Μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο θα βγάλει δεκάδες αποτελέσματα με σχολές chef απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας. Από την Κρήτη μέχρι τις βορειοελλαδίτικες πόλεις, χιλιάδες νέοι ονειρεύονται το δικό τους μαγειρικό success story, καθώς συχνά οι νέοι ροκ σταρ φορούν λευκές ποδιές.
Ούτως ή άλλως, ο τουρισμός, που σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, έχει γεννήσει ανάγκες, έχει ανοίξει θέσεις εργασίας, έχει δημιουργήσει ευκαιρίες. Γι’ αυτό και τα τελευταία χρόνια έχουν ξεφυτρώσει σχολές όχι μόνο για μάγειρες, αλλά για ζαχαροπλάστες και αρτοποιούς, εργαστήρια και clubs μαγειρικής εξειδικευμένα σε παραδοσιακές κουζίνες ή σε κουζίνες του κόσμου, από ιταλική μέχρι ασιατική, σχολές με ειδίκευση στην πίτσα ή στο κρέας. Οσο για κύκλους σεμιναρίων, διατίθεται άφθονη γνώση για ευρύτατη γκάμα: από σούσι και παγωτό μέχρι μπάρμπεκιου και μοριακή μαγειρική, για να μάθουμε τα πάντα για τους αφρούς και την σφαιροποίηση.
Στην Ελλάδα πλέον υπάρχει και σχολή μαγειρικής για πιτσιρίκια. Γιατί όταν βάζεις παιδιά να μαγειρεύουν σε τηλεοπτικά ριάλιτι, ζηλεύουν άλλα παιδιά και οι καημένοι οι γονείς τους αναζητούν τρόπο να γλιτώσουν την γκρίνια. Και πάντα κάποιος θα διαβλέψει την επιχειρηματική ευκαιρία και θα σπεύσει να βοηθήσει. Μικροί, μεγάλοι, ταλαντούχοι, ατάλαντοι, συνειδητοποιημένοι ή παρασυρμένοι από σεφ που ποζάρουν σαν σταρ του σινεμά τρέχουν στις σχολές και διδάσκονται κοπές μπρινουάζ και ζουλιέν, τεχνικές για το σοτάρισμα, μυστικά για τους ζωμούς και τις σάλτσες, τεχνικές και βαθμούς ψησίματος, μαθαίνουν πώς να φτιάξουν το απόλυτα διαυγές κονσομέ και το τέλειο μοσχαράκι μπουργκινιόν. Ολοι τα κάνουν όλα. Ή τουλάχιστον έτσι λένε, καθώς σε κάποιες σχολές στους φοιτητές-μάγειρες δεν δίνουν πρώτες ύλες για να μαγειρέψουν. Εκεί, η μαγειρική διδάσκεται στα λόγια ή στον πίνακα, δηλαδή δεν διδάσκεται, διότι, αν δεν πιάσεις μαχαίρια, κουτάλες και τηγάνια, μάγειρας δεν γίνεσαι.
Λογικά, πάντως, με τον παροξυσμό που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια, θα έπρεπε να έχουμε γίνει γαστρονομικός παράδεισος. Το επίπεδο στις κουζίνες της χώρας θα έπρεπε να έχει φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Δυστυχώς δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι σοβαροί επαγγελματίες, όσοι κατανοούν πόσο δύσκολη υπόθεση είναι αυτή η δουλειά και την υπηρετούν με ταπεινότητα, υπευθυνότητα και πάθος παραμένουν μειοψηφία. Στην υπόθεση μαγειρική, όπως σε τόσες άλλες, η μόδα αποπροσανατολίζει από την ουσία. Ολος αυτός ο πυρετός που ζούμε με τους επίδοξους μάστερ σεφ και τους σούσι μάστερ αποτελεί άλλο ένα λαμπρό παράδειγμα φούσκας.
Και η φούσκα κάποια στιγμή σκάει. Μια συμβουλή προς επίδοξους σεφ: Κάντε εξαντλητική έρευνα πριν αποφασίσετε πού θα δώσετε τα λεφτά σας.