Εννιά παιδικά καλοκαίρια…

1' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Α​​​​υτός ο κόσμος με συγκινεί βαθιά, όχι γιατί είναι ο κόσμος της παιδικής μου ηλικίας –δεν ήταν άλλωστε αποκλειστικά–, αλλά γιατί είναι ο κόσμος των αγαπημένων μου ανθρώπων, των ανθρώπων που αγάπησα πολύ. Τον σκέφτομαι πάντα με συγκίνηση, αλλά δεν τον νοσταλγώ. Υπάρχει συγκίνηση χωρίς νοσταλγία, ίσως μάλιστα να είναι πιο αδρή».

Αυτό το απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο του συγγραφέα και προέδρου της Εθνικής Βιβλιοθήκης Σταύρου Ζουμπουλάκη είναι η απάντηση στην ερώτηση που μου απηύθυνε ένας στενός μου φίλος, όταν του έλεγα πόσο πολύ με συγκίνησε, με άγγιξε, η εμπειρία ζωής που περιγράφει ο Ζουμπουλάκης «Στ’ αμπέλια» (εκδόσεις Πόλις). «Γιατί να διαβάσω ένα βιβλίο για τη ζωή στο χωριό;», με ρώτησε. Κι έτσι αισθάνθηκα ότι οφείλω μιαν απάντηση.

Με μια γραφή απλή, τρυφερή, βαθιά αληθινή, σχεδόν παλλόμενη από συναίσθημα, ο συγγραφέας (γεν. 1953 στη Συκιά Λακωνίας) περιγράφει «εννιά παιδικά καλοκαίρια αδιατάρακτης ευτυχίας, μέσα σ’ έναν ωκεανό αγάπης», εννιά καλοκαίρια στο χωριό, στην εξοχή, στο καλύβι και τ’ αμπέλια, με ανθρώπους του μόχθου, με κοκόρια και κότες, στον τρύγο, στη ρουτίνα της καθημερινής αγροτικής ζωής, αλλά και στη μικρή κοινότητα που όμως δεν παρουσιάζεται εξιδανικευμένη. Διατηρεί τη σκληρότητα, τις δυσκολίες, τον φθόνο, τη μικροψυχία, καθώς «κακό χωριό τα λίγα σπίτια», όπως συνήθιζε να λέει η γιαγιά μου, μια μαυροφορεμένη μορφή με τσεμπέρι σαν κι αυτές του βιβλίου.

Ο αυτοβιογραφικός κόσμος που ζωντανεύει στις 90 σελίδες του ο Σταύρος Ζουμπουλάκης, δεν μου είναι άγνωστος, είναι ο κόσμος των γονιών μου, των παππούδων και των γιαγιάδων μου, κι έτσι μου έχει μεταφερθεί μέσα από ιστορίες αστείες, στενάχωρες, άγριες, κόσμος ίδιος κι απαράλλαχτος, τις καθημερινές και τις Κυριακές, στα καλύβια και τ’ αμπέλια, στα «ζα» και τη συγκομιδή των σύκων, με την ίδια λαϊκή θρησκευτικότητα αλλά και το περίσσευμα υποκρισίας.

«Τι να νοσταλγήσεις; Τη φτώχεια, την υψηλή παιδική θνησιμότητα, την εντελώς απροστάτευτη απέναντι στην παραμικρή αρρώστια ζωή; Το κουτσομπολιό, την κακολογία και τον ασφυκτικό έλεγχο της ιδιωτικής –τρόπος του λέγειν– ζωής; Τη δεισιδαιμονία και τον αναλφαβητισμό;»

Είναι γοητευτικό το βιβλίο του Σταύρου Ζουμπουλάκη. Δεν εξιδανικεύει αυτή τη ζωή, δεν τη στρογγυλεύει, βάζει το παρελθόν στις πραγματικές του διαστάσεις. Είναι ένα βιβλίο που συγκινεί, αλλά και ένα βιβλίο χρήσιμο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή