Αικατερίνη Σακελλαροπούλου: Εμπόδια

Αικατερίνη Σακελλαροπούλου: Εμπόδια

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κανονικά, δεν θα αναρωτιόμασταν. Δεν θα ήταν έκπληξη το γεγονός ότι μια κυβέρνηση που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερή επέλεξε για την προεδρία του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Σε μια χώρα που η κυβέρνηση ξεχωρίζει τους δικαστές, αξιοκρατικά και με βάση το νομολογιακό τους προφίλ, η δικαστής –που έχει διακριθεί στην υπεράσπιση της προστασίας του περιβάλλοντος και των ατομικών δικαιωμάτων– θα ήταν η αυτονόητη επιλογή.

Και όμως. Ο χθεσινός διορισμός της Σακελλαροπούλου έγινε δεκτός ως έκπληξη. Αιφνιδίασε ακόμη και τους υποστηρικτές της – ή μάλλον κυρίως τους υποστηρικτές της, τους μόνους που είναι σε θέση να εκτιμήσουν πόσο ασύμβατο είναι το πρόσωπο με τη θεσμική κουλτούρα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Πώς η εξουσία της πολακικής γροθιάς, που αντιλαμβάνεται τους ανεξάρτητους θεσμούς ως «εμπόδια», καταλήγει να αναδεικνύει το αντίθετό της;

Η πρώτη, ρηχή απάντηση εστιάζει στα πρόσωπα. Η επιλογή, λένε, δεν θα ήταν η ίδια, εάν δεν είχε μεσολαβήσει αλλαγή σκυτάλης στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Ομως, οι επιλογές αυτής της κυβέρνησης στον τομέα της Δικαιοσύνης δεν ήταν ποτέ «μονοπώλιο» του υπουργού, ούτε καν μονοπώλιο του Μαξίμου, καθώς στο σύστημα ασκούσαν την επιρροή τους και κέντρα ισχύος εκτός της κυβέρνησης.

Η δεύτερη απάντηση διαβάζει πίσω από τον διορισμό της Σακελλαροπούλου κεντροαριστερό άνοιγμα – μια συμβολική χειρονομία στην κατεύθυνση της απαγκίστρωσης από τον Καμμένο και της επαναπροσέγγισης των ψηφοφόρων που ορίζονται ως «προοδευτικοί». Ούτε αυτή η εξήγηση είναι πολύ πειστική. Ακόμη κι αν οι επιλογές των ανώτατων δικαστών εκπέμπουν πολιτική ακτινοβολία, πόσοι –πλην του νομικού κόσμου– μπορούν να επηρεαστούν; Πόσοι ψηφίζουν με κριτήριο τα πρόσωπα στην κορυφή της Δικαιοσύνης;

Η τρίτη απάντηση εξηγεί την απόφαση σχεδόν χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν τα κριτήρια της κυβέρνησης. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχαν προσπαθήσει να ελέγξουν το ΣτΕ. Είχαν προσπαθήσει να χρησιμοποιήσουν την προεδρία του ως πολιτικό συνάλλαγμα για την εξαγορά ποιμαντικής εύνοιας. Το εγχείρημα, όμως, της διαβουκόλησης του Σώματος εκπυρσοκρότησε εις βάρος τους. Προκάλεσαν πρωτοφανή ένταση με το Ανώτατο Ακυρωτικό, χωρίς εν τέλει να εκμαιεύσουν τις αποφάσεις που ήθελαν σε υποθέσεις υψηλής πολιτικής φόρτισης – με πρώτη, βέβαια, την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι εκείνη η πολιτική και θεσμική κρίση δεν τελείωσε με τη δικαστική απόφαση που αψήφησε τις κυβερνητικές πιέσεις. Η πραγματική της λύση ήταν ο χθεσινός διορισμός. Το «εμπόδιο» του ΣτΕ κλυδωνίστηκε, αλλά δεν αλώθηκε. Και, εν τέλει, επέβαλε τα δικά του κριτήρια. Το θεσμικό του κεκτημένο αποδείχτηκε ισχυρότερο από την πολακική ισχύ.

Τη Σακελλαροπούλου δεν τη διάλεξε αυτή η κυβέρνηση. Την επέβαλε ο θεσμός.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή