Μία από τις μεγάλες επιτυχίες αυτής της κυβέρνησης είναι η τεράστια συμβολή της στο να συνηθίζει και να εμπεδώνει η ελληνική κοινωνία ότι η χώρα είναι ένα απέραντο ξέφραγο αμπέλι. Κυριολεκτικά, κρίνοντας από το θράσος που καθορίζει τη συμπεριφορά των μπαχαλάκηδων, ώστε να επιτίθενται όποτε θέλουν, χωρίς να διακινδυνεύουν οι ίδιοι, εναντίον αστυνομικών δυνάμεων, τμημάτων ή διευθύνσεων, και από την ευκολία με την οποία μετανάστες μπαίνουν μαζικά, κυκλοφορούν ελεύθερα και καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους στην επικράτεια. Από τις αντιδράσεις αποδεικνύεται ότι, αφού σε πρώτη φάση οι Συρανέλ κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν ένα μεγάλο ποσοστό ημιαγρίων προκειμένου να κατακτήσουν την εξουσία, στη συνέχεια τους μετέτρεψαν σε αμέριμνους λωτοφάγους.
Αλλιώς δεν εξηγείται πώς και γιατί θεωρείται φυσιολογική και μέσα στη συνηθισμένη ροή της καθημερινότητας μια επίθεση μπαχαλάκηδων κατά της Γενικής Διεύθυνσης της Αστυνομίας σε μια μεγάλη πόλη όπως η Πάτρα. Ή πώς σταδιακά κατελήφθη η πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη από μετανάστες που μπαίνουν παράνομα από τον Εβρο και μόνον όταν το θέαμα πήρε διαστάσεις, υπήρξε κάποια κινητοποίηση από πλευράς κράτους; Και γιατί έπρεπε η χώρα να γίνει διεθνώς ρεζίλι για την κατάσταση που επικρατεί στη Μόρια, πριν ο αρμόδιος υπουργός σκεφθεί την ανάγκη αποσυμφόρησης αυτού του αίσχους;
Πρέπει να είναι αλλοπαρμένος κάποιος, για να απαιτεί απαντήσεις στα προηγούμενα ερωτήματα. Αν δεν είναι, όμως, διαπιστώνει με απόλυτη βεβαιότητα ότι φαινόμενα και καταστάσεις που σε άλλες χώρες στην Ευρώπη –αφού υποτίθεται ότι εκεί βρίσκεται η Ελλάς– θα προκαλούσαν συναγερμό, εδώ δημιουργούν με χαρακτηριστική καθυστέρηση ένα μικρό θόρυβο μικρής έντασης και διάρκειας. Δυστυχώς, είναι πολύ λίγοι οι Ελληνες «πολίτες» που ανησυχούν επειδή οι μπαχαλάκηδες έχουν πάρει «το πάνω χέρι», ενώ η αστυνομία είτε κρύβεται είτε δείχνει ανεπάρκεια στην αντιμετώπισή τους και ξεφυσάει απλά ανακουφισμένη όταν δεν υπάρχουν θύματα. Είναι αυτοί που αισθάνονται ανασφάλεια, γιατί καταλαβαίνουν ότι κάποια στιγμή μπορεί να γίνουν θύματα της ασύδοτης βίας, αφού το κράτος είναι ανήμπορο ή δεν θέλει να τους προστατεύσει.
Είναι επίσης πολύ λίγοι οι Ελληνες «πολίτες» που συνδυάζουν στο μυαλό τους τις αθρόες αφίξεις μεταναστών από τον Εβρο με την προφανώς ανεπαρκή φύλαξη των συνόρων. Είναι όντως δύσκολη ιστορία η «απόκρουση» μεταναστών και προσφύγων από τη θάλασσα, όταν η Τουρκία δεν θέλει να τους συγκρατήσει, αλλά φαίνεται ότι είναι δύσκολη και από την ξηρά. Οπότε το λογικό συμπέρασμα είναι ότι ούτε τα χερσαία σύνορα φυλάσσονται αποτελεσματικά, αφού όποιος θέλει τα παραβιάζει και φτάνει ανενόχλητος στην… πλατεία Αριστοτέλους. Σαν να μην υπάρχουν φράχτες, θερμικές κάμερες, αυτοκίνητα για περιπολίες κατά μήκος των συνόρων και εκπαιδευμένο προσωπικό. Υπάρχουν; Μάλλον όχι. Αλλά τότε πώς είναι δυνατόν ο αριθμός των μεταναστών στη χώρα να παραμένει επίσημα σταθερός όταν οι Συρανέλ διαλαλούν και εμείς βλέπουμε ότι αυξήθηκαν οι ροές στο ξέφραγο αμπέλι; Μήπως λένε πάλι ψέματα; Ολα είναι πιθανά στη χώρα των λωτοφάγων.