«Με πόνο καρδιάς»

3' 30" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είμαι λίγο ζαλισμένος από αυτό που παρακολουθήσαμε και θα σας παρακαλούσα να μη με παρεξηγήσετε αν κάπου ξεφύγω. Λοιπόν, βοηθούν βεβαίως και οι διαστάσεις των δύο πρωταγωνιστών του δράματος, αλλά μου είναι προσωπικά αδύνατο να μη βλέπω τις ομοιότητες με τα προσφιλή μου ντοκιμαντέρ για την άγρια φύση. Ξέρετε, εκείνα που ο νεαρός και ζωηρός ελέφαντας επωφελείται από την απουσία του αρχηγού ελέφαντα και ορμάει στα θηλυκά, αλλά επιστρέφει ο αρχηγός και ακολουθεί μια επική μάχη μέσα στη σκόνη και στα γρυλλίσματα, καταλαβαίνετε…

Ο Νίκος Κοτζιάς παραιτήθηκε. Με άλλα λόγια, τον έφαγε ο Καμμένος και, αν θέλουμε να είμαστε ακριβέστεροι, τον έφαγε ο Τσίπρας, έστω και «με πόνο καρδιάς», για χάρη του Καμμένου. Για τη σφοδρότητα της σύγκρουσης στο υπουργικό των δύο θηρίων δεν υπάρχει αμφιβολία: το μαρτυρεί το γεγονός ότι ο καβγάς περιείχε και κατηγορίες εκατέρωθεν για κακοδιαχείριση μυστικών κονδυλίων – κατηγορίες οι οποίες οπωσδήποτε ευνοούν την επιχειρηματολογία της αντιπολίτευσης. Ούτε όμως για το γεγονός ότι ο Τσίπρας έγειρε προς την πλευρά του Καμμένου υπάρχει αμφιβολία: η δήλωση του Τζανακόπουλου «όποιος δυσφορεί να κατεβεί από το τρένο», η οποία και προκάλεσε την απόφαση του Κοτζιά να παραιτηθεί, αναφερόταν εμφανώς στον παραιτηθέντα υπουργό Εξωτερικών, διότι το περιβάλλον του ήταν που διέρρεε τα περί «δυσφορίας».

Και οι δύο τους, Κοτζιάς και Καμμένος, είναι παράλογα οξύθυμοι και θυελλώδεις· προφανώς όμως, ο Καμμένος είναι περισσότερο επικίνδυνος από τον Κοτζιά. Πιο πολύ φοβάται ο Τσίπρας έναν Καμμένο σε απόγνωση, που θα λέει ό,τι του κατεβαίνει, παρά έναν Κοτζιά, του οποίου μάλιστα η πολιτική παραμένει πολιτική της κυβέρνησης και μετά την αποχώρησή του από αυτή. Παρ’ όλα αυτά, η ζημία είναι μεγάλη και είναι προσωπική για τον Τσίπρα.

Κατ’ αρχάς, πώς θα εκληφθεί αυτή η ωραία εξέλιξη στο εξωτερικό, όταν είναι ακόμη πρόσφατη η μνήμη της επίσκεψης του Καμμένου στις ΗΠΑ; Βεβαίως, η κυβέρνηση θα παράσχει μέσω των καταλλήλων διαύλων τις απαραίτητες επεξηγήσεις. Εντούτοις, παραμένει το γεγονός ότι ο υπουργός, που πήγε στην Αμερική και άρχισε να λέει τα δικά του, τελικά επιβλήθηκε του άλλου υπουργού, που ήταν ο αρμόδιος και ο οποίος εξέφραζε την κυβερνητική πολιτική. Και τα γεγονότα πάντα βαραίνουν περισσότερο από τα λόγια. Επειτα, πώς θα επηρεάσει η παραίτηση τις εξελίξεις στα Σκόπια; Δεν χωρεί αμφιβολία ότι δυσκολεύει την προσπάθεια του Ζάεφ να συγκεντρώσει την απαραίτητη για την αλλαγή του συντάγματος κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οπότε ενισχύεται η πιθανότητα των εκλογών στη Β. Μακεδονία, δηλαδή παρατείνεται το διάστημα κατά το οποίο η συμφωνία μένει σε εκκρεμότητα και, συνεπώς, εξασθενεί η δυναμική της.

Κυρίως όμως, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της επιλογής Καμμένος αντί Κοτζιά στις εσωκομματικές ισορροπίες; Προ καιρού ο Ιερώνυμος έφαγε τον Φίλη, τώρα ο Καμμένος τρώει τον Κοτζιά; Πώς θα περάσει αυτό στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων γκρινιάζει από την πρώτη μέρα για τη συμμετοχή του Καμμένου στην κυβέρνηση;

Ο Τσίπρας έκανε ό,τι μπορούσε για να περιορίσει τη ζημία. Ανέλαβε ο ίδιος το υπουργείο Εξωτερικών, για να δείξει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει τη συμφωνία των Πρεσπών. Προειδοποίησε, επίσης, τον Καμμένο να μαζευτεί: Δεν θα «ανεκτεί» (το λέω όπως το είπε ο ίδιος: «Δεν θα ανεκτώ») διγλωσσία και προσωπικές στρατηγικές. Παρ’ όλα αυτά, το κύρος του έχει τρωθεί. Δεν είναι πια ο πανίσχυρος πρωθυπουργός που κάνει ό,τι θέλει και ό,τι θέλει τού βγαίνει. Αποδυναμώνονται ο ίδιος, η κυβέρνηση συνολικά, αλλά και η συμφωνία για το όνομα. Ο μόνος κερδισμένος, προσωρινά, είναι ο Καμμένος. Προσωρινά, να το τονίσω, διότι σε τέτοιες νίκες μακροπρόθεσμα όλοι είναι χαμένοι…

Πογκρόμ

Είναι περίεργο, επειδή η λέξη είναι ρωσικής προελεύσεως και ο Τσίπρας όφειλε να τη γνωρίζει, λόγω του παρελθόντος του. Εν πάση περιπτώσει, την ξεστόμισε την μπούρδα του ο πρωθυπουργός· είπε «προγκρόμ» αντί για «πογκρόμ» και, φυσικά, άρχισε αμέσως το δούλεμα. Ωστόσο, το λάθος σε πολλούς πέρασε ως σωστό και, μερικές ημέρες αργότερα, το ακούς πια να χρησιμοποιείται έτσι. Ακούς από πολιτικούς (π.χ. τον Αδωνι Γεωργιάδη, από τον οποίο δεν θα το περίμενα) μέχρι εκφωνητές στα δελτία ειδήσεων να λένε «προγκρόμ». Απόδειξη, νομίζω, του πόσο μας ταιριάζει ο Τσίπρας – δηλαδή, για να μην κρυβόμαστε, πόσο μας αξίζει ο Τσίπρας…

Αδικία

Κατάφωρη μάλιστα, διότι κανονικά μετά την παραίτηση Κοτζιά το υπουργείο Εξωτερικών έπρεπε να το αναλάβει ο πιστός (στον Τσίπρα) Τέρενς Κουίκ, με τον οποίο οπωσδήποτε ο Καμμένος μπορεί να συνεννοηθεί περίφημα…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή