Οι άβολες εξαιρέσεις

3' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μ​​ε έναν τρόπο διασταυρώθηκαν στην ειδησεογραφία της περασμένης εβδομάδας, και η ιστορία του ενός φώτισε περισσότερο και υπογράμμισε τη ζωή και το έργο του άλλου. Στον πατέρα Αντώνιο απονεμήθηκε το βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το έργο του στη μη κυβερνητική οργάνωση «Κιβωτός του κόσμου», που δραστηριοποιείται στον τομέα της μέριμνας και προστασίας μητέρων και παιδιών, και ειδικότερα άπορων μονογονεϊκών οικογενειών. Για τον 44χρονο υποπλοίαρχο του Λιμενικού Σώματος Κυριάκο Παπαδόπουλο, κόπηκε πρόωρα το νήμα της ζωής. Ανακοπή καρδιάς η αιτία θανάτου. Μιας «καρδιάς» που το διάστημα 2015-2016 έσωσε χιλιάδες ανθρώπους που περνούσαν από την Τουρκία στη Μυτιλήνη, ως κυβερνήτης περιπολικού σκάφους.

Ηταν ένας καθημερινός άνθρωπος, παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών, που αγωνίστηκε για τη διάσωση χιλιάδων ενηλίκων και μικρών παιδιών, «χωρίς ωράριο, με υψηλό αίσθημα καθήκοντος και χαμηλές αποδοχές», έγραψε η «Κ» σε ανάρτησή της (10/10). «Πόσους ανθρώπους έχετε σώσει;» τον είχε ρωτήσει ο Βέρνερ Φάιμαν, όταν με τον Ελληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα είχαν επισκεφθεί τη Μυτιλήνη. «Περισσότερους από πέντε χιλιάδες», του απάντησε ο Ελληνας αξιωματικός. Δεν άκουσε καλά ο τότε Αυστριακός καγκελάριος και του είπε πως «πέντε ζωές είναι κάτι πολύ σημαντικό». Τον διόρθωσαν και του είπαν πως πρόκειται για πέντε χιλιάδες ζωές… «Είσαστε πραγματικός ήρωας», του είχε πει έκπληκτος ο Φάιμαν.

Για τη δράση του είχε τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών και την ελληνική πολιτεία. Το ντοκιμαντέρ της Δάφνης Ματζιαράκη «4.1 miles», το οποίο κατέγραψε και ανέδειξε την προσπάθειά του στο σκάφος, την ανείπωτη αγωνία, τον κόπο και την απελπισία του, ήταν υποψήφιο για Οσκαρ.

Ο πατέρας Αντώνιος ταξίδεψε στις Βρυξέλλες για την παραλαβή του βραβείου μαζί με 10 από τα παιδιά της «Κιβωτού». «Αυτό που κάνουμε είναι χρέος μας, υποχρέωση για το ποίμνιό μας, για τα παιδιά και τις ψυχούλες τις τραυματισμένες», δήλωσε μεταξύ άλλων πολλών. Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος σε μια συνέντευξή του είχε πει: «Οι στιγμές της προσωπικής αδυναμίας είναι πολυτέλεια, που δεν την έχουμε. Λίγα μίλια παραπέρα υπάρχουν άνθρωποι που χρειάζονται τη βοήθειά μας. Εμείς έχουμε καιρό να κλάψουμε». Στο ντοκιμαντέρ τον βλέπουμε να βουρκώνει. Οταν ανασύρει παιδιά αναίσθητα από τη θάλασσα, όταν το ασθενοφόρο αργεί, όταν ο εφιάλτης τον κυκλώνει από παντού χωρίς διαφυγή.

Και το χαμογελαστό πρόσωπο του πατέρα Αντώνιου είναι βέβαιο ότι θα έχει σκιαστεί από αυτά που έχει συναντήσει, δει και ακούσει. Οσο ακλόνητη και να είναι η ορθόδοξη πίστη του, δεν μπορεί να μην κάμφθηκε, να μην είχε στιγμές περισυλλογής, αναρώτησης, ταραχής. Ομως το χρέος «για το ποίμνιο, για τα παιδιά» ήταν ισχυρότερο.

Οι δύο αυτοί άνθρωποι, πιθανότατα άγνωστοι μεταξύ τους, διαπέρασαν το κουκούλι του ατομικισμού και στράφηκαν να συνδράμουν τον «άλλον», σε μια ανεξέλεγκτη κρίση περιορισμένη σε διάρκεια, όπως ο Κυρ. Παπαδόπουλος, ή χωρίς τέλος, όπως ο πατήρ Αντώνιος. Αν αρχίσουν να περισσεύουν τα κοσμητικά επίθετα και οι αναφορές σε ηρωισμούς, αν η συγκίνηση υπερχειλίσει χωρίς να διοχετευτεί σε μια επόμενη πράξη ή μέριμνα, τότε απλώς περιχαρακώνουμε την εξαίρεση γιατί μας υπερβαίνει. Δίνουμε απλόχερα το φωτοστέφανο στους ανθρώπους που καθορίζονται από τη δυναμική της προσφοράς, για να ξεμπερδεύουμε. Γιατί η δική τους «κανονικότητα» μας στριμώχνει. Ο πρωταθλητισμός της ζωής είναι εξαιρετικά απαιτητικός και προϋποθέτει τη δική του προγύμναση. Μια εσωτερική προεργασία, ζυμωμένη με μνήμες (ο Μυτιληνιός υποπλοίαρχος ήταν γέννημα θρέμμα μιας προσφυγικής οικογένειας από τη Νικομήδεια), αίσθημα καθήκοντος, εκπαίδευση στο βλέμμα ώστε να μπορεί να «αγκαλιάζει» το μεγάλο ανθρώπινο τοπίο και όχι το, διαρκές ούτως ή άλλως, μικρομέγαλο δράμα του καθενός μας.

Αν κάτι «συμβολίζουν» οι δύο αυτοί άνθρωποι είναι όχι τόσο το θαυμαστό (αυτό είναι δεδομένο και εύκολο να εκδηλωθεί), είναι την εικόνα μιας κοινωνίας που τους έχει απεγνωσμένα ανάγκη. Για να μπορέσει, στη μικροκλίμακά του ο καθένας, να αντιδράσει στην απομόνωση και στη συναισθηματική στεγανοποίηση.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή