Καταλύματα που αποτελούνται από αυτόνομα δωμάτια, σε διαφορετικές τοποθεσίες, με κοινό concept. Δύο παραδείγματα μας βάζουν στο πνεύμα των Un-hotels, μιας νέας τάσης στη φιλοξενία.
«Αντί να δημιουργήσουμε από το μηδέν καινούργια δωμάτια σε μια πόλη όπως το Άμστερνταμ, όπου επικρατεί συνωστισμός και τα κτίρια είναι ήδη στριμωγμένα, θελήσαμε να δώσουμε νέο νόημα στη βιομηχανική μας κληρονομιά», αναφέρει η Suzanne Oxenaar, συνδημιουργός του SWEETS hotel, ενός ξενοδοχείου που ακολουθεί την τάση των Un-hotels. Πρόκειται για καταλύματα που δεν στεγάζονται σε ένα κεντρικό κτίσμα, αλλά σε επιλεγμένα αυτόνομα δωμάτια διασκορπισμένα σε μια –μικρή ή μεγάλη– γεωγραφική περιοχή, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με ένα ενιαίο κόνσεπτ.
(Φωτογραφία: Mirjam Bleeker)
Στην περίπτωση του SWEETS hotel, η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα ξενοδοχείο τα δωμάτια του οποίου θα στεγάζονται σε 28 ιστορικά κτίσματα της ολλανδικής πρωτεύουσας. «Τα κτίρια αυτά φιλοξενούσαν τους φύλακες των γεφυρών, οι οποίοι ρύθμιζαν την κυκλοφορία στα κανάλια (σ.σ. στα τέλη του 20ού αιώνα η διαχείριση των καναλιών πέρασε σε κεντρικό επίπεδο κι έτσι τα κτίρια έχασαν την αρχική τους χρήση). Οικοδομήθηκαν από το 1673 μέχρι το 2009 και, αν τα επισκεφθεί κανείς με χρονολογική σειρά, είναι σαν να κάνει ένα αρχιτεκτονικό ταξίδι στον χρόνο, ανακαλύπτοντας πώς αναπτύχθηκε η πόλη», σημειώνει η Oxenaar, και έχει δίκιο, αφού οι επισκέπτες του SWEETS hotel μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε οικοδομήματα που χτίστηκαν με διαφορά αιώνων, όπως είναι το Amstelschutsluis του 1673, που αποτελεί παράδειγμα ολλανδικού κλασικισμού, ή το Willemsbrug του 1928, δείγμα της Σχολής του Άμστερνταμ. Κάθε δωμάτιο μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι δύο άτομα από 21 ετών και πάνω. Με μια έξτρα χρέωση (35 ευρώ συνολικά) υπάρχει και υπηρεσία πρωινού, το οποίο σερβίρεται μέσα στο δωμάτιο.
(Φωτογραφία: Mirjam Bleeker)
«Το SWEETS hotel προσφέρει στους επισκέπτες έναν νέο τρόπο να γνωρίσουν το Άμστερνταμ, ωθώντας τους να εξερευνήσουν γειτονιές πέρα από την πεπατημένη, να ανακαλύψουν κρυμμένα διαμάντια σε μη τουριστικά μέρη και, πάνω απ’ όλα, να κάνουν ό,τι και οι ντόπιοι. Να νιώσουν ότι ανήκουν στην πόλη». Η συγκεκριμένη προτροπή –το να ωθούνται οι τουρίστες να ζήσουν σαν κάτοικοι– «κυκλοφορεί» ευρέως στην τουριστική βιομηχανία τα τελευταία χρόνια. Την ακούς συχνά ακόμα και από τους πιο παραδοσιακούς επαγγελματίες, οι οποίοι κάποιες φορές ούτε το πιστεύουν ούτε το εφαρμόζουν, απλώς το υποστηρίζουν επειδή έχει απήχηση. Δεν είναι αυτή η περίπτωση του SWEETS hotel, το οποίο πραγματικά σε βοηθάει να γνωρίσεις σε βάθος την πόλη. Τα δωμάτιά του βρίσκονται σε κανονικές γειτονιές (και όχι σε «πιάτσες» με ξενοδοχεία) στα πιο κομβικά σημεία του Άμστερνταμ, δηλαδή πάνω στα κανάλια, ενώ από το παράθυρο βλέπεις τους βαρκάρηδες ή τους ποδηλάτες που πηγαίνουν στη δουλειά τους. Πιο κοντά στους ντόπιους δεν γίνεται…
