Οι ευρωεκλογές

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Π​​ρώτη φορά στην ιστορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου οι εκλογές του προσεχούς Μαΐου, για την ανάδειξη των νέων μελών του, αποκτούν νέα πολιτική διάσταση. Αυτό το εξόχως δαπανηρό «πολυεθνές συζητητήριο» είχε ως στόχο να προσδώσει δημοκρατική «νομιμοποίηση» στο ευρωπαϊκό εγχείρημα. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει, καθώς το «δημοκρατικό έλλειμμα» στην Ενωση βαθαίνει και αναμένεται πως θα καταγραφεί στις εκλογές.

Από την Ευρώπη της επιμόνου και σταδιακής ενσωματώσεως των εθνικών κρατών, έχουμε εισέλθει πλέον σε μία περίοδο «ανατροπών», όπου κυριαρχούν το μεταναστευτικό –επί της ουσίας, η δημιουργία μίας νέας «πολυπολιτισμικής» ευρωπαϊκής φυσιογνωμίας– και η δυσανάλογη ισχύς μιας μη λογοδοτούσης γραφειοκρατίας – της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ιστορικώς πολιτισμική πολυμορφία υπήρξε μόνον στο πλαίσιο συστήματος αυτοκρατορικού. Η πλέον εξέχουσα περίπτωση ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Ανατολής, όπου με όχημα την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό συνετελέσθη μοναδική ώσμωση ιδεών. Αυτό επέτρεψε στον Απόστολο Παύλο να προσδώσει στο κήρυγμα του Ιησού διάσταση οικουμενική, ενσωματώνοντας στην Εκκλησία τους εθνικούς ελληνιστές.

Αντίθετα η σημερινή Ευρώπη είναι συνασπισμός ανεξαρτήτων κρατών, που κάποια εξ αυτών μόλις προσφάτως εξασφάλισαν την εθνική τους κυριαρχία, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Δεν είναι όλοι οι Ευρωπαίοι διατεθειμένοι να θυσιάσουν το επίτευγμα αυτό αμασητί εν ονόματι μιας «αυτοκρατορίας» υπό πολιτική διαμόρφωση εδώ και δεκαετίες. Αυτά και τα παρόμοια αποτελούν διανοητικές ασκήσεις που συζητούνται σε αμφιθέατρα και πλήρως αναντίστοιχες προς κάθε έννοια ή ορισμό της πολιτικής.

Το αμερικανικό «μοντέλο», το οποίο αβασάνιστα προβάλλεται, δεν είναι πρόσφορο για αντιγραφή. Ο ιδεολογικός πυρήνας του είναι βιβλικός, διότι στις Ηνωμένες Πολιτείες το άτομο ανεξαρτήτως φυλής ή πολιτιστικών καταβολών είναι εξ ορισμού ελεύθερο και έχει μάλιστα δικαίωμα υλικής ευημερίας – συνταγματικώς κατοχυρωμένο. Εάν αποτύχει, η ευθύνη ανήκει αποκλειστικώς σε αυτό. Εξ ου και η αποστροφή προς την ιδέα της κρατικής κοινωνικής προνοίας.

Καθ’ όσον αφορά στο θέμα της ελίτ των Βρυξελλών, δηλαδή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναντιρρήτως σε όλες τις φάσεις της εξελίξεως της κοινωνίας του ανθρώπου υπήρχαν «τεχνοκράτες» –ελίτ, με άλλα λόγια– ως εργαλεία ασκήσεως μιας προσωποποιημένης πολιτικής εξουσίας.

Στην περίπτωση της Ε.Ε. η πολυπρόσωπη πολιτική της ηγεσία «κρύβεται» πίσω από τη γραφειοκρατία, χειραγωγούμενη από την ισχυρότερη χώρα της Ενώσεως, ώστε να αποφεύγονται οι αντιπαραθέσεις στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο. Ετσι λοιπόν εκλεγμένοι πρωθυπουργοί και υπουργοί μιας χώρας ελέγχονται από «τεχνοκράτες», βάσει απείρων κανονιστικών διατάξεων. Αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα την τελευταία οκταετία. Αυτό συμβαίνει σήμερα στη Βρετανία και στην Ιταλία.

Η μάχη ωστόσο δεν πρόκειται να κριθεί στην Ευρώπη, διότι η μεγάλη σύγκρουση βρίσκεται εν εξελίξει στις Ηνωμένες Πολιτείες μεταξύ του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και της διαμορφωθείσης καθεστηκυίας τάξεως πραγμάτων. Το ευρωπαϊκό σύστημα αμύνεται και ομφαλοσκοπεί.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή