Mήνυμα προς την ΠΓΔΜ να προχωρήσει στις αναγκαίες αλλαγές στην έννομη τάξη της και πρωτίστως στο σύνταγμα, καθώς μόνο όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης στη γειτονική χώρα και διαπιστωθεί ότι αυτή «εμπεριέχει όλες τις εγγυήσεις», θα υπάρξει πρόσκληση για ένταξή της στο ΝΑΤΟ, αλλά και «οιαδήποτε έναρξη συζητήσεων» σε ό,τι αφορά στην ενταξιακή της πορεία στην Ευρωπαϊκή Ενωση, απηύθυνε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
«Μόνο τότε», προσέθεσε κατά την τελετή μετονομασίας της Λεωφόρου Βάρης – Κορωπίου σε Λεωφόρο Ευελπίδων και την ανακήρυξή του σε επίτιμο δημότη του Δήμου, «είναι δυνατό να οριστικοποιηθεί και το περιεχόμενο, καθώς και η κατά το διεθνές δίκαιο ορθή ερμηνεία της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ, προκειμένου αυτή να έλθει προς κύρωση στη Βουλή των Ελλήνων». Νωρίτερα, ο Προκόπης Παυλόπουλος είχε υπογραμμίσει ότι η Ελλάδα επιδιώκει σχέσεις φιλίας και καλής γειτονίας με την ΠΓΔΜ και είχε επισημάνει ότι «εμπράκτως αποδεικνύουμε ότι ευνοούμε την προοπτική της στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση», υπό την προϋπόθεση, όμως, της επίλυσης του ζητήματος της ονομασίας «σύμφωνα με την Ιστορία και με το διεθνές δίκαιο».
Με αφορμή το μπαράζ τουρκικών προκλήσεων, ο κ. Παυλόπουλος απηύθυνε μήνυμα και προς την Τουρκία, επαναλαμβάνοντας ότι «για την Ελλάδα και την Ε.Ε. και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, δεν υφίστανται αμφισβητήσεις και πολύ περισσότερο γκρίζες ζώνες σε ό,τι αφορά τα σύνορά μας –άρα και τα θαλάσσια – με τις γειτονικές μας χώρες». Χαρακτήρισε «αναφαίρετο» το δικαίωμα της Ελλάδας να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της, «όποτε το κρίνει σκόπιμο και με τον θεσμικό τρόπο που το κρίνει πρόσφορο» και επανέλαβε ότι βάση της φιλίας και καλής γειτονίας, καθώς και της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, αποτελεί «η πλήρης και πιστή τήρηση του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου στο σύνολό τους». Προσέθεσε, δε, ότι η συγκεκριμένη νομική βάση του διεθνούς δικαίου, που τεκμηριώνει την «κατά τ’ ανωτέρω σαφήνεια του καθορισμού και των θαλάσσιων συνόρων μας – επέκεινα δε και του καθορισμού της ΑΟΖ»– συμπυκνώνεται κατ’ αρχάς στη Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία, όπως είπε, «δεν αναθεωρείται ούτε επικαιροποιείται, είναι πλήρης και δεν αφήνει κενά ερμηνείας: τα θαλάσσια σύνορά μας στο Αιγαίο είναι σαφώς καθορισμένα, δίχως περιθώρια οιασδήποτε αμφισβήτησης». Αλλά και στη Συνθήκη των Παρισίων του 1947, η οποία αφορά το καθεστώς της παραχώρησης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα, και τρίτον στη Συνθήκη του Montego Bay του 1982, η οποία «παράγει γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, οι οποίοι είναι δεσμευτικοί για κάθε κράτος, άρα και για την Τουρκία».