Ν. Κουμαρτζής, Μ. Παπαγεωργίου, Γ. Αδαμόπουλος: Δημιουργοί του ταξιδιωτικού οδηγού «Παράξενη Ελλάδα»

Ν. Κουμαρτζής, Μ. Παπαγεωργίου, Γ. Αδαμόπουλος: Δημιουργοί του ταξιδιωτικού οδηγού «Παράξενη Ελλάδα»

5' 35" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ένας δημοσιογράφος, ο Νίκος Κουμαρτζής. Ένας δημοσιογράφος-συγγραφέας και εκδότης, ο Μηνάς Παπαγεωργίου. Ένας λογιστής, ο Γιώργος Αδαμόπουλος. Μαζί τους, φίλοι και συνεργάτες: ο Δημήτρης Αναστασίου, ο Μιλτιάδης Τσαπόγας, ο Βαλάντης Ναγκολούδης και ο Θοδωρής Κουμαρτζής. Κάμποσα ταξίδια ανά την Ελλάδα και πολλή μελέτη. Έτσι γεννήθηκε ένας ταξιδιωτικός οδηγός –από τις εκδόσεις iWrite– που μας ξεναγεί σε µέρη τόσο ιδιαίτερα και παράξενα, που δύσκολα πιστεύουμε ότι υπάρχουν στη χώρα µας, και μας συστήνει άγνωστα αξιοθέατα, όπως πυραµίδες και µούµιες, σκυλόµορφους αγίους και λίµνες δράκων, αρχαία ροµπότ και νανόσπιτα…

Πώς προέκυψε, λοιπόν, η «Παράξενη Ελλάδα»;

Νίκος Κουμαρτζής: Η ιδέα γεννήθηκε το 2006, ως μετεξέλιξη της δουλειάς που κάναμε τότε στο πλαίσιο της πανελλήνιας εξερευνητικής ομάδας «Πυθέας», η οποία πρότεινε εναλλακτικά ταξίδια σε τοποθεσίες ιστορικού, αρχαιολογικού και θρησκευτικού ενδιαφέροντος, σε σπήλαια και στοές, καθώς και σε περιοχές που σχετίζονται διαχρονικά με μύθους, θρύλους και λαϊκές παραδόσεις. Τα πρώτα κείμενα γράφτηκαν εκείνη την περίοδο. Η συγγραφή ολοκληρώθηκε πριν από λίγους μήνες, πριν φύγει η «Παράξενη Ελλάδα» για το τυπογραφείο.

Γιώργος Αδαμόπουλος: Να διευκρινίσουμε, βέβαια, ότι σε όλα τα παλιά κείμενα έγιναν οι απαραίτητες διορθώσεις, ώστε όλο το υλικό να είναι επικαιροποιημένο και προσαρμοσμένο στις σημερινές συνθήκες.

Μηνάς Παπαγεωργίου: Ο «Πυθέας» ήταν ίσως ένα κάπως απόμακρο πεδίο για τον μέσο Έλληνα. Με την «Παράξενη Ελλάδα» κάνουμε ένα βήμα πιο πέρα: φέρνουμε το αποτέλεσμα των ανήσυχων αναζητήσεών μας στο ευρύ κοινό. Εστιάζουμε μεν στην παραξενιά και στην εκκεντρικότητα, αλλά το φάσμα είναι πιο μεγάλο: από ένα μουσείο ή ένα φυσικό μνημείο μέχρι ένα μαγαζάκι που παρουσιάζει ενδιαφέρον για κάποιον «ψαγμένο» αναγνώστη ή ταξιδιώτη. Βάζουμε αυτή την αλλόκοτη ταξιδιωτική εμπειρία μέσα στην αστική καθημερινότητα.

Τι θα βρει ο αναγνώστης/ταξιδιώτης στις σελίδες του βιβλίου;

Ν. Κ.: Μέρη που δεν γνώριζε ότι υπάρχουν και σίγουρα θα τον εντυπωσιάσουν, όπως το Εγκληματολογικό Μουσείο της Αθήνας. Αλλά και μέρη γνωστά, που θα τα ανακαλύψει ξανά, γιατί εμείς έχουμε φωτίσει μια διαφορετική πτυχή της ιστορίας τους.

Ποιοι θα θέλατε –ιδανικά– να το διαβάσουν;

N. K.: Από τη μια, οι κάτοικοι των περιοχών τις οποίες έχουμε συμπεριλάβει στην «Παράξενη Ελλάδα», που θα αρχίσουν να περιηγούνται σε γνώριμα μέρη, αλλά με διαφορετική προσέγγιση. Θα ταξιδέψουν στον ίδιο τους τον τόπο. Αλλά και όλοι οι Έλληνες που αγαπούν τα ταξίδια και νομίζουν ότι μόνο στο εξωτερικό θα δουν ενδιαφέροντα πράγματα. Εμείς τους αποδεικνύουμε ότι και η χώρα μας μπορεί να τους επιφυλάσσει έντονες συγκινήσεις: να δουν πυραμίδες όχι στην Αίγυπτο αλλά στο Άργος, τον Πύργο του Άιφελ όχι στο Παρίσι αλλά στα Φιλιατρά. Γενικά, δεν απευθυνόμαστε σε τουρίστες που θέλουν να καταναλώσουν ένα έτοιμο πακέτο, που ανακυκλώνεται ξανά και ξανά, αλλά σε ταξιδιώτες που θέλουν να ανακαλύψουν νέα πράγματα και επιστρέφοντας να έχουν μια συναρπαστική ιστορία να αφηγηθούν.

Μ. Π.: Η ποικιλία που υπάρχει στο βιβλίο είναι μεγάλη – οι πληροφορίες είναι ταξινομημένες ανά γεωγραφικό διαμέρισμα. Προτείνουμε μέρη που παρουσιάζουν μια εκκεντρικότητα και απευθύνονται σε πιο νεανικό κοινό, αλλά και τοποθεσίες ιστορικής σημασίας που ενδιαφέρουν ανθρώπους μεγαλύτερης ίσως ηλικίας. Σε κάθε περίπτωση, ο παρονομαστής είναι κοινός: η αγάπη για το ταξίδι, για την περιπλάνηση και για τη γνώση.

Γ. Α.: Το ιδανικό για μας θα ήταν η «Παράξενη Ελλάδα» να γίνει αφορμή να σηκωθεί κάποιος από τον καναπέ του και να κάνει ένα ταξίδι. Αλλά όχι μόνο αυτό: να δει και μέρη τα οποία προσπερνάει βιαστικά. Και αυτό αφορά ιδιαίτερα την Αθήνα. Ποιος δεν έχει περάσει από την πλατεία Κοραή; Ελάχιστοι όμως έχουν προσέξει την πινακίδα «Χώρος ιστορικής μνήμης» ή έχουν κατεβεί τις σκάλες για να βρεθούν στο υπόγειο όπου επί γερμανικής Κατοχής (1941-1944) βρίσκονταν τα κρατητήρια της Κομαντατούρ. Αντίστοιχα πολλοί περνούν καθημερινά από τον  Άγιο Σώστη, στη λεωφόρο Συγγρού, αλλά λίγοι ξέρουν ότι η λυόμενη κατασκευή του, απομίμηση βυζαντινού ναού, αποτέλεσε το περίπτερο της Ελλάδας στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1900. Υπό αυτή την έννοια, κοινό μας είναι όσοι δεν αντιμετωπίζουν το ταξίδι ως μετάβαση από το σημείο Α στο σημείο Β, αλλά δίνουν έμφαση και στο ενδιάμεσο.

Αν έπρεπε ένα μόνο μέρος να μου προτείνετε να δω από την «Παράξενη Ελλάδα» σας, ποιο θα επιλέγατε;

Ν. Κ.: Το μέρος που με έκανε παράξενο ταξιδιώτη, αυτό που άκουγα από παιδί και είχα επισκεφτεί πολλές φορές, αλλά αγνοούσα την αληθινή ιστορία του: τον Λευκό Πύργο. Αυτή η ονομασία του είναι καινούργια. Στην πραγματικότητα ήταν ο Κόκκινος Πύργος ή Πύργος του Αίματος, μια και εκεί το 1826 σφαγιάστηκε το τάγμα των γενίτσαρων. Το αίμα ήταν τόσο πολύ, που έσταζε από τα παράθυρα.

Μ. Π.: Επειδή με ενδιαφέρει η θρησκειολογία, θα επέλεγα το Μιθραίο, στα Πομακοχώρια της Θράκης, μια κάθε άλλο παρά τουριστική περιοχή. Βλέποντας αυτή τη βραχογραφία του Μίθρα, αντιλαμβάνεται κανείς ότι η ιστορία δεν είναι μια παγιωμένη αντίληψη: ποιος θα περίμενε ότι στον ελλαδικό χώρο, και μάλιστα σε μια περιοχή όπου εδώ και αιώνες ζουν μουσουλμάνοι, θα έβλεπε την αναπαράσταση ενός Πέρση θεού;

Γ. Α.: Τον χώρο ιστορικής μνήμης στην πλατεία Κοραή, γιατί πληροί όλες τις προϋποθέσεις της «Παράξενης Ελλάδας». Κατεβαίνοντας σε αυτό υπόγειο, είναι σαν να «φεύγω» από το σήμερα και να μεταφέρομαι σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Είναι συγκλονιστική εμπειρία. Μόνο τα μηνύματα που είναι γραμμένα στους τοίχους να διαβάσετε, θα ανατριχιάσετε…

Θα μπορούσε η «Παράξενη Ελλάδα» να αξιοποιηθεί τουριστικά και πώς;

Ν. Κ.: Φυσικά. Η αρχαία Ελλάδα παραμένει το ισχυρότερο τουριστικό brand για τη χώρα μας. Αυτό σημαίνει ότι μέρη που στερούνται αρχαιολογικού ενδιαφέροντος ή χωρίς σημαντικά μουσεία για να προσελκύσουν επισκέπτες πρέπει να κάνουν πιο εξειδικευμένες προσεγγίσεις, να φτιάξουν νέους μύθους. Το Μιθραίο, που ανέφερε προηγουμένως ο Μηνάς, τι είναι; Πώς θα μπορούσε να «πουληθεί» αποτελεσματικά από πλευράς μάρκετινγκ; Ως ο ιερός χώρος ενός Πέρση Θεού –ο οποίος από πολλούς θεωρείται «πρόγονος» του Ιησού–, που φυλάσσεται από μουσουλμάνους σε μια γωνιά της Ελλάδας. Τέτοιες ιδέες υπάρχουν πολλές στο βιβλίο.

Μ. Π.: Χώρες χωρίς μεγάλη ιστορία, που αναγκάστηκαν να «επινοήσουν» αξιοθέατα για να προσελκύσουν τουρισμό, αποδεικνύουν πόσο τυχεροί είμαστε εμείς στην Ελλάδα, που διαθέτουμε τέτοιο πλούτο – και όχι μόνο αρχαιολογικό. Δείτε τα tours που έχουν δημιουργηθεί με αφορμή το «Game of Thrones» στην Ιρλανδία και στην Κροατία…

Γ.  Α.: Η λαογραφία μας είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες στον κόσμο. Απλώς έχουμε αποφασίσει να πορευόμαστε με το τρίπτυχο «ήλιος, θάλασσα, Ακρόπολη». Μόνο που ο ανταγωνισμός γίνεται ολοένα και εντονότερος στη γειτονιά μας: οι Δαλματικές Ακτές ανεβαίνουν, η Τουρκία, παρά τα προβλήματα, παραμένει ισχυρός ανταγωνιστής. Γιατί να μην προσελκύσουμε ένα κομμάτι τουριστών σε πιο εναλλακτικούς προορισμούς; Όταν βγήκε στις αίθουσες η ταινία «300», έφταναν ξένοι στη Σπάρτη και δεν έβρισκαν τίποτα. Αντίστοιχες χαμένες ευκαιρίες υπάρχουν πολλές.

Εσείς σκοπεύετε να μετατρέψετε το περιεχόμενο του βιβλίου σε τουριστικό προϊόν;

Μ. Π.: Στα τέλη του χειμώνα, αν όλα πάνε καλά, θα είναι έτοιμες οι πρώτες μας ξεναγήσεις στην Αθήνα για παράξενους ταξιδιώτες.

Ν. Κ.: Και μέχρι το καλοκαίρι θα κυκλοφορήσει η αγγλική έκδοση.

Ν. Κουμαρτζής, Μ. Παπαγεωργίου,  Γ. Αδαμόπουλος: Δημιουργοί του ταξιδιωτικού οδηγού «Παράξενη Ελλάδα»-1

|| «Παράξενη Ελλάδα», εκδόσεις iWrite, 374 σελίδες, τιμή: 14,90 €

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή