«Ηταν κάτι μαυροντυμένοι με κουκούλες που κυνηγούσαν αστυνομικούς», με πληροφόρησε ο οδηγός του ταξί. Θυμήθηκα την είδηση που άκουσα στο ραδιόφωνο τις προάλλες: «Αντιεξουσιαστές», λέει, αναγνώρισαν αστυνομικούς με πολιτικά έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας, τους κατεδίωξαν, αλλά οι αστυνομικοί κατάφεραν να ξεφύγουν. Τις προάλλες, άλλοι βγήκαν από μια «κατάληψη» του Οικονομικού Πανεπιστημίου και επιτέθηκαν σε πεζές περιπολίες αστυνομικών στο Πεδίον του Αρεως, οι οποίες υποθέτω είναι εκεί για να προστατεύουν τον χώρο από κάτι σαν αυτούς που τους επιτέθηκαν. Τι πλούτο εννοιών παράγει αυτή η γλώσσα κι ο λαός που τη μιλάει! Σε τρεις μόλις φράσεις αλιεύω δύο τουλάχιστον έννοιες χρήσιμες για την πολιτική επιστήμη, «αντιεξουσιαστής» και «κατάληψη», έννοιες που περιγράφουν θεσμούς της δημοκρατίας μας. Ο οδηγός του ταξί προφανώς δεν έχει δίπλωμα Κοινωνιολογίας στο Πάντειο, οπότε ο αδαής απλώς περιγράφει ό,τι βλέπουν τα μάτια του. «Μαυροντυμένοι με κουκούλες κυνηγούν αστυνομικούς».
Προ ετών ο φίλος καθηγητής François Hartog είχε εκδώσει ένα υπέροχο βιβλίο για τον Ηρόδοτο με τίτλο «Ο καθρέφτης του Ηροδότου». Εκεί διαβάζει τον Ηρόδοτο όχι ως ιστορικό, αλλά ως «εθνολόγο» που περιγράφει τα ήθη λαών όπως οι Σκύθες ή οι Αιγύπτιοι. Για τον Ηρόδοτο το ήθος ήταν νόμος. Τους μεν Σκύθες τους αντιμετωπίζει ως τον λαό της απόλυτης βαρβαρότητας, επιτρέποντας έτσι στο αθηναϊκό κοινό της εποχής να αντιληφθεί τον δικό του πολιτισμό. Τους δε Αιγύπτιους τους περιγράφει σαν να ήσαν τα είδωλα, άρα η κατοπτρική απεικόνιση, των Ελλήνων. Στην Αίγυπτο, λέει, οι άνδρες μένουν στο σπίτι και οι γυναίκες κυκλοφορούν στην αγορά. Και το καλύτερο: οι άνδρες ουρούν καθιστοί, ενώ οι γυναίκες όρθιες, συνήθεια που, νομίζω, πολλές γυναίκες θα ήθελαν να επιβάλουν και στον δικό μας κόσμο δεδομένης της αστοχίας των αρσενικών. Ακόμη κι αν δεν φθάσαμε εκεί, είμαστε σε καλό δρόμο. Στην Ελλάδα, θα σημειώσει ο εθνολόγος του μέλλοντος, δεν κυνηγούσε η αστυνομία τους ταραξίες κουκουλοφόρους. Η φυλή των κουκουλοφόρων ζούσε κυνηγώντας αστυνομικούς. Ηταν έθιμο, βαθιά ριζωμένο στα ήθη του καιρού εκείνου, άρα κατά τον Ηρόδοτο είχε την ισχύ νόμου.
Αν σε οποιαδήποτε οργανωμένη πολιτεία οι κουκουλοφόροι κυνηγούσαν αστυνομικούς, θα σήμαινε ότι το καθεστώς κατέρρεε και η κοινωνική τάξη ετοιμαζόταν να γκρεμιστεί με ιστορικό πάταγο. Τίποτε τέτοιο παρ’ ημίν. Η σκηνή επαναλαμβάνεται στην καθημερινότητά μας και αναμεταδίδεται σαν fait divers που θα έλεγε και ο Hartog. Είναι ο δικός μας πολιτισμός, το «κάτι άλλο» το δικό μας. Και στο κάτω κάτω γι’ αυτό αγαπάμε την Ελλάδα. Γιατί είναι μοναδική. Και κανείς δεν μπορεί, μάλλον γιατί δεν θέλει, να τη μιμηθεί.