Δολιοφθορά του μέλλοντος

3' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κυκλοφορούν διάφορες θεωρίες σχετικά με την ανοχή της κυβέρνησης στη βία και την ανομία των αναρχικών. Η επικρατέστερη είναι εκείνη που συνοψίζεται στην παροιμία που λέει ότι το αίμα νερό δεν γίνεται. Δικά τους παιδιά είναι, μαζί πορεύτηκαν στα ηρωικά χρόνια του 3-4%, σήμερα λοιπόν, ως κυβέρνηση, τους αντιμετωπίζουν με ένα μείγμα κρυφής συμπάθειας, αλλά και φόβου για την πιθανή αντίδρασή τους εάν η κυβέρνηση στραφεί εναντίον τους, οπότε κάπως έτσι εξηγείται η εξοργιστική ανοχή της κυβέρνησης. Αυτό είναι που θα ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ να καταλαβαίνουμε για τη στάση του στο ζήτημα. Στην πραγματικότητα, όμως, η αβελτηρία της κυβέρνησης και η υποχώρησή της στον τομέα της δημόσιας τάξης είναι συνειδητή, σκόπιμη πολιτική και αποβλέπει στη δολιοφθορά του μέλλοντός μας.

Σκεφθείτε τι άλματα έχουμε κάνει μόνο το τελευταίο διάστημα. Είμαστε η μόνη χώρα του κόσμου όπου ώς και τα τσιγγανάκια του καταυλισμού επιτίθενται στα περιπολικά-σαραβαλάκια της Αστυνομίας. (Συνέβη προ εβδομάδων στον Ελαιώνα.) Αστυνομικοί και μάρτυρες δέρνονται ανηλεώς μέσα στα δικαστήρια. Οχι μόνο δεν συλλαμβάνεται κανείς, αλλά εμφανίζεται και η κακομοίρα που πίστεψε ότι έγινε υπουργός, για να δικαιώσει τους Ρουβίκωνες όταν κάνουν έλεγχο στοιχείων στους κανονικούς αστυνομικούς και να συστήσει στους αστυνομικούς «να προστατεύουν καλύτερα τον εαυτό τους». Δεν περίμεναν, βέβαια, οι αστυνομικοί να ακούσουν τη συμβουλή της αναπληρώτριας για να την ακολουθήσουν· αυτό κάνουν εδώ και καιρό, και πολύ καλά το κάνουν. Οποιοσδήποτε από εμάς το ίδιο θα έκανε, εφόσον δεν είχε την κάλυψη ούτε της φυσικής ούτε της πολιτικής ηγεσίας. Και το αποκορύφωμα, φυσικά, είναι όταν η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δηλώνει ότι συμφωνεί με τα παιδιά που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αν και διαφωνεί μαζί τους όταν αυτά προσπαθούν να τον αλλάξουν τοποθετώντας βόμβα έξω από το σπίτι ενός εισαγγελέα μη αρεστού στην κυβέρνηση.

Από την άλλη πλευρά, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ένα είναι το βέβαιο και μάλιστα από πολύ νωρίς: ότι η Ν.Δ. θα αποκαταστήσει την έννομη τάξη στην Αθήνα. Αυτό νομίζω δεν σηκώνει συζήτηση, το δείχνουν και ο αριθμός των προ ημερησίας διατάξεως συζητήσεων που έχει προκαλέσει στη Βουλή και οι θέσεις του αρχηγού και των στελεχών της. Προσωπικώς, ουδεμία αμφιβολία έχω για τις προθέσεις αυτές. Ομως, πώς θα βάλει τάξη η Ν.Δ., εφόσον γίνει κυβέρνηση, όταν επί τρία-τέσσερα χρόνια η κατάταση εξαχρειώνεται μεθοδικά από την κυβέρνηση; Πώς θα μαζευτούν οι αναρχικοί, έπειτα από τόσο μεγάλο διάστημα ασυδοσίας; Αυτό το κουβάρι δεν ξεμπλέκεται με τη μία, θα χρειαστούν χρόνος και συγκρούσεις. Επομένως, φαντάζεσθε τι έχει να γίνει αν η Ν.Δ. κερδίσει τις εκλογές.

Αυτός, λοιπόν, είναι ο σκοπός, για τον οποίο η κυβέρνηση ακολουθεί τη συγκεκριμένη επαίσχυντη στάση, γι’ αυτό υποδαυλίζει την ανομία και την αναρχία. Υπονομεύει το μέλλον της επόμενης κυβέρνησης, αδιαφορώντας αν με τον τρόπο αυτόν υπονομεύει και το κοινό καλό του τόπου για τα επόμενα χρόνια. Ως προς τη στάση αυτή, η κυβέρνηση θυμίζει έναν ξένο στρατό ο οποίος διεξάγει πόλεμο σε μια τρίτη χώρα, που έτυχε να βρεθεί στον δρόμο και για την οποία αδιαφορεί. Μιλούμε για αδίστακτους μπολσεβίκους –αυτή είναι η παιδεία και η νοοτροπία τους–, των οποίων ο απερίγραπτος κυνισμός αντλείται από τη δήθεν ηθική ανωτερότητα που τους δίνει η ιδεολογία τους. Για χάρη του Ανθρώπου και του ιδανικού μέλλοντός του, δεν έχουν πρόβλημα να θυσιάσουν μερικές γενιές ανθρώπων. Αυτό κάνουν και, ουσιαστικά, η χώρα δίνει τον τέταρτο γύρο του Εμφυλίου, αλλά με πολιτικούς όρους.

Ο μόνος τρόπος αντίστασης σε αυτή την κατάσταση είναι να εκλεγεί η Ν.Δ. με ισχυρή πλειοψηφία, ώστε να μπορέσει να κυβερνήσει κατά το δυνατόν ανεμπόδιστα. Αυτό ο Πέτρος Τατσόπουλος το έχει καταλάβει πάρα πολύ καλά και εκ των ένδον, αφού διετέλεσε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό και ως κύριο λόγο της απόφασής του να πολιτευθεί με τη Ν.Δ. αναφέρει την ανάγκη να επιτευχθεί η ευρεία πλειοψηφία, χωρίς την οποία το κακό που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να ξεγίνει. Εύγε για την επιλογή και τη γενναιότητά του!

Ιδέα για την Αθήνα

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ή, έστω, κάποια στελέχη της ηγεσίας του έφθασαν πράγματι στο σημείο ώστε να σκέπτονται τη Γιάννα Αγγελοπούλου για τον Δήμο Αθηναίων, συμπεραίνω ότι η απελπισία τους πρέπει να έχει χτυπήσει κόκκινο. Ευτυχώς, όμως, εδώ εμφανίζομαι εγώ, με τις λαμπρές ιδέες μου, πάντα έτοιμος να βοηθήσω αφιλοκερδώς, ακόμη κι εκείνους με τους οποίους διαφωνώ ριζικά. Και προτείνω Ευάγγελο Αντώναρο για τον Δήμο Αθηναίων! Δεν ξέρω πώς θα τον πείσουν, αξίζει να προσπαθήσουν όμως, γιατί το φυσικό πλεονέκτημα του Αντώναρου είναι το ύφος του. Βλέπεις τη μορφή και αυθόρμητα αισθάνεσαι τη συμπάθεια να αναβλύζει μέσα σου. Σαν ξινισμένη νουγκατίνα, που περιέργως διατηρήθηκε σε ένα ξεχασμένο ψυγείο από το 1980…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή