Πρελούδιο σε λευκό και μαύρο

Πρελούδιο σε λευκό και μαύρο

2' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εάν η κάθε μέρα έχει τα δικά της χρώματα, τότε η Κυριακή έχει το λευκό και το μαύρο. Το σαγρέ λευκό του τοίχου στο σπίτι· το υφασμάτινο λευκό της κουρτίνας που κυματίζει απ’ το ρεύμα που δημιουργούν τα ανοιχτά παράθυρα· το απαλό λευκό του τσαλακωμένου παπλώματος· το φορτισμένο λευκό του συννεφιασμένου ουρανού. Πάντα έχει συννεφιά την Κυριακή. Το μαύρο ποτίζει το λευκό, σαν μελάνι πάνω σε μαλακό χαρτί. Σαν το μελάνι του βιβλίου μέσα στο οποίο χάνεσαι για τις δύο πρώτες ώρες της μέρας· σαν το μελάνι που αφήνει στα χέρια σου η ατέλειωτη, χορταστική κυριακάτικη εφημερίδα, που σε απορροφά μέχρι το μεσημέρι, και το καρμπόν απ’ τα δελτία του Προπό που κοίταζες και ξανακοίταζες το απόγευμα. 

Εάν η κάθε μέρα έχει τη δική της μουσική, τότε η Κυριακή έχει τα πρελούδια, τις μαζούρκες και τα νυχτερινά του Σοπέν, με τη Μάρθα Αργκερίχ στο πιάνο. Ο Σοπέν δεν είναι ακριβώς μουσική· είναι κάτι παραπάνω. Είναι ο μόνος ήχος που επιτρέπεται να ακουμπήσει την απόλυτη ηρεμία αυτής της λευκής ημέρας και να μπλεχτεί με τους θορύβους του χτες· με το φορητό ραδιοφωνάκι που παίζει ασταμάτητα ποδόσφαιρο και ειδήσεις· με τις πρωινές παιδικές ταινίες στον κινηματογράφο Αλεξάνδρα της Πατησίων· με τις ομιλίες, τα γέλια και τις φωνές από ατέλειωτα τραπέζια και ταξίδια· με τις εκδρομές στη Νέα Μάκρη και στη Σταμάτα, και τα μπάνια στον Κάλαμο· με τους διαλόγους ασπρόμαυρων ταινιών που παίζουν το μεσημέρι στην τηλεόραση· με το σήμα της «Αθλητικής Κυριακής» και της «Κινηματογραφικής Λέσχης». 

Ποιος είναι άραγε ο ρόλος της Κυριακής; Η λειτουργία της, ο σκοπός της; Η Κυριακή δεν θα είχε νόημα αν δεν είχε όλα αυτά τα τελετουργικά του καθενός, τα έθιμα, μικρά και μεγάλα· την εκκλησία, την εφημερίδα, τον αγώνα, το οικογενειακό τραπέζι, το ραδιόφωνο, το σινεμά, την τηλεόραση, το βιβλίο, τον καφέ· τη φροντίδα του σπιτιού ή του αυτοκινήτου· τη φροντίδα του εαυτού ή του άλλου. Η Κυριακή είναι το τέλος και η αρχή. Η στιγμιαία –γιατί μόνο μία στιγμή κρατάει, τελειώνει πριν καν αρχίσει, μέχρι να καταλάβεις ότι ξεκίνησε, έχει ήδη τελειώσει– η στιγμιαία, λοιπόν, ευκαιρία παύσης και αναστοχασμού. Το μηδένισμα του κοντέρ, του ρολογιού. Άφεση αμαρτιών. Γι’ αυτό και είναι μέρα ιερή. Η Κυριακή είναι η Ημέρα των Σημαντικών Πραγμάτων, ακόμη κι αν αυτά είναι τα πιο ασήμαντα – ειδικά τότε.

Το Σαββατοκύριακο είναι μια εξαιρετική «παραβολή» για τη ζωή την ίδια. Η ελπίδα, το φως, η χαρά και η τρεχάλα του σαββατιάτικου πρωινού· η φιλοδοξία, η εξωστρέφεια, η κοινωνική πίεση και οι μαθημένες συμπεριφορές και προσδοκίες του σαββατόβραδου· η εσωστρέφεια, η πνευματική εργασία, η συνειδητοποίηση της κόπωσης και η υπόκωφη ανησυχία για το μέλλον του κυριακάτικου πρωινού· η ματαίωση, η μελαγχολία, η αποδοχή, η σιωπή και ο «λογαριασμός» του τέλους, το βράδυ της Κυριακής. Ειδικά η σιωπή. Η αυτοσυγκέντρωση του σπρίντερ εκείνα τα δευτερόλεπτα που περιμένει τον πυροβολισμό του αφέτη. Το απόλυτο σκοτάδι. Η απόλυτη σιωπή. Μπαμ. Δευτέρα. ■

* Ο Ρωμανός Γεροδήμος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπόρνμουθ. Η νέα του ταινία «Essence – Η ουσία στη ζωή» θα είναι διαθέσιμη στις 22 Δεκεμβρίου, στη διαδικτυακή πλατφόρμα Vimeo.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή