«Πρωτοφανή» τα παραδοσιακά;

«Πρωτοφανή» τα παραδοσιακά;

1' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το δόγμα της εξιδανικευτικής νοσταλγίας, που κηρύσσει ότι «παλιά τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα», έχει με την αλήθεια την ίδια ωραία σχέση που έχουν όλα τα δόγματα, της θρησκείας ή της πολιτικής. Αναπαρασταίνουμε το παρελθόν όπως μας βολεύει, το συγκρίνουμε μ’ ένα παρόν που κι αυτό το φέρνουμε στα μέτρα που μας βολεύουν, και ιδού η «απόδειξη»: «Μια φορά κι έναν καιρό όλα ήταν αγνά, αθώα, όμορφα». Το λένε και πρόληψη του ζητουμένου. Ή εθελοτυφλία.

Για παράδειγμα, γράφεται και λέγεται όλο και συχνότερα, από τρανές πένες και επίσημα χείλη, και πάντα σε τόνο καταγγελτικό, ότι «οδεύουμε σε εκλογές πρωτοφανούς πόλωσης» ή ότι «στα μεταπολιτευτικά χρονικά της χώρας δεν υπάρχει περίοδος τέτοιας οξύτητας και τέτοιου διχαστικού κλίματος». Οι νεότεροι έχουν πάντα τη δυνατότητα ν’ ανοίξουν ένα βιβλίο, για να πληροφορηθούν από πηγές εγκυρότερες των κομματικών ανακοινώσεων και των εξόφθαλμα στρατευμένων δημοσιογραφημάτων ποιο ήταν το κλίμα το ’89, το ’90, το 2000 ή το 2004. Οι παλαιότεροι, όση σκόνη κι αν άφησε ο χρόνος στη μνήμη μας, σίγουρα θα μπορέσουμε να θυμηθούμε τέσσερα – πέντε πράγματα ικανά να καταρρίψουν τον μύθο περί «πρωτοφανούς κατάστασης». Σε τούτο τον τόπο η οξύτητα, στον ιδιωτικό και στον δημόσιο βίο, δεν έλειψε ποτέ από την παρέα των κατοίκων του, είτε χλαμύδες φορούσαν είτε φουστανέλες ή φράγκικα. Κυκλοφορεί ανάμεσά μας χιλιετίες τώρα, ή μάλλον επί 13.000.000 χρόνια, σύμφωνα με τα (όντως πρωτοφανή) πορίσματα της θρησκειολόγου που δίδασκε στην Αδωνιάδα Σχολή, ήδη διασημότερη της Αθωνιάδας.

Εδώ, όχι αλλού, ένας πρωθυπουργός, ο Ανδρέας Παπανδρέου, κατηγορήθηκε από τους πολιτικούς και μιντιακούς αντιπάλους του σαν αρχηγός της «17 Νοέμβρη». Εδώ, όχι αλλού, άλλος πρωθυπουργός, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, κρεμάστηκε σε πρωτοσέλιδα σαν συνεργάτης των Γερμανών κατακτητών. Εδώ, όχι αλλού, ένας τρίτος πρωθυπουργός, ο Κώστας Σημίτης, καταγγέλθηκε από τον αντίπαλο κομματικό αρχηγό σαν αρχιερέας της διαφθοράς. Εδώ ο αυριανισμός υπήρχε πολύ πριν αποκτήσει αυτό το όνομα και συνεχίζει να υπάρχει και μετά το κλείσιμο της εφημερίδας.

Για την παράδοσή μας πρόκειται – πολιτική, κομματική, εφημεριδογραφική. Για μια παράδοση που αρέσκεται σε όρους του τύπου «εθνοπροδότης», «μειοδότης», «πουλημένος», «απατεώνας». Να την αλλάξουμε; Φυσικά. Αυτό όμως σημαίνει ότι πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουμε την ύπαρξή της. Οχι να πρωτοφανολογούμε λαϊκιστικά χάριν εντυπωσιασμού.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή