Καθημερινές ασκήσεις ανυπακοής

Καθημερινές ασκήσεις ανυπακοής

1' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οταν οι διαστάσεις του δημόσιου φορέα μοιάζουν πολύ μικρές, δυσδιάκριτες, ώστε να χρησιμεύσουν ως πλαίσιο συμπεριφοράς για τους επωφελουμένους, φταίει ο πρώτος όχι οι δεύτεροι, αν και φέρουν και αυτοί για την παρανομία μεγάλο μέρος της ευθύνης. Η τηλεματική δεν ελέγχει τη λαθρεπιβίβαση στα λεωφορεία, μόνο υπενθυμίζει τις υποχρεώσεις των επιβατών: είσοδος από μπροστά, επικύρωση εισιτηρίου ή κάρτας. Η πρώτη υπόδειξη ακολουθείται, σε συνθήκες ολίγων. Σε έστω και μικρό συνωστισμό, αρκετοί, υπηρετώντας τα δικά τους απόλυτα, ξεκολλούν από το μπουλούκι και ανεβαίνουν φουριόζικα ή με το πάσο τους από τις άλλες πόρτες. Οσο για τη δεύτερη προτροπή, δέκα μπαίνουν, τέσσερις επικυρώνουν· ακούς μελαγχολικά τα αραιά «μπιπ» και κάπου κάπου τη φωνή να λέει: «η κάρτα έληξε». Μικρή πρόοδος από την προ της «εισόδου από την εμπρόσθια θύρα» εποχή, που ωστόσο δεν ανατρέπει το θλιβερό «κατεστημένο».

Αγνωστο πώς νιώθει η αυτοπειθαρχούμενη μειοψηφία – ίσως εισπράττουν τα επίχειρα της ευσυνειδησίας τους ή ήδη ουριοδρομούν προς τα εκεί όπου αστράφτουν τα βολικά παραδείγματα. Πάντως οι εισιτηριοδιαφεύγοντες δείχνουν άσπιλοι, ατάραχοι. Χωρίς τον φόβο του ελέγχου είναι ασθενές το δίλημμα «να χτυπήσω ή όχι εισιτήριο;». Οταν το κράτος δηλώνει ότι θα εφαρμόσει τον νόμο… στο μέλλον (κατά τον ΟΑΣΑ εκπαιδεύεται σώμα ελεγκτών), δηλαδή όταν θα έχει παγιωθεί η πεποίθηση ότι, παρά τους νέους κανονισμούς και το υποτιθέμενο μάτι του οδηγού, τα πράγματα είναι πολύ χαλαρά, καταλήγει ανυπόληπτο.

Μια παράδοξη κατάσταση, η οποία εγκαθιστά τον επιβάτη στην καρδιά της κακώς εννοούμενης ελευθερίας, στην επικίνδυνη απεραντοσύνη του δυνατού· η οποία του ξυπνά το αίσθημα της εξουσίας, ότι στο δημόσιο μέσο έχει αυτός τον έλεγχο, αν θέλει πληρώνει, αν θέλει δεν πληρώνει για την υπηρεσία που του προσφέρθηκε· η οποία του επιτρέπει να ασκείται στην ανυπακοή, να παίζει παιχνίδια με τη συνείδηση χωρίς επιπτώσεις.

Και θεριεύει η έλξη της αυθαιρεσίας –ανοικτοί είναι οι κρουνοί της παντού, στα πανεπιστήμια, στον δημόσιο χώρο… – διευρύνοντας τα όρια στην ιδιοτέλεια, εκμηδενίζοντας την υπανάπτυκτη συγκοινωνιακή (και όχι μόνο) αγωγή μας και στρώνοντας το έδαφος για αντιδράσεις. Διότι, αναίμακτα θα ξεβολευτεί το σώμα των απείθαρχων;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή