Ανεξήγητη και υπερβολική θεώρησαν ορισμένοι την κατάρρευση τραπεζικών μετοχών τη «Μαύρη Τετάρτη» που πέρασε όταν οι τραπεζικές μετοχές έχασαν έως και 17,66% σε μία μέρα. Ηταν υπερβολική, όχι όμως ανεξήγητη.
Λίγες μέρες πριν από το τραπεζικό κραχ, αποκτήσαμε μία ακόμα ελληνική ιδιαιτερότητα. Η εποπτεία των τραπεζών δεν περιλαμβάνεται στις αρμοδιότητες του υπουργού Οικονομίας ή υφυπουργού του υπουργείου. Σε όλες τις χώρες, οι κυβερνήσεις αναθέτουν τη σχετική αρμοδιότητα στο υπουργείο αυτό όποια ονομασία και αν έχει. Οχι μόνον στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης αλλά και στη μακρινή Αυστραλία, στην εξωτική Ινδία, παντού, με τις τράπεζες ασχολούνται στο υπουργείο Οικονομίας.
Αντίθετα, η απόφαση του πρωθυπουργού ορίζει αρμόδιο για την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος τον υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη, αφαιρώντας την αρμοδιότητα από τον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομίας Γ. Δραγασάκη. Προφανώς δεν είναι καλύτερος ο υπουργός Οικονομίας, απλά ήταν φυσιολογικό να έχει την αρμοδιότητα. Αντίθετα το προσόν του κ. Φλαμπουράρη δεν είναι οι γνώσεις του για τις τράπεζες, αλλά ότι αποτελεί μέρος της οικογένειας, επίλεκτο μέλος του στενού ηγετικού πυρήνα της κυβέρνησης. Είναι ένας «από εμάς». Ο κόουτς, στις σχέσεις του νεαρού ηγέτη με επιχειρηματίες. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαία κίνηση, εκπέμπει κάποιο σήμα η πρωθυπουργική απόφαση.
Ο υπουργός Επικρατείας κ. Φλαμπουράρης είχε αναλάβει και την προεδρία της Διυπουργικής Επιτροπής Μεγάλων Εργων Υποδομής. Δραστηριοποιούνταν πολλά χρόνια ως εργολάβος και θεωρήθηκε «φυσική» η εμπλοκή του σε αρμοδιότητα άλλων. Παράλληλα, είναι «συντονιστής των δράσεων και στην ανάληψη πρωτοβουλιών σε θέματα βελτίωσης της ποιότητας ζωής». Η σχετική ιστοσελίδα καμαρώνει: «Για πρώτη φορά ένας υπουργός Επικρατείας επιφορτίζεται με το καθήκον της συγκέντρωσης και αξιολόγησης θεμάτων που απασχολούν την καθημερινότητα των πολιτών».
Η δουλειά του είναι να εξυπηρετεί πολίτες. Φροντίζει να αποκτήσουν άδεια οδήγησης όταν καθυστερεί, να αποκτήσουν φυσικό αέριο αυτόνομα σε διαμέρισμα πολυκατοικίας, επιταχύνει την έκδοση σεισμοδάνειου, τακτοποιεί την εξόφληση μεταφορέα μαθητών σε νησί του Ιονίου. Κάνει εξυπηρετήσεις που ενδεχομένως χάθηκαν στη γραφειοκρατία.
Αυτό κατάλαβαν οι αγορές. Αρμόδιος για τις τράπεζες αναλαμβάνει ο υπουργός εξυπηρετήσεων. Ο άνθρωπος που κάνει διευκολύνσεις. O πολιτικός dealmaker. Εχει διαφορά να επιταχύνεις μια σύνταξη που καθυστερεί από το να αποτρέπεις αναγκαστικά μέτρα σε μη εξυπηρετούμενο δάνειο μεγαλοξενοδόχου ή οικογένειας εκδοτών; Ναι, μεγάλη όταν είσαι μέτοχος τράπεζας που περιμένεις να μειωθούν τα κόκκινα δάνεια. Η «ανεξήγητη» αλλαγή του υπουργού που εποπτεύει τις τράπεζες λειτούργησε ως σήμα για τις αγορές. Δεν ήταν τελικά ούτε αχρείαστη απόφαση ούτε αθώα κίνηση οργάνωσης κυβερνητικού έργου. Επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις (ή τον φόβο) ότι η κυβέρνηση θα προσπαθήσει με εξυπηρετήσεις και χάρες να καλύψει απώλειες ψήφων. Ανατρέποντας όσα έχουν επιτευχθεί.
Σε κρίσιμες φάσεις επικρατεί εσωστρέφεια. Η ισχύς συγκεντρώνεται στον στενό κύκλο, την παρέα που κυβερνά. Αυτό είδαν μέτοχοι τραπεζών που έχασαν περίπου 40 δισ. τα τελευταία χρόνια και απάντησαν. Το δικό τους σήμα έλεγε δεν θα (ξανα)κερδίσετε εκλογές εις βάρος μας.