Είναι σκέτη απόλαυση. Οι ανακοινώσεις της υπουργού Πολιτισμού Μυρσίνης Ζορμπά για το θέατρο, τον κινηματογράφο, την πολιτισμική ανάπτυξη γενικότερα είναι αναλυτικά και μεστά αναγνώσματα, καλογραμμένα, ικανοποιούν ακόμη και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη, οδηγώντας τον σε άλλες σφαίρες προβληματισμού και σε έναν υγιή αναστοχασμό πάνω στο δημόσιο αγαθό του πολιτισμού.
Μία από τις τελευταίες ανακοινώσεις της είναι από τις πιο αγαπημένες μου. Ειδικά το σημείο όπου αναλύονται οι βασικοί άξονες σχεδιασμού της περιφερειακής πολιτισμικής πολιτικής 2020-2030, η οποία θα είναι «συμπεριλη+πτική», θα έχει «κατεύθυνση συμμετοχική», «θα καταπολεμάει στην πράξη τις διακρίσεις». Πραγματικά εξαιρετικές ιδέες.
«Ποια θα είναι η επιτελική δομή, ποιοι οι πιθανοί πόροι και πώς αυτοί θα αξιοποιηθούν σε μια κατεύθυνση καλλιέργειας του πολιτισμικού τοπίου στις πόλεις/περιφέρειες αλλά και προς όφελος της ευρύτερης ανάπτυξής τους; Πώς θα δημιουργηθούν ενεργά δίκτυα μεταξύ των ζωντανών και ενεργών κυττάρων πολιτισμικής παραγωγής σε κάθε περιοχή;» είναι ερωτήματα που μένουν ανοιχτά στην ανακοίνωση, φαντάζομαι όχι επειδή οι συντάκτες της δεν διαθέτουν τα διανοητικά εργαλεία για να απαντήσουν, αλλά διότι πρέπει και όλοι εμείς να συμμετάσχουμε με κάποιον τρόπο στον γενικότερο προβληματισμό.
Το όραμα για την πολιτιστική ανάπτυξη της περιφέρειας την επόμενη δεκαετία είναι λοιπόν επεξεργασμένο. Και είναι βέβαιο ότι αποτελεί μέρος του συνολικού οράματος για τον πολιτισμό –κυρίως για τον εκδημοκρατισμό του– το οποίο, βέβαια, σκοντάφτει σε μερικά σημεία, σε πρακτικά προβλήματα, αλλά κάποια στιγμή θα ξεπεραστούν και αυτά, σε ένα, δύο, δέκα χρόνια! Λ.χ., το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης παλεύει να ανοίξει σχεδόν δύο δεκαετίες. Μπορεί να περιμένει λίγο ακόμη. Αρκεί να υπάρχει όραμα. Το οποίο η υπουργός ζητάει και από τους άλλους. Συγκεκριμένα από τους υποψηφίους για τη θέση διευθυντή στο ΕΜΣΤ, οι οποίοι πρέπει να καταθέσουν την αίτησή τους μαζί με μία «πρόταση-υπόμνημα όπου θα συνοψίζουν το όραμά τους αλλά και το πλαίσιο πραγματοποίησής του για τον συγκεκριμένο φορέα». Σε περίπτωση που δεν έγινε ευρέως γνωστό, η υπουργός Πολιτισμού αποφάσισε να μην ανανεώσει τη θητεία της νυν καλλιτεχνικής διευθύντριας Κατερίνας Κοσκινά, η οποία σύντομα λήγει, οπότε ανακοίνωσε δημόσια προκήρυξη. Και δεν μπορώ να μη σημειώσω την ποιότητα και αυτής της ανακοίνωσης. Οπου ξεδιπλώνεται η πρόθεση της ηγεσίας του ΥΠΠΟΑ να προχωρήσει στην πλήρωση θέσεων ευθύνης στους 40 εποπτευόμενους φορείς χωρίς να καταφύγει στη γνωστή μέθοδο του διορισμού. Ορθότατη απόφαση. Καιρός ήταν να απαγκιστρωθούμε από πρακτικές του παρελθόντος, όπου ο κάθε υπουργός τοποθετεί όποιον συμπαθεί και να περάσουμε σε μια νέα εποχή που, όπως σημειώνει πολύ ωραία η υπουργός, «ανοίγει μια καινούργια σελίδα στην πολιτισμική διακυβέρνηση».
Αλλά, μισό λεπτό! Τι ακριβώς εννοεί στο σημείο που αναφέρει ότι αυτό θα γίνει «είτε με ανανέωση της πρώτης θητείας, όπου η αρμονική και επιτυχής λειτουργία έχει πραγματοποιηθεί, είτε με δημόσιες προκηρύξεις»; Εννοεί ότι θα μείνουν οι αρεστοί και οι υπόλοιποι θα δουν την πόρτα του «εκδημοκρατισμού». Λεπτομέρειες θα μου πείτε μπροστά στο όραμα!