Απρόσμενη σύμπραξη
Σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος κινείται το ξενοδοχείο Vipp, ένα εξίσου προβεβλημένο Un-hotel. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με εξοικονόμηση αστικού χώρου ούτε με την επανάχρηση ιστορικών τοπόσημων, αλλά με την προσπάθεια μιας εταιρείας να προωθήσει τα προϊόντα της. «Οι πωλήσεις όπως τις ξέραμε αντιμετωπίζουν σημαντικές προκλήσεις τώρα που οι άνθρωποι μπορούν να αγοράζουν από τον καναπέ τους. Πρέπει να τους προσφέρουμε μια εμπειρία έξω από τα συνηθισμένα, για να μπορέσουν να συνδεθούν με τα προϊόντα. Μια κουζίνα είναι μεγάλη επένδυση. Γιατί να μην περάσεις ένα Σαββατοκύριακο μαζί της για να την τεστάρεις;» αναφέρει ο Kasper Egelund, διευθύνων σύμβουλος και ιδιοκτήτης τρίτης γενιάς της εμβληματικής δανέζικης επιχείρησης οικιακών ειδών Vipp. Η εταιρεία έγινε διάσημη λόγω του δημοφιλούς κάδου απορριμμάτων που σχεδίασε ο παππούς του Egelund, Holger Nielsen, και συμπεριλαμβάνεται μάλιστα στη μόνιμη συλλογή design του MoMA της Νέας Υόρκης.
Το καταφύγιο στη νότια Σουηδία, ο ένας από τους δύο χώρους του Vipp.
«Η βασική μας δουλειά παραμένουν οι κουζίνες, οι κάδοι απορριμμάτων και τα αξεσουάρ σπιτιού. Αναζητούμε όμως διαρκώς ένα νέο σκηνικό για να τα παρουσιάσουμε», συνεχίζει ο Egelund μιλώντας για το Vipp hotel, το οποίο μέχρι στιγμής αποτελείται από μόλις δύο χώρους: ένα καταφύγιο στη νότια Σουηδία και ένα λοφτ στην Κοπεγχάγη πάνω από τα γραφεία της εταιρείας, ενώ σύντομα αναμένεται να προστεθεί και ένα ιστορικό βιομηχανικό κτίσμα, επίσης στη δανέζικη πρωτεύουσα. «Δεν είμαστε παραδοσιακό ξενοδοχείο. Παρέχουμε τις βασικές ανέσεις: προϊόντα μπάνιου, δωρεάν μίνι μπαρ με σαμπάνια και δανέζικα σνακ. Το λοφτ έχει αναγνωστήριο και καθιστικό με τζάκι, όπου οι επισκέπτες μπορούν να “καταβροχθίσουν” τα βιβλία τέχνης και ντιζάιν που θα βρουν στη βιβλιοθήκη.
Η εταιρεία Vipp χρησιμοποιεί τα ξενοδοχεία ως μέσο για την προβολή των προϊόντων της.
Το καταφύγιο είναι μια όαση από ατσάλι που ξεπετάγεται μέσα από τα σουηδικά δάση, μπροστά στη μυθική λίμνη Immeln. Εδώ, μπορεί να μην προσφέρουμε πισίνα, επίπεδη τηλεόραση ή υπηρεσία αφύπνισης, αλλά τη δυνατότητα για κανό, ψάρεμα ή μια βουτιά από τον ιδιωτικό ξύλινο μόλο μαζί με ανεπανάληπτη θέα στη φύση. Τα κελαηδίσματα των πουλιών είναι… δωρεάν», αναφέρει ο Σκανδιναβός επιχειρηματίας με γλαφυρότητα, κάνοντάς σε να βλέπεις με άλλο μάτι τα ατού ενός ξενοδοχείου. Αυτή είναι και η φιλοσοφία ενός Un-hotel: να σε παρακινήσει να δεις τα πράγματα διαφορετικά, να απορρίψεις το οικείο και να επιθυμήσεις κάτι που δεν είχες ποτέ ξανασκεφτεί.
|| Περισσότερες πληροφορίες στα sweetshotel.amsterdam και vipp.com