Είναι σίγουρο ότι ο Χορστ Ζεεχόφερ δεν ανησυχούσε μήπως η εξυπνάδα που εκστόμισε εις βάρος των Ελλήνων σε προεκλογική συγκέντρωση στη Βαυαρία θα είχε οποιοδήποτε πολιτικό κόστος για αυτόν. Το αντίθετο, η ιδέα ότι οι Βαυαροί θα μπορούσαν να διορθώσουν τα προβλήματα άλλων θα άρεσε σε ένα κομματικό ακροατήριο που αισθάνεται ότι απειλείται η μακρόχρονη κυριαρχία του στον ίδιο του τον τόπο. «Οι Βαυαροί κυβέρνησαν την Ελλάδα για ένα διάστημα. Ισως να ήταν καλύτερα εάν αυτό δεν ήταν προσωρινό», είπε ο πρώην πρωθυπουργός του κρατιδίου και υπουργός Εσωτερικών, που «διέπρεψε» πρόσφατα όταν απειλούσε να ρίξει την κυβέρνηση στην οποία υπηρετεί, το ξανασκέφτηκε και παραμένει στην εξουσία.
Δεν χρειάζεται να μπούμε στις λεπτομέρειες της ελληνικής Ιστορίας για να διαφωτίσουμε τον κ. Ζεεχόφερ για τα προβλήματα που αντιμετώπισε ο βασιλιάς Οθων και τα προβλήματα που κληροδότησε στη χώρα φεύγοντας. Από τη δική μας πλευρά, επίσης, χρήσιμο θα ήταν να μην ξεχνάμε όσα θετικά πέτυχε ο νεαρός βασιλιάς και η αντιβασιλεία του, και πόσα από τα προβλήματα που αντιμετώπισε προϋπήρχαν της ελεύσεώς του και παρέμειναν πληγές του νέου κράτους μετά την εκθρόνισή του. Να θυμόμαστε, επίσης, ότι μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, χάος επικρατούσε στην Ελλάδα και ήταν μεγάλη η ανακούφιση όταν ο Λουδοβίκος της Βαυαρίας δέχθηκε να διοριστεί ο δευτερότοκός του γιος βασιλιάς της Ελλάδας. Ο Μιαούλης ήταν επικεφαλής της επιτροπής που ταξίδεψε στο Μόναχο να χαιρετίσει τον νεαρό βασιλιά.
Από την άλλη, όμως, καλό είναι να θυμίσουμε στον κ. Ζεεχόφερ ότι το να κυβερνά ένας λαός έναν άλλον συνήθως δεν συνεπάγεται τα αγνά αισθήματα που ο Οθων, παρά τα πολλά του λάθη, φαίνεται να έτρεφε ειλικρινώς για την Ελλάδα και για τους Ελληνες. Οπως έσπευσαν πολλοί να σχολιάσουν τις τελευταίες ημέρες, Βαυαροί συμμετείχαν στην εισβολή και κατοχή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και πολλοί απ’ αυτούς φέρουν βαριά ευθύνη για σφαγές Ελλήνων και άλλα εγκλήματα πολέμου. Καλό είναι να τα θυμάται αυτά, όχι επειδή φανταζόμαστε ότι ο κ. Ζεεχόφερ θα ντραπεί (εάν ντρεπόταν δεν θα έλεγε όσα λέει κατά καιρούς, και όχι μόνο εις βάρος των Ελλήνων) αλλά επειδή το παιχνίδι αυτό, της προβολής ενός λαού ως ανώτερου των άλλων, έχει φέρει πολλαπλές καταστροφές στην Ευρώπη σε όλη της την Ιστορία. Εδώ εστιάζεται σοβαρό πρόβλημα της εποχής μας: όσο οι πολιτικοί έχουν πολιτικό όφελος στο να παρουσιάζουν τον δικό τους λαό ως ανώτερο των άλλων και ταυτόχρονα υπό απειλή τόσο οι δεσμοί μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα δοκιμάζονται συνεχώς, με κάθε δυσκολία να προσφέρει νέα αφορμή για περαιτέρω διχασμό. Η ενοποίηση των ευρωπαϊκών χωρών έφερε την ειρήνη και την ευημερία, ενώ πιθανή διάλυση δεν θα αργήσει να επαναφέρει τη βία. Αρκεί να δούμε τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η Βρετανία, με το ενδεχόμενο να χτιστούν «σκληρά» σύνορα μεταξύ της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας και της Βορείου Ιρλανδίας μετά το Brexit και αυτό να οδηγήσει στην ακύρωση της ειρηνευτικής συμφωνίας που ίσχυε τις τελευταίες δεκαετίες. Οταν όλοι οι ακραίοι που σήμερα αλληλοενθαρρύνονται μέσα από το κοινό τους μίσος για την Ευρωπαϊκή Ενωση βρεθούν να μοιράζονται σύνορα και να διαφωνούν για τη διαχείριση της μιας ή της άλλης εθνικής μειονότητας, δεν θα αργήσει η αναβίωση των παλιών διενέξεων.
Ο κ. Ζεεχόφερ έφθασε να απειλεί τη συνοχή της κυβέρνησης της Αγκελα Μέρκελ λόγω διαφωνίας για τη μεταναστευτική πολιτική της καγκελαρίου. Πιο ουσιαστική, όμως, ήταν η παρατήρηση του επίτιμου προέδρου των Χριστιανοκοινωνιστών, Εντμουντ Στόιμπερ, ότι η κυριαρχία του κόμματος στις αυριανές εκλογές στη Βαυαρία απειλείται από την εσωτερική μετανάστευση, από την εισροή Γερμανών ψηφοφόρων από άλλα κρατίδια που δεν έχουν την ίδια αφοσίωση στο κόμμα αυτό. Οταν ο κ. Ζεεχόφερ επιχειρεί να συσπειρώσει τους Βαυαρούς παρουσιάζοντάς τους ως ανώτερους των Ελλήνων, θα αργήσει να τους κολακεύσει ως ανώτερους των άλλων Γερμανών; Με άλλα λόγια, όταν οι εθνικιστές πετύχουν την πολυπόθητη διάλυση της Ε.Ε., θα προχωρήσουν στη διάλυση και των ίδιων των εθνικών κρατών τους; Εάν αυτό δεν είναι στις προθέσεις τους, χρήσιμο θα ήταν να απαντήσουν στο ερώτημα έως πού μπορούν να θέτουν τη μία ομάδα εναντίον της άλλης πριν χάσουν τον έλεγχο. Πόσο μπορεί ο κ. Ζεεχόφερ να μιμείται τους ακόμη πιο ακραίους στα δεξιά του πριν τους ενισχύσει σε βαθμό που θα κυριαρχούν;
Και μιας και μιλάμε για εθνικά κράτη, ο κ. Ζεεχόφερ ίσως γνωρίζει τη λατρεία με την οποία οι Βαυαροί της εποχής του Λουδοβίκου και του νεαρού Οθωνα αντιμετώπιζαν την αρχαία Ελλάδα, αλλά δεν θα γνωρίζει την εκτίμησή τους για τους σύγχρονούς Ελληνες ως απογόνους τους. (Η ανάγνωση του έργου «Ο Ελληνικός Λαός» του Γκέοργκ Λούντβιχ Μάουρερ –ήταν μέλος της αντιβασιλείας– θα τον διαφώτιζε). Αυτή η λατρεία της αρχαιότητας ήταν πυλώνας της ταυτότητας των νέων Ελλήνων· επίσης, επί Οθωνος επινοήθηκε η Μεγάλη Ιδέα ως συγκολλητική ουσία του νέου κράτους των ετερόκλητων ομάδων και συμφερόντων. Αυτό που ο κ. Ζεεχόφερ και άλλοι υπερπατριώτες ίσως να μην έχουν κατά νου είναι ότι, όταν ο Οθων ήρθε στην Ελλάδα το 1832, η χώρα αυτή ήταν ήδη ανεξάρτητο, εθνικό κράτος. Η Βαυαρία, στην οποία ο Οθων επέστρεψε έκπτωτος το 1862, ήταν κρατίδιο. Η Γερμανία έγινε εθνικό κράτος το 1871. Η ενότητα της Ελλάδας δεν κινδυνεύει από τις εξυπνάδες του κ. Ζεεχόφερ. Της Γερμανίας όμως;