Αναζητώντας έναν ορισμό για την αστική ενδοσκόπηση και το μοναχικό φως, θα μπορούσε να τον εντοπίσει κανείς στα έργα της Κάλλιας Τριανταφύλλου, στη δεύτερη ατομική της έκθεση, αυτήν την περίοδο, στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών. Υπάρχει ένα νήμα που δένει όλα τα έργα, ένα αόρατο δίχτυ που ενώνει τους ανθρώπους σαν κουκκίδες σε έναν αχανή χάρτη αστικής πανσπερμίας. Οι μοναχικές φιγούρες της Κάλλιας Τριανταφύλλου και τα ατμοσφαιρικά εσωτερικά της, οι γεωμετρημένες προοπτικές και οι διαθλάσεις του φωτός, συνηγορούν σε μία και μόνο αίσθηση, αυτή μιας μακράς αναμονής και μιας αέναης παρατήρησης. Η Κάλλια Τριανταφύλλου, που διδάσκει στην Ομάδα Τέχνης «Σημείο», μας δίνει πρώτα απ’ όλα το αποτύπωμα μιας υψηλής αισθητικής.
Δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα, αλλά κυρίως η αφετηρία καθώς είναι σαφές το ψυχικό απόθεμα μιας πυκνής έκθεσης στην ιστορία της τέχνης. Η Κάλλια Τριανταφύλλου, ζωγράφος με ενσυναίσθηση, έχει οργανώσει με την ιδιαίτερη τεχνική της, μία σειρά από εσωτερικά σπιτιών που επιπλέουν σε ένα μεταίχμιο ψυχαναλυτικής προβολής και ρεαλισμού. Οσες μορφές υπάρχουν βρίσκονται επίσης σε μία κόψη αναπαράστασης και ονείρου. Θυμίζουν τη θέα προς τον εαυτό από σώματα που ίπτανται. Σε κάθε περίπτωση, ο θεατής στην έκθεση «Shifting Rooms», θα χαρεί μία σειρά από ζωγραφικά έργα που προκαλούν αισθήματα πληρότητας και ευφορίας. Η Κάλλια Τριανταφύλλου δεν κάνει ωστόσο ευφρόσυνη ζωγραφική. Χρησιμοποιώντας αλλεπάλληλες επιστρώσεις κεριού με λάδι κατορθώνει να δίνει την εντύπωση ενός χρονικού, αλλά κυρίως, υπαρξιακού παλίμψηστου. Οι στρώσεις του χρόνου διαφαίνονται σαν μέσα από ιστούς, πέπλα, γάζες και μεμβράνες, σαν ο ίδιος ο χρόνος να ορίζει και τον χώρο.
Η Κάλλια Τριανταφύλλου μας δίνει αστική ζωγραφική με την έννοια του βιώματος. Εμπεριέχει τη συνθήκη του άστεως, οργανώνει το βλέμμα του αυτοπροσδιορισμού και διευρύνει την ανάγκη της εμπειρίας από το εσωτερικό προς το εξωτερικό. Ιδίως τα έργα που ενσωματώνουν τον έξω κόσμο μέσα από παράθυρα και μπαλκονόπορτες, δημιουργούν συνειρμούς προς τους μοναχικούς παρατηρητές του άστεως όπως μας τους παρέδωσε ο Γκιστάβ Καγιεμπότ, στο μοντερνιστικό Παρίσι του 19ου αιώνα. Μόνο που ο νέος αστός του τότε, στοχαστικός παρατηρητής όπως και σήμερα, γίνεται ένας περισσότερο εσωστρεφής αστός στα έργα της Κάλλιας Τριανταφύλλου, με την έννοια ότι το «τραύμα» δείχνει να ορίζει πλέον και μια σχέση με τον έξω κόσμο. Οι μορφές και τα εσωτερικά της Κάλλιας Τριανταφύλλου φθάνουν σε εμάς με την υπόκρουση ενός βουβού εμβατηρίου στη λεπτή ισορροπία φωτός και σκιάς.
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, Γλύκωνος 4, Δεξαμενή, έως 1/12.