59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου: Ακρως οικογενειακή υπόθεση

59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου: Ακρως οικογενειακή υπόθεση

3' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πώς μετασχηματίζεται και πώς επαναπροσδιορίζεται η οικογένεια στο σύγχρονο παγκόσμιο περιβάλλον; Ποιες είναι οι νέες δομές όταν το πυρηνικό μοντέλο και η πατριαρχία τίθενται υπό αμφισβήτηση, ενώ νέες αξίες και περιστάσεις ορίζουν την οικογένεια αλλιώς; Τέσσερις ταινίες του 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1-11 Νοεμβρίου) αποτυπώνουν αυτές τις αλλαγές.

Ενας πατέρας μεγαλώνει την κόρη του στα βάθη του δάσους, μακριά από τους ανθρώπους. Ενας νεαρός άνδρας γίνεται μάνα και πατέρας για την ανιψιά του, μετά τον θάνατο της αδελφής του σε τρομοκρατική επίθεση. Ο πατριάρχης μιας οικογένειας ζητεί τη βοήθεια των οικείων του για να αυτοκτονήσει. Κι ένας πατέρας προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τη χρόνια αποξενωμένη κόρη του.

Ρεαλιστική προσέγγιση

Οι τέσσερις κινηματογραφικές εκδοχές, παρά τη μυθοπλασία, δεν απέχουν από την πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί από την αστάθεια και τη βία της εποχής μας, την αποξένωση, τους πολέμους. Οι σκηνοθέτες με ρεαλιστική προσέγγιση ζουμάρουν στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, θέτουν τις αιώνιες υπαρξιακές αναζητήσεις, οι ιστορίες τους παίρνουν οικουμενική διάσταση.

59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου: Ακρως οικογενειακή υπόθεση-1

Στην ταινία «Αγα», ένας πατέρας ιθαγενής, κυνηγός ταράνδων, μετά τον θάνατο της συζύγου προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την κόρη του.

Ποιες ανατροπές έχουν επιφέρει άραγε οι τρομοκρατικές επιθέσεις στις οικογένειες των θυμάτων; Πώς διαχειρίζονται τη θλίψη και τους κλυδωνισμούς (γονική μέριμνα, σχέσεις, φιλίες) που προκαλεί η απώλεια; Μία από τις δεκάδες τραγωδίες, τόσο προσωπική όσο και συλλογική, φωτίζει ο Μίκαελ Χερς στην πρόσφατη ταινία του «Αμάντα» (ειδική προβολή). Με φόντο το Παρίσι, ο Γάλλος σκηνοθέτης ξετυλίγει την ιστορία δύο ανθρώπων έπειτα από την αναπάντεχη, άγρια ανατροπή της ζωή τους. Ο νεαρός Ντέιβιντ πέρα από τον πόνο και το σοκ αναλαμβάνει τη φροντίδα της επτάχρονης ανιψιάς του όταν χάνει τη μητέρα της σε μια τρομοκρατική επίθεση σε πάρκο της γαλλικής πρωτεύουσας. Κίνητρο ήταν η τραγωδία στο Μπατακλάν, η μαύρη επέτειος, η οποία συμπίπτει με το Φεστιβάλ.

Ωστόσο, δεν είναι μια ταινία για τη 13η Νοεμβρίου 2015 ούτε ένα μελόδραμα. Είναι η προσωπική και κοινωνική δοκιμασία που αντιπροσωπεύει κάθε επίθεση για οποιονδήποτε και οπουδήποτε. Η συγκινητική ιστορία διαδραματίζεται στο Παρίσι, αλλά θα μπορούσε να είναι στο Λονδίνο, στη Βαγδάτη, οπουδήποτε αλλού. Καταθέτει την αλληλεγγύη και την καθημερινότητα αυτή που αγνοούμε όταν η ειδησεογραφία για τις τρομοκρατικές επιθέσεις έχει κοπάσει. Σκιαγραφεί το πορτρέτο της αόριστης «γενιάς Μπατακλάν», δείχνοντας ταυτόχρονα πώς καταγράφει ο γαλλικός κινηματογράφος τις επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου.

Σε διαφορετική οικογενειακή δομή κινείται η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος «Η Εγκατάλειψη» του Πέτερ Ροκ. Στην πρόσφατη ταινία της «Μην αφήσεις ίχνη», η Αμερικανίδα σκηνοθέτρια Ντέμπρα Γκράνικ, που έχει αφήσει γερά ίχνη στο διεθνές στερέωμα, εστιάζει σε ένα ερώτημα: Μπορούν ή δεν μπορούν οι γονείς να αποφασίσουν για το μέλλον των παιδιών τους; Στην υπόθεση, ένας βετεράνος του Ιράκ (Μπεν Φόστερ) με σύνδρομο μετατραυματικού στρες μεγαλώνει την έφηβη κόρη του μέσα στο δάσος του Ορεγκον. Ζουν σε πρωτόγονες συνθήκες, μέχρι που το παιδί θα γνωρίσει τον σύγχρονο πολιτισμό. Θα διαρραγεί ο οικογενειακός δεσμός ανάμεσα στον πατέρα και στην κόρη που αναζητεί την ανεξαρτησία;

Μια βαλκανική ματιά με φόντο τον Αρκτικό κύκλο αλλά με μια καθολική προσέγγιση στη σχέση γονέων και παιδιών, ρίχνει ο Μίκο Λαζάροφ στην ταινία του «Αγα» (πρώτο βραβείο στο Σεράγεβο). Η παραγωγή (Βουλγαρία, Γερμανία, Γαλλία) μας ταξιδεύει στη Σιβηρία όπου ένας πατέρας ιθαγενής, κυνηγός ταράνδων, μετά τον θάνατο της συζύγου του θα επιχειρήσει να συμφιλιωθεί με την κόρη του που εγκατέλειψε την οικογένειά της για να εργαστεί σε αδαμαντωρυχείο. Η ταινία καταγράφει έναν κόσμο που χάνεται, τις αντίξοες συνθήκες του αρκτικού περιβάλλοντος, την απόκοσμη ατμόσφαιρα αλλά και την απομόνωση σε μια άκρη της γης που έσπρωξε μακριά τη νεαρή κόρη από την οικογένεια και τον παραδοσιακό τρόπο ζωής στην αρκτική τούνδρα.

Σε μία άκρως οικογενειακή υπόθεση εισχωρεί η ταινία «Βόλφσμπεργκεν» που προβάλλεται στο πλαίσιο του αφιερώματος για το έργο της Ολλανδής Νάνουκ Λέοπολντ, η οποία θα βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Η πολυβραβευμένη σκηνοθέτρια, καταξιωμένη μορφή του ολλανδικού art-house κινηματογράφου, ψυχογραφεί μια δυσλειτουργική οικογένεια σε αλλεπάλληλες κρίσεις που φλερτάρουν εξίσου με το δράμα και τη μαύρη κωμωδία.

Αφορμή αποτελεί η επιθυμία του πατριάρχη να δώσει τέλος στη ζωή του, ζητώντας τη βοήθεια των οικείων του. Μέλη τεσσάρων γενεών μιας πολύπλοκης οικογένειας συγκεντρώνονται στο πατρικό όταν λαμβάνουν το αποχαιρετιστήριο γράμμα. Ο πολυπρισματικός φακός της Νάνουκ Λέοπολντ αναδεικνύει έναν οικογενειακό μικρόκοσμο που τρέφεται από την απομόνωση και λυτρώνεται από τη σύγκρουση.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή