισμα. Η διαφορά από τους δασκάλους τους ήταν ποιοτική, που λένε. Ενώ η «17 Νοέμβρη» θεωρούσε προνομιούχο στόχο της τη «λούμπεν μεγαλοαστική τάξη» –η μεγάλη προσφορά της οικογενείας Ξηρού στην επιστήμη της κοινωνιολογίας– οι μαθητές της είχαν στρέψει το ευγενές μίσος τους στους «μικροαστούς». Ηταν και η ποιοτική διαφορά της κοινωνικής σύνθεσης αυτών των ομάδων. Ενώ τη «17 Νοέμβρη» την αποτελούσαν αγράμματα φτωχόπαιδα που τα καθοδηγούσε ο διανοητής Γιωτόπουλος, εδώ είχαμε να κάνουμε με γόνους οικογενειών που μεγάλωσαν στις νεοαστικές μεζονέτες, έζησαν τη θαλπωρή της πλουτοκώσταινας και στρέφονταν εναντίον όσων δικαιολογημένα περιφρονούσαν διότι δεν τα είχαν καταφέρει όπως οι γονείς τους. Η «Νύχτα των Κρυστάλλων» που οργάνωσαν κράτησε περίπου ένα μήνα, τον Δεκέμβριο του 2008, όταν κατέλαβαν το κέντρο της πρωτεύουσας, με την άδεια της πολιτείας, κατ’ εξοχήν χώρο δραστηριοποίησης των μεσαίων στρωμάτων. Υποθέτω ότι πολλοί από αυτούς σήμερα θα είναι απόφοιτοι κάποιων πανεπιστημίων του εξωτερικού.
Η Ελλάδα του 2018 είναι μια άλλη χώρα από την Ελλάδα του 2008. Τα μεσαία στρώματα αποδεκατίσθηκαν στα χαρακώματα της κρίσης, έγιναν η τροφή που κρατάει ακόμη το τέρας του Δημοσίου ζωντανό, έζησαν την ερήμωση της αγοράς στο πετσί τους, είλωτες στους Νταβέληδες του ασφαλιστικού, και όσοι επιβίωσαν, ανασφαλείς και φοβισμένοι, δρέπουν τους καρπούς της συστηματικής απαξίωσής τους. Οι ηρωικοί «μικρομεσαίοι» του πρώτου ΠΑΣΟΚ μεταμορφώθηκαν σε «νοικοκυραίους». Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, οι «νοικοκυραίοι» εμπνέουν απέχθεια στην άξεστη και αμόρφωτη επικράτεια του Διαδικτύου. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει το νεκροταφείο τους.
Αναρωτιέμαι ειλικρινά ποιοι είναι όλοι αυτοί που καταφέρονται κατά των «νοικοκυραίων». Σε ποιες οικογένειες γεννήθηκαν, ποιοι εργάζονταν για να τους ζουν και να πάνε σχολείο να μάθουν τα πέντε κολλυβογράμματα που ξέρουν και με ποια χρήματα μπορούν να αγοράζουν τις μπίρες τους. Μήπως κάποιοι «νοικοκυραίοι»;