Ενα εικοσιτετράωρο με την ηθοποιό Ελένη Ράντου

Ενα εικοσιτετράωρο με την ηθοποιό Ελένη Ράντου

3' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

12 τα μεσάνυχτα

Σιχαίνομαι το πρωινό ξύπνημα. Μπορεί γι’ αυτό να ’γινα ηθοποιός. Μ’ αρέσει η νύχτα. Είναι η στιγμή που αδειάζει και ηρεμεί το κεφάλι μου. Οταν νιώθω ότι όλη η πόλη κοιμάται. Εκεί ονειρεύομαι εγώ. Ξύπνια. Η μέρα μου ξεκινάει μετά τις 12 τα μεσάνυχτα. Οταν τελειώνει η παράσταση στο θέατρο. Οταν έχει φύγει και ο τελευταίος θεατής από το καμαρίνι. Οταν κανείς δεν σκέφτεται να με πάρει τηλέφωνο και να φορτίσει με πληροφορίες τον εγκέφαλό μου. Οταν η κόρη μου λογικά θα κοιμάται και δεν θα έχω αγωνία αν κάτι έχει πάει στραβά στη μέρα της. Στις δώδεκα λοιπόν, αν δεν πάω σε κάποιο στέκι για φαΐ και κουβεντούλα –συνήθως στη Φωτεινή–, θα ανηφορίσω για το σπίτι και εκεί αρχίζει η δική μου μέρα. Μπάνιο, σκέψεις, απολογισμός της προηγούμενης μέρας, Netflix, διάβασμα, κανένα επεισόδιο «Criminal minds», ταινία, και δύο καμιά φορά, σερφάρισμα, τι παράσταση ανέβηκε στο Λονδίνο αυτή τη βδομάδα, νέα των εφημερίδων σε ηλεκτρονική μορφή. Ονειρα για το μέλλον…

Γέλια, κλάματα, απ’ όλα έχει το μενού. Οταν είμαι σε εποχή γραψίματος, διασκευής, μετάφρασης, αυτή την ώρα είμαι πιο παραγωγική. Πολύ τσιγάρο και μια κούπα τσάι… μπορεί και δύο. Τον καφέ τον έχω κόψει 10 χρόνια τώρα. Κάποια στιγμή μετά τις 5 κλείνουν τα μάτια. Αλλη φορά κατά τις 7 το πρωί. Αν βγει ο ήλιος, είναι μαρτύριο. Κάθε καινούργια μέρα… ξεκινά σαν μαρτύριο. Μετά στρώνει.

12 το μεσημέρι

Ξυπνάω. Σαν από μεσημεριανό ύπνο. Εσχάτως, που κάνω διατροφή, τρώω πρωινό. Κάτι άθλια ασπράδια αυγών ή μια φέτα με ταχίνι και μέλι. Προτιμώ το δεύτερο. Γλυκαίνει η γεύση. Οπότε εγώ το πρωινό το τρώω το μεσημέρι. Παίζω με τον σκύλο που κοιμάται στα πόδια μου. Η πιο ανέμελη στιγμή. Μακάρι να μην τελειώσει. Είναι πολύ βλαμμένο το σκυλί μου και γελάω. Ανοίγω αυτόματα το λάπτοπ και ενημερώνομαι από τις ηλεκτρονικές εφημερίδες. Απαντάω σε μέιλ, στέλνω μέιλ, οργανώνω όλες τις υποχρεώσεις της παραγωγής του θεάτρου σχεδόν από το κρεβάτι. Τηλέφωνα, πολλά τηλέφωνα, τα περισσότερα όχι με ευχάριστες ειδήσεις. Συνήθως νέα για αναποδιές φίλων και συνεργατών. Ενημέρωση και αντιμετώπιση, λύσεις που πρέπει να δοθούν. Αν έχω παράσταση, αρχίζει η ψυχολογική ετοιμασία για την έκθεση που με περιμένει το βράδυ.

15.00

Μιλάω με την οικογένεια. Συνήθως συναντιόμαστε στο μπάνιο. Λέμε όλα τα νέα μας. Αλλος πίνει καφέ, εγώ πάντα τσάι. Οργανωνόμαστε. Εκκρεμότητες. Υποχρεώσεις. Γελάμε κι όλας. Βεβαιωνόμαστε ότι αντέχουμε και σήμερα, δηλώνουμε τη στήριξη και την αγάπη μας, όλα μέσα στο μπάνιο, και μετά ο καθένας τραβάει τον δημιουργικό γολγοθά του.

17.00

Λίγο φαΐ, στα όρθια τις περισσότερες φορές. Μια μικρή οργάνωση σχετικά με τις ανάγκες του σπιτιού, και αρχίζει πλέον το άγχος της παράστασης. Είναι όλα σωστά; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο θέατρο; Χάλασε η ρόδα της περιστροφικής, έπεσε το σύστημα ηλεκτρονικής προπώλησης, είναι κανένας άρρωστος;

18.30

Μπαίνω στο μπάνιο. Μαθαίνω τι διαδήλωση έχει σήμερα στο κέντρο για να υπολογίσω πόση ώρα θα μου πάρει για να φτάσω στην Ιπποκράτους. Αν θα βρω κλειστό το κέντρο. Αν έχουν απεργία τα μέσα, αν βρέχει κι οι δρόμοι είναι μπλοκαρισμένοι.

19.00

Ξεκινάω για το θέατρο «Διάνα». Στο αυτοκίνητο περνάω τα λόγια του ρόλου μου από μέσα μου. Καμιά φορά κάνω και κινήσεις. Με βλέπουν από το διπλανό αυτοκίνητο στο φανάρι και με κοιτάνε περίεργα. Αλλοτε μου χαμογελούν. Στις 8 μ.μ., μετά από μισάωρο να διασχίσω την Ιπποκράτους, μπορεί να έχω φτάσει στο πάρκινγκ. Από εκείνη την ώρα και μετά, δεν μου ανήκει τίποτα. Ούτε ο χρόνος ούτε ο τόπος… Ολα ανήκουν στους ρόλους που ζωντανεύουν. Η ανάσα μου, η ψυχή μου, η φάτσα μου ανήκουν σ’ αυτούς. Υποφέρω όσο υποφέρουν και γελάω όταν γελάνε. Στοιχειώνομαι.

12 τα μεσάνυχτα

Η κατάληψή μου από την άλλη κυρία, τον ρόλο, κρατάει ώς τις 12. Οταν φεύγει κι ο τελευταίος θεατής από την αίθουσα. Και στέκομαι μόνη μου στο άδειο θέατρο, εγώ η Ελένη, και διασχίζω τον διάδρομο προς την έξοδο. Χαιρετάω την κυρία που καθαρίζει το θέατρο, τον Λάμπρο τον συνεργάτη μου. Βγαίνω στη στοά. Βαθιά ανάσα.

Επιτέλους. Μια καινούργια μέρα αρχίζει! Στις 12 μ.μ.

​​«Τζάσμιν» της Ελένης Ράντου (βασισμένο στο σενάριο «Βlue Jasmine» του Γούντι Αλεν). Θέατρο «Διάνα», σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής. Παίζουν: Ελένη Ράντου, Μάξιμος Μουμούρης, Παντελής Δεντάκης, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Κώστας Κορωναίος, Δημήτρης Καπετανάκος, Ορέστης Καρύδας

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή