Αν η Μαρίν Λεπέν ηγηθεί της συντηρητικής αντιπολίτευσης, τότε όντως υπάρχει πρόβλημα. Ακόμη κι αν η πρωτιά της στην προχθεσινή δημοσκόπηση διαψευσθεί στις κάλπες των ευρωεκλογών. Και το πρόβλημα δεν θα το έχει μόνον η Γαλλία. Το πρόβλημα θα το έχει η «ευρωπαϊκή» Ευρώπη. Η Γαλλία δεν είναι Ελλάδα, όπου ο αριστεροδεξιός εθνικολαϊκισμός ταλανίζει μόνον τους πολίτες της. Η Γαλλία είναι συστατική δύναμη της ευρωπαϊκής ιδέας. Η πολιτική της ζωή δεν επηρεάζει μόνον όσους κατοικούν εντός των ορίων του Εξαγώνου. Η Λεπέν μπορεί να ηττήθηκε στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, πλην όμως δεν έχασε τον πόλεμο. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επιβεβαιωθεί το σενάριο του Ουελμπέκ στην «Υποταγή», όπου, ύστερα από μια θητεία της Ακροδεξιάς, την εξουσία την αναλαμβάνουν οι ισλαμιστές. Οσοι πιστοί της ευρωπαϊκής ιδέας ας σταματήσουν να αρκούνται στην ανησυχία τους και στην καταγγελία του λαϊκισμού και ας αντιληφθούν πως ο κόσμος μας δεν είναι τόσο αγγελικά πλασμένος, όπως τον θέλει η πολιτική ορθότητα της μυωπικής σοσιαλδημοκρατίας. Αυτή κυριαρχεί στην ευρωπαϊκή νοοτροπία δεκαετίες τώρα με την αμέλεια που της παρέχει η βεβαιότητα του ηθικού της πλεονεκτήματος. Η δημοκρατία δεν είναι, όπως οι συντάξεις, κεκτημένο δικαίωμα της ευρωπαϊκής Ιστορίας. Απαιτεί συνεχή εγρήγορση και προσπάθεια. Και μάλλον δεν αντέχει την πλαστική χειρουργική της πολιτικής ορθότητας. Το είδαμε στην Αμερική του Τραμπ, το είδαμε με το Brexit, το βλέπουμε τώρα στην καρδιά της Ευρώπης.
Ο χειρισμός του μεταναστευτικού και οι ανισορροπίες που προκάλεσε η πολυπολιτισμική κοινωνία στοίχισαν εξίσου με τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίσθηκαν όσοι στάθηκαν απέναντί τους με κριτικό πνεύμα. Αρκεί να πεις ότι η κοινωνία βιάζεται όταν αναγκάζεται να δεχθεί μια συμβίωση την οποία η ίδια δεν επιθυμεί και θα χαρακτηρισθείς «κατάπτυστος» συντηρητικός, ξενόφοβος, ρατσιστής. Και, ω του θαύματος, η συνεχής ηθικοπλαστική καταδίκη έφερε το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντί να ενισχύσει την ευρωπαϊκή σύνθεση, κινδυνεύει να πυροδοτήσει την ευρωπαϊκή διάλυση. Και αυτήν τη φορά δεν μας απειλούν τα σκιάχτρα που χρησιμοποιεί η προοδευτική ρητορεία για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της. Μας απειλούν οι γνήσιοι ξενόφοβοι, οι γνήσιοι ρατσιστές. Οταν η ρητορική της πολιτικής ορθότητας ταυτίζει με την Ακροδεξιά όποιον στέκεται κριτικά απέναντι στην πολυπολιτισμική κοινωνία, χαρίζει στους γνήσιους ξενόφοβους όσους υφίστανται τις συνέπειες του μεταναστευτικού χωρίς να το θέλουν. Ο λευκός μικροαστός δεν δικαιούται να αποκαλέσει τον γείτονά του «νέγρο», τη στιγμή που τον ίδιο τον αποκαλούν ηλίθιο αντιδραστικό ατιμωρητί. Δεν δικαιούσαι να πεις ότι φοβάσαι το Ισλάμ, την στιγμή που ο ιμάμης της γειτονιάς σε καταδικάζει στο πυρ το εξώτερον επειδή είσαι δυτικός. Κάτι δεν πάει καλά στη δημοκρατική, ευρωπαϊκή Ευρώπη.