«Βάθεμα» κεντροδεξιάς δημοκρατίας
Δεν νομίζω στο ΕΛΚ να γνωρίζουν για το περίφημο «βάθεμα» της δημοκρατίας που υποτίθεται ότι οραματίζεται ο Αλ. Τσίπρας με τις προτάσεις που κατέθεσε για τη συνταγματική αναθεώρηση. Αυτοί, πάντως, δεν το οραματίζονται. Το κάνουν πράξη ή, τελοσπάντων, έτσι πιστεύουν, αφού μπήκαν στη διαδικασία να κατεβάσουν και να ψηφίσουν σήμερα ανάμεσα σε δύο υποψηφίους για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εσπευσε, εξάλλου, να το υπογραμμίσει, με μια ομιλία ενθουσιώδους κομματικού πατριωτισμού, ο γ.γ. του ΕΛΚ Αντόνιο Λόπεζ Ιστούρις, στους συνέδρους που κατέκλυσαν χθες τους χώρους του συνεδρίου του ΕΛΚ στο Ελσίνκι. «Το ΕΛΚ ανήκει στα μέλη του!», φώναξε κάποια στιγμή εν μέσω επευφημιών.
Ο Τσίπρας και οι «κομμουνιστές»
Οχι, δεν είπε «συντρόφισσες και σύντροφοι». Αντιθέτως. Διαχώρισε εμφατικά τη θέση του ΕΛΚ από πολιτικές ομάδες, όπως οι Σοσιαλιστές, τους οποίους ανέφερε περίπου μετά βδελυγμίας, για την απόφασή τους να χρίσουν υποψήφιο πρόεδρο της Κομισιόν «πίσω από κλειστές πόρτες» τον Φρανς Τίμερμανς. Οσο για την ομάδα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, ο Ισπανός τους αποκάλεσε «κομμουνιστές». Και δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη για να αναφερθεί στο vertigo του Αλ. Τσίπρα ανάμεσα στην ομάδα της Αριστεράς και τους Σοσιαλιστές που τον διεκδικούν (και μάλλον θα τον κερδίσουν, σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις…). Οπως το έθεσε, «δεν ξέρουμε αν είναι σοσιαλιστής ή κομμουνιστής, αλλά ξέρουμε ότι θα χάσει από τον Κυρ. Μητσοτάκη». Σημειώνω ότι ο Μητσοτάκης δεν είχε φθάσει ακόμα στο Ελσίνκι την ώρα που λέγονταν αυτά.
Επαθε λουμπάγκο
Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Συνέβη και στον Αντ. Σαμαρά που χθες ήταν προγραμματισμένο να μιλήσει με τον Μαριάνο Ραχόι και τον Εντα Κένι στο παράλληλο πρόγραμμα του συνεδρίου του ΕΛΚ. Δεν ταξίδεψε τελικά για τη φινλανδική πρωτεύουσα γιατί τον ταλαιπωρεί εδώ και μέρες ένα φοβερό λουμπάγκο. Πάντως, ούτε ο άφαντος μέχρι σήμερα Ραχόι έκανε εμφάνιση…
Και ο Πατούλης
Αυτοί που εμφανίστηκαν –κατάκοποι από την (άγρια) πρωινή πτήση μέσω… Λαμίας για το Ελσίνκι– ήταν οι νεοδημοκράτες της αποστολής υπό τον Κυρ. Μητσοτάκη. Ανάμεσά τους, οι Μιλτ. Βαρβιτσιώτης και Γ. Κουμουτσάκος, αλλά και οι δύο αντιπρόεδροι του κόμματος, Κ. Χατζηδάκης και Αδ. Γεωργιάδης. Μένω στον τελευταίο, καθώς, εισερχόμενος στο συνέδριο, αντήλλαξε θερμή χαιρετούρα με τον Β. Μεϊμαράκη. Α, και μην ξεχάσω να αναφέρω ότι μπορεί κανείς να τρέξει, αλλά δεν μπορεί να κρυφτεί από τον Γ. Πατούλη: ναι, και ο Πατούλης βρίσκεται στο συνέδριο του ΕΛΚ!
Σοσιαλιστικά συχαρίκια
Φεύγω από τους Ευρωπαίους κεντροδεξιούς, για να πάω στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές. Αυτοί έδωσαν σύσσωμοι χθες τα συγχαρητήριά τους στον Γ. Καμίνη για το βραβείο που απέσπασε η Αθήνα ως Ευρωπαϊκή Πόλη της Καινοτομίας για το 2018. Πρώτη η δήμαρχος Παρισιού Αν Ινταλγκό, ενώ ακολούθησε ο επικεφαλής της ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο –ναι, αυτός που τα ’χε ακούσει πρόσφατα στην Αθήνα για τη φιλοτσιπρική στάση της ομάδας που θέλει συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ– Ούντο Μπούλμαν.
Περί ευθύνης
Μήνυση (δημοσιογράφου) κατά του Ν. Παππά συζητήθηκε χθες στην Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής. Το ενδιαφέρον είναι το επιχείρημα που χρησιμοποίησε η εκπρόσωπος της πλειοψηφίας και ήταν, όπως πληροφορούμαι, ότι η επιτροπή δεν μπορεί να ασχοληθεί, καθώς αποφαίνεται μόνο επί παραπτωμάτων βουλευτών (όχι υπουργών). Εννόησε δηλαδή ότι αν ακολουθηθεί κάποια διαδικασία, θα πρέπει να είναι αυτή περί ευθύνης υπουργών (άρθρο 86). Και κάπως έτσι, μαθαίνω ότι έγινε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για το αν αυτεπαγγέλτως, και χωρίς να ζητηθεί από τους ίδιους τους υπουργούς, μπορεί να εκκινείται η διαδικασία.
Hot dog και συμπάθεια
Εκτός από τον έρωτα, φαίνεται ότι και η πολιτική περνάει απ’ το στομάχι. Ειδικά αν έχεις μπροστά σου μια κάλπη και προσπαθείς να επηρεάσεις με όλους τους τρόπους τους συνέδρους να σε ψηφίσουν. Το αναφέρω επειδή χθες, στους διαδρόμους του συνεδρίου του ΕΛΚ στο Ελσίνκι, το επιτελείο του Αλεξάντερ Στουμπ είχε στήσει κιόσκι που πρόσφερε δωρεάν hot dogs στους συνέδρους. Περιττό να προσθέσω ότι παρατηρήθηκαν πυκνές ουρές. Δεν ξέρω, πάντως, αν η γεύση ήταν τόσο δυνατή ώστε να τη θυμούνται μέχρι σήμερα που θα ψηφίσουν μεταξύ του Στουμπ και του Μάνφρεντ Βέμπερ.