Τα μανιτάρια και το φθινόπωρο έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: είναι και τα δύο umami. Έχουν δηλαδή αυτή τη λίγο υπερβατική γεύση που ακουμπάει στη γη, ενώ κοιτάζει κατάματα τον ουρανό. Κάποια κρασιά ακολουθούν τη διαδρομή τους.
Γενικά μιλώντας, τα μανιτάρια είναι ο ιδανικός καμβάς για να «ζωγραφίσεις» γευστικά. Υποστηρίζουν και υποστηρίζονται από μια μεγάλη γκάμα κρασιών, που μπορεί να αρχίζει από κόκκινα κρασιά, να φλερτάρει με λευκά, να κολακεύεται με χρονολογημένες σαμπάνιες. Παράλληλα, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να χαριεντίζονται με επιτυχία με αρκετές μαύρες δυνατές μπίρες τύπου lager ή ale.
Φυσικά, όπως με όλες τις πρώτες ύλες, σημασία έχει πώς θα μαγειρευτούν και ποια άλλα υλικά θα συμμετέχουν στο μαγείρεμα.
Γιατί ένα μεγάλο, τροφαντό, ψημένο στη σχάρα ή στα κάρβουνα πορτομπέλο, που μoιάζει σχεδόν με μπριζόλα, απαιτεί ένα δυναμικό Syrah, ενώ ένα αρωματικό σιτάκε stir fry στο γουόκ θα προτιμούσε ένα πολύ, μα πολύ ξηρό παγωμένο Riesling.
Το πεντανόστιμο ριζότο με μανιτάρια θα προτιμούσε ένα λευκό πολύ ξηρό κρασί με χαρακτήρα, όπως ένα Ασύρτικο Σαντορίνης, ενώ, αν τα μανιτάρια είναι πορτσίνι, τότε ένα πλούσιο κόκκινο χαρμάνι με Pinot noir ή Cabernet είναι μονόδρομος. Αν τα μανιτάρια έχουν μαγειρευτεί σε μια πλούσια σάλτσα ψητού κι έχουν πάρει βαθύ καστανό χρώμα, διαλέγουμε μια ίδιου χρώματος μπίρα: μια trappist, μια dark ale, μια porter.
Τα κλασικά και αξεπέραστα «αλά κρεμ», είτε σκέτα είτε σε μακαρονάδες, θέλουν ένα βαρελάτο Chardonnay. Ενώ ένα Pinot Noir θα συνοδεύσει τα ψιλοκομμένα, σοταρισμένα με κρεμμύδι μανιτάρια, αλλά κι αυτά που τρύπωσαν στην πίτσα μας. Μανιτάρια με σκορδάκι και μαϊντανό που μοσχοβολάνε θέλουν ένα μαλακό Merlot ή ένα χαρμάνι με βάση το Αγιωργίτικο, ενώ τα ωμά, ανακατεμένα στην πράσινη σαλάτα μανιτάρια θα τα συνοδεύσουμε με ένα ποτήρι Chardonnay δεξαμενής ή ένα ωραίο γήινο Σαββατιανό.