Το παράδοξο είναι πως όσο πλησιάζεις πιο κοντά τόσο πιο σίγουρος είσαι ότι η Ιρις, η «Αγγελιαφόρος» του γλύπτη Sam Jinks είναι μια αληθινή γυναίκα. Τα μαλλιά της, καστανά και δεμένα προς τα πίσω είναι φυσικά, αλλά το δέρμα της που τόσο μοιάζει με ανθρώπινο, είναι φτιαγμένο από σιλικόνη. Τη γονατιστή στάση της και το βάρος των τεράστιων χρυσών φτερών που φυτρώνουν στην πλάτη της –κατασκευασμένα από φάιμπεργκλας– υποστηρίζει ένας εσωτερικός, αθέατος σκελετός.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα γλυπτό που δεν αναπαριστά απλώς το σώμα, αλλά το αναπαράγει με ακρίβεια στην κάθε του λεπτομέρεια. Ο Αυστραλός καλλιτέχνης Σαμ Τζινκς, ο νεότερος από την ομάδα των επίσης Αυστραλών στην καταγωγή γλυπτών που δουλεύουν με την ίδια τεχνοτροπία (hyperrealism) και κάνουν διεθνή καριέρα, συνόδευσε το έργο του στην Αθήνα. Η «Αγγελιαφόρος» εκτίθεται από σήμερα στην αίθουσα του πρώτου ορόφου του Μουσείου Μπενάκη Πειραιώς, μόνη της μέσα σε ένα χαμηλά φωτισμένο δωμάτιο και η όψη της καθρεφτίζεται σε μια σύγχρονη εκδοχή των νερών της Στύγας. Ο γλύπτης αντλεί έμπνευση για τη δουλειά του από το άγαλμα της θεάς Ιριδος που κάποτε κοσμούσε το δυτικό αέτωμα του Παρθενώνα. Μιλώντας για το έργο του, αναφέρθηκε ουσιαστικά για τον θαυμασμό του προς τους μεγάλους τεχνίτες της ελληνικής αρχαιότητας. Και εξήγησε πως με την «Αγγελιαφόρο» θέλησε να ανοίξει ένα διάλογο μαζί τους προσπαθώντας να πετύχει την ομορφιά, την κίνηση, την εκφραστικότητα και την ακρίβεια των μαρμάρινων αγαλμάτων.
Ανάμεσα σε δύο κόσμους
«Το έργο του Σαμ Τζινκς είναι αλληγορικό: η Ιρις ήταν κατά την αρχαιότητα ένα πλάσμα που κινείτο ανάμεσα σε δύο κόσμους, τον θεϊκό και τον ανθρώπινο, μεταφέροντας μηνύματα. Σήμερα, εδώ, κινείται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία, και μεταφέρει πληροφορίες από το παλιό στο σύγχρονο», λέει η επιμελήτρια της έκθεσης, αρχαιολόγος Σάρα Κρέιπ. Το γλυπτό παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα και είναι μια ανάθεση του Hellenic Museum της Μελβούρνης στον καλλιτέχνη. Το «Ελληνικό Μουσείο», όπως προτιμά να το ονομάζει ο διευθυντής του Πίτερ Μίτρακας, συνεισφέρει με αυτόν τον τρόπο στις πολιτιστικές ανταλλαγές με το Μουσείο Μπενάκη.
Η στρατηγική συνεργασία ανάμεσα στα δύο μουσεία ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια, μια περίοδο που το Μουσείο Μπενάκη αγωνιούσε για την αύξηση των εσόδων του αναζητώντας νέους πόρους. Η εξωστρέφεια την οποία τόσο υποστήριζε ο διευθυντής του Αγγελος Δεληβορριάς, και χάρη στην οποία το μουσείο κατάφερε να κατοχυρώσει το όνομά του στο εξωτερικό παράγοντας υπεραξία από αυτό, συνέβαλε σε αυτή την προσπάθεια.
Αφηγηματικός ιστός
«Οι ελληνικές κοινότητες της Διασποράς βρίσκουν στην πλούσια συλλογή του Μουσείου Μπενάκη ένα αφηγηματικό ιστό που τους ταιριάζει», μας είπε ο Νίκος Τριβουλίδης, διευθυντής Πόρων και Ανάπτυξης του μουσείου. Ετσι, στην περίπτωση της Μελβούρνης, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Ελλάδας όπως την ονομάζουν εξαιτίας της τεράστιας και ακμαίας ελληνικής κοινότητας ομογενών, βρέθηκε ένας εξαιρετικός συνεργάτης και υποστηρικτής, που ενστερνίζεται απολύτως και με ενθουσιασμό την προσπάθεια του μουσείου να διαφυλάξει και να διαδώσει τον ελληνικό πολιτισμό. Το «Ελληνικό Μουσείο» έχει πάρει με πολυετές δάνειο 200 αντικείμενα από τη μόνιμη έκθεση του Μπενάκη –εκτίθενται με τον τίτλο «Gods, Μyths and Μortals»– ενώ στο πλαίσιο των ανταλλαγών, τον προηγούμενο μήνα ξεκίνησε περιοδική έκθεση με φωτογραφίες της Nelly’s η οποία θα διαρκέσει μέχρι τον προσεχή Φεβρουάριο.