Μας έπιασαν Κότσους;

3' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μα τι υπέροχο όνομα είναι αυτό! Μια ιστορία με πρωταγωνιστή έναν τύπο ονόματι Κότσο Ανγκιούσεφ δεν μπορεί παρά να αξίζει. Ο εν λόγω κύριος, Βορειομακεδών-Πουγουδουμίτης, φίλος προσωπικός του πρωθυπουργού Ζάεφ και πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, πούλησε στη σχεδόν χρεοκοπημένη ΔΕΗ μια περίπου ανύπαρκτη εταιρεία εμπορίας ηλεκτρικού ρεύματος στα Σκόπια. Στην κατάσταση που βρίσκεται η ΔΕΗ, να καταβάλει πέντε εκατομμύρια ευρώ, για να αγοράσει μια ζημιογόνα εταιρεία με μερίδιο αγοράς μόλις 11%, με τριάντα τόσους υπαλλήλους και πάγια μηδαμινής αξίας 10.000 ευρώ, είναι περίεργο! Υπάρχουν, Οράτιε, πολύ περισσότερα στον ουρανό από όσα μπορεί να εξηγήσει η φιλοσοφία μας – πόσω μάλλον στον ουρανό της πολιτικο-επιχειρηματικής διαπλοκής. Αν βεβαίως πρόκειται για την περίπτωση.

Πάντως, καταλαβαίνω τώρα γιατί έβρισκα εξαρχής απωθητική τη μορφή του Ζάεφ και το γλοιώδες χαμόγελό του. Δεν είναι τυχαία η συγκέντρωση τόσης γλίτσας στη φάτσα από μια ηλικία και μετά. Επικαλούμαι σχετικώς το κύρος του Σελίν, στην υπέροχη μετάφραση της Καικιλίας: «Καθώς σε αυτό το παιχνίδι γινόμαστε γερνώντας ολοένα πιο άσχημοι και σιχαμεροί, δεν μπορούμε καν να κρύψουμε τον καημό μας, τη χρεοκοπία μας, και καταλήγουμε μ’ εκείνη τη βρωμογκριμάτσα φαρδιά πλατιά στη φάτσα, που παίρνει είκοσι, τριάντα χρόνια και βάλε να μας ανέβει εντέλει απ’ την κοιλιά στο πρόσωπο. Γι’ αυτό υπάρχει ο άνθρωπος, γι’ αυτό και μόνο, για μια γκριμάτσα, που του παίρνει μια ζωή ολόκληρη να τη σχηματίσει, και που δεν καταφέρνει πάντα ούτε καν να την ολοκληρώσει, τόσο βαριά και περίπλοκη είναι η γκριμάτσα που θα ’πρεπε να κάνει για να εκφράσει όλη την αληθινή ψυχή του, δίχως να πάει τίποτα χαμένο».

Χαμένος στον μύθο του

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ίσως ο αφελέστερος άνθρωπος που υπήρξε ποτέ στην πολιτική, ζει το όνειρό του αυτό τον καιρό! Δρέπει τους καρπούς των κόπων του, που λέει ο λόγος. Επιτέλους, μπορεί να φαντάζεται τον εαυτό του ως τον υπ’ αριθμόν ένα εχθρό της κυβέρνησης! Ξεπέρασε και αυτή τη Ζωή Κωνσταντοπούλου – η οποία, παρεμπιπτόντως, είναι σε εμφανή κάμψη αγωνιστικού φρονήματος και προσανατολισμού. Με αφορμή την έρευνα της Ασφάλειας για τη «δημοκρατική» δράση του Παναγιώτη ως τραμπούκου κατά των πλειστηριασμών, ο πρόεδρος της ΛΑΕ δήλωσε σε συνέντευξή του –ο αθεόφοβος– τη βεβαιότητα ότι η Ασφάλεια και η ΕΥΠ παρακολουθούν τα τηλέφωνά του. «Αυτό το έχω διασταυρώσει από άλλες πηγές», είπε, «που μου αποκάλυψαν ότι σε κομματικές και κυβερνητικές συσκέψεις συζητούνται τα όσα εγώ συζητάω στις τηλεφωνικές μου επικοινωνίες». Μιλούμε, δηλαδή, ότι αυτός καβάλησε το καλάμι και πάει σαν σφαίρα!

Πολυασχολούμαι, θα πείτε, με τέτοιου είδους νοσηρές περιπτώσεις. Ναι, αλλά έχω τον λόγο μου. Διότι τέτοια περιστατικά εξηγούν πώς ο Λεβέντης, ένα πρόσωπο που επί τριάντα χρόνια εθεωρείτο νούμερο, κατάφερε να είναι σήμερα στη Βουλή και υποχρεώνεται ο Τύπος να παίρνει στα σοβαρά έναν άνθρωπο που, επί δεκαετίες, η αναφορά στο όνομά του ήταν μια μετωνυμία για τη θλιβερέστερη μορφή γελοιότητας.

Οι περισσότεροι από όσους αφιερώνονται στην πολιτική (όχι όλοι και το εννοώ, αλλά οπωσδήποτε η μάζα) κρύβουν μέσα τους έναν Λεβέντη. Πάντα υπήρχε ο Λεβέντης, τιθασευμένος κάπως, μέσα στα ψώνια της πολιτικής. Δεν τον ανακαλύψαμε τώρα· η κρίση, τα νέα ερωτήματα που έφερε και οι νέες αντιπαραθέσεις, όλα αυτά έφεραν το βάθος στην επιφάνεια και το ανέδειξαν. Γι’ αυτό, είναι τόσο φυσική η ύπαρξη του προέδρου στη σημερινή Βουλή…

Ούτε ο Αλέξης

Γιοχάνες Χαν, ο αρμόδιος για τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης επίτροπος. Αετός, τσακάλι, αλεπού της ερήμου! Μάλλον δεν κατάλαβε τίποτε αυτός ο άνθρωπος από το δημοψήφισμα στη Μακεδονία, όπως λέει όλος ο κόσμος την καθ’ ημάς ΠΓΔΜ. Εκρινε λοιπόν χρήσιμο να συστήσει στη Βουλή της χώρας να περάσει τη συμφωνία των Πρεσπών, για να μη χρειαστούν εκλογές, ενώ την ίδια ώρα ο Ζάεφ ψάχνει οκτώ αντιπολιτευόμενους για να αυτομολήσουν. Τέτοια λεπτότητα ούτε ο Τσίπρας δεν είναι ικανός να δείξει. Εύγε στον επίτροπο! Κατόπιν αυτού, δεν νομίζω ότι υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα σήμερα ή το αργότερο αύριο να βρει τους προθύμους ο Ζάεφ. Πάμε για εκλογές· δηλαδή, χαίρετε και τα ξαναλέμε σε δυο μήνες…

Μάθημα πολιτικής

«Ποια είναι η αρχή μου; Αγαπάμε τον Πατριάρχη μας, αγαπάμε το Πατριαρχείο μας, το σεβόμαστε, το στηρίζουμε όσο μπορούμε. Αγαπάμε τον πρωθυπουργό μας, τους πολιτικούς μας όλους, και όπου έχουμε λόγο, δυνατότητα, βοηθάμε και συμπαραστεκόμαστε. Ολους αυτούς τους αγαπάμε, τους σεβόμαστε. Αλλά θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι αγαπάμε πιο πολύ από όλους την Εκκλησία και την πατρίδα». Μεταφράζω: πάνω απ’ όλα ο εαυτός μου, τον οποίο, παρεμπιπτόντως, ταυτίζω και με την πατρίδα. Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου προς κάθε ενδιαφερόμενο.

Δεν είμαι της Εκκλησίας – κάθε άλλο. Θαυμάζω όμως και παρατηρώ πάντα με προσοχή τον αρχαιότερο πολιτικό θεσμό του Υπαρκτού Ελληνισμού να παραδίδει μαθήματα πολιτικής.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή