Αυτό και αν είναι από τα άγραφα. Πήγε, λέει, ο Π. Καμμένος στην Ουάσιγκτον, επισκέφθηκε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τους είπε την άποψή του περί της τύχης της συμφωνίας των Πρεσπών και μετά τους προσέφερε ένα δικό του Plan Β για το πώς μπορεί να εξασφαλιστεί η ειρήνη στα Βαλκάνια και προφανώς ταυτόχρονα να εξοβελιστούν οι Ρώσοι από την περιοχή, χωρίς την παραπάνω συμφωνία. Μετά πέρασε από το Πεντάγωνο και μοίρασε στους Αμερικανούς βάσεις στην Αλεξανδρούπολη, στη Λάρισα, στον Βόλο και όπου αλλού επιθυμούν και για όποια χρήση θέλουν. Ετσι, στα ξαφνικά και χωρίς συνεννόηση με την κυβέρνηση, όπως τουλάχιστον προκύπτει από αντιδράσεις κύκλων του Μαξίμου και υπουργών…
Είναι φανερό ότι ο Π. Καμμένος έκανε το ταξίδι με πρόσχημα να επισκεφθεί μία έκθεση πολεμικού υλικού, αλλά στην πραγματικότητα για να διαβεβαιώσει την αμερικανική κυβέρνηση ότι είναι πια καταδικός τους και όχι των Ρώσων, όπως κάποτε θρυλούνταν. Και επειδή εκείνος ο θρύλος δημιούργησε νέες υποψίες εξαιτίας της αντίθεσής του στη συμφωνία των Πρεσπών –της οποίας αρχιτέκτονες είναι οι Αμερικανοί–, πρότεινε εναλλακτικό σχέδιο δικής του επινόησης και προσέφερε αφειδώς βάσεις και βασούλες σε συναντήσεις του με τον ομόλογό του Τζέιμς Μάτις και τον υφυπουργό Εξωτερικών Γουές Μίτσελ.
Δεν υπάρχει, ασφαλώς, ανάλογο περιστατικό στα παγκόσμια πολιτικά και διπλωματικά χρονικά. Υπουργός Αμυνας μιας χώρας να διαλαλεί την αντίθεσή του στην πολιτική της κυβέρνησης σε ένα εθνικό θέμα, να μην παραιτείται, να παραμένει στη θέση του ανέπαφος και στη συνέχεια να καταθέτει ένα δικό του εναλλακτικό σχέδιο σε ξένη δύναμη δίχως τη συγκατάθεση της δικής του κυβέρνησης. Αυτά όμως είναι «ψιλά γράμματα» για τους Συρανέλ, που αρκέστηκαν σε μία δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλου ότι η κυβέρνηση επιμένει στη συμφωνία των Πρεσπών. Εκεί σταμάτησε η δήλωση, χωρίς αναφορά στην προσφορά βάσεων (ασχέτως αν η κυβέρνηση έχει προσχωρήσει φανερά πλέον στο δόγμα «ανήκουμε στη Δύση», δεν νοείται ο υπουργός Αμυνας να ασκεί δική του πολιτική αγνοώντας τον πρωθυπουργό), που άλλωστε λειτουργούν ήδη δίχως φανφάρες. Από την άλλη πλευρά, είναι σαφές ότι ο Π. Καμμένος έχει ασυλία ό,τι και να κάνει έως τις εκλογές!
Ωστόσο, όλα αυτά έχουν και άλλες διαστάσεις. Γίνονται σε μία περίοδο που η Αθήνα προσπαθεί να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τη Μόσχα μετά το επεισόδιο της απέλασης Ρώσων διπλωματών. Γίνονται επίσης σε περίοδο συνεχούς κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Δύσης με τη Ρωσία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης περιλαμβανομένων των Βαλκανίων, στα οποία ανήκει ο ευρύτερος γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας. Το χθεσινό δημοσίευμα των New York Times είναι χαρακτηριστικό και ταυτόχρονα αποκαλυπτικό. Το θλιβερό είναι ότι στο παιχνίδι των μεγάλων παιδιών εμπλέκεται εκούσα – άκουσα και η Ελλάδα με μία κυβέρνηση ανύπαρκτης συνοχής και πρωτοφανούς ασυναρτησίας, όπως δείχνουν δυστυχώς με τα καμώματά τους οι δύο εταίροι που την αποτελούν.