Αποτρόπαια πλεονάσματα

1' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι αποκαρδιωτικό να θεωρείται εξίσου «φυσιολογικό» αυτό που συμβαίνει σήμερα με τα δημοσιονομικά πράγματα με εκείνο που συνέβαινε πριν από την κρίση. Η κυβέρνηση Τσίπρα θεωρεί και διατυμπανίζει ως υπερθετική επιτυχία την καταγραφή πλεονάσματος πέραν του πλεονάσματος: το κράτος αντλεί πολύ περισσότερα έσοδα από τους φορολογουμένους από όσα απαιτεί η κάλυψη όλων των δαπανών του μαζί και των τόκων του τρέχοντος χρέους. Αυτό που ονομάζουν «υπερπλεόνασμα» ή «δημοσιονομικό χώρο». Πρόκειται για το πιο αποτρόπαιο αποτέλεσμα σκληρής λιτότητας και αντιαναπτυξιακής πολιτικής που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Ποτέ στα χρόνια πριν από την κρίση δεν θα αποτολμούσε μια κυβέρνηση να καταθέσει και προφανώς ουδέποτε εκτέλεσε υπερπλεονασματικό προϋπολογισμό. Αλλού ήταν το πρόβλημα.

Οι προβλέψεις της Επιτροπής λένε ότι το κρατικό ταμείο θα «επιτύχει», στην εξαετή περίοδο 2015-2020, αποταμίευση σε αναλογία προς το ΑΕΠ στο ύψος των 7 εκατοστιαίων μονάδων ή, περίπου, 12 δισεκατομμυρίων ευρώ! Πρόκειται για ένα υπέροχα «θατσερικό» αποτέλεσμα και απορώ πώς συγκρατείται ο κ. Σόιμπλε και δεν έχει ακόμη απονείμει το βραβείο του γερμανόπνευστου «ordoliberalismus» στον κ. Τσίπρα. Βεβαίως, ο ομοσπονδιακός γερμανικός προϋπολογισμός θα έχει αποταμιεύσει το ισόποσο των 47 μονάδων του ΑΕΠ στην ίδια εξαετή περίοδο! Και η Ιταλία είναι μέλος του κλαμπ των πλεονασματικών (+14%) ενώ, αντιθέτως, για τη Γαλλία προβλέπεται έλλειμμα 3,5 μονάδων.

Για μια χώρα που διατηρεί τέτοιο θηριώδες δημόσιο χρέος όπως η Ελλάδα (182% του ΑΕΠ φέτος!), θα μπορούσε να θεωρηθεί λογικό να εμφανίζει παρόμοια προσήλωση στη γερμανόπνευστη δημοσιονομική πειθαρχία. Πλην όμως, το να μαχαιρώνει η κυβέρνηση της χώρας πισώπλατα το λείψανο της ελληνικής οικονομίας είναι από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα που θα βαραίνουν για πάντα τη διαχείριση των κοινών πραγμάτων από την ομάδα Τσίπρα.

Είναι βεβαίως αλήθεια ότι η ομάδα στην εξουσία δεν μπορεί να κάνει κάτι ουσιωδώς διαφορετικό. Αφού προϋπόθεση για την υποστήριξη της οικονομικής δραστηριότητας μέσω του προϋπολογισμού, μια κλασική κεϊνσιανή προσέγγιση, δεν μπορεί να υπάρξει όσο το κράτος δεν αποκτά την εμπιστοσύνη των αγορών.

Αντιθέτως, η σημερινή αντιπολίτευση, εφόσον παραμείνει πιστή σε όσα λέει και κυρίως στην εφαρμογή ενός θετικού φορολογικού σοκ, δηλαδή μιας μαζικής μείωσης των φόρων, μπορεί να ελπίζει ότι οι αγορές θα προθυμοποιηθούν να βοηθήσουν χρηματοδοτώντας μικρά αλλά επαρκή ελλείμματα που θα υποστηρίξουν την επιστροφή της οικονομίας σε καλύτερες μέρες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή