Περιστασιακοί και τυχάρπαστοι

Περιστασιακοί και τυχάρπαστοι

1' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ηταν επιεικής, και ως εκ τούτου λανθασμένος, ο όρος που χρησιμοποίησε ο κ. Κώστας Σημίτης για να χαρακτηρίσει το κατά Βαρουφάκη «αριστερό τσούρμο» (με λίγη από Ακροδεξιά), το οποίο ανέλαβε τα ηνία της χώρας. Στο κάτω κάτω της γραφής, όλοι όσοι κυβερνούν είναι «περιστασιακοί ένοικοι της εκτελεστικής εξουσίας». Απλώς κάποιοι αφήνουν έργο και άλλοι αποκαΐδια. Αν δεν τον εμπόδιζε η αστική του παιδεία, θα χρησιμοποιούσε έναν πιο λαϊκό όρο, όπως «σκερβελέδες», ή έστω θα μπορούσε να μιλήσει για «τυχάρπαστους».

Ολοι γνωρίζουμε ότι αυτό το συνονθύλευμα σταλινικών, μαοϊκών, αριστεροανανεωτικών, βαθαιοπασόκων κ.λπ. δεν είχε πρόγραμμα για να κυβερνήσει τη χώρα. Γράφαμε παλιότερα πως είχαν μόνο μία ιδέα (κοινός παρονομαστής της θολούρας) κι αυτή ήταν λάθος: «Εκβιάζουμε τους εταίρους, παίρνουμε τα λεφτά τους, τα σκορπάμε από το ελικόπτερο, διορίζουμε τους κολλητούς και κυβερνάμε δόξη και τιμή. Δεν είχαν καμιά πρόταση για διόρθωση των χρόνιων παθογενειών, ούτε κάποια σκέψη για παραγωγική ανασυγκρότηση. Τίποτε. Μόνο “πάρε τα λεφτά και σκόρπα…”. Θα σχίσουμε το μνημόνιο με ένα νόμο κι ένα άρθρο κι όλα καλά…» (29.5.2016). Δεν είχαν σχέδιο για την ανόρθωση της οικονομίας, παρά μόνον κάτι παρωχημένα κεϊνσιανής προέλευσης συνθήματα «να πέσουν λεφτά στην αγορά»· για την ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης, παρά μόνον τις αθρόες προσλήψεις· για την ανώτατη παιδεία, παρά μόνον το όπισθεν ολοταχώς· για τη δημόσια ασφάλεια, παρά μόνον την κατάργηση της μονάδας ΔΙ.ΑΣ. και των ΜΑΤ· για τη διαφθορά, παρά μόνον το «θα κερδίσουμε τις εκλογές αν βάλουμε κάποιους φυλακή».

Η τετραετής θητεία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απέδειξε ότι ποτέ δεν υπήρξε εύκολη έξοδος από την κρίση, αλλά και ότι αυτοί που την υπόσχονταν, δεν την έκαναν απλώς πιο δύσκολη, αλλά σισύφεια. Βελτίωσαν διά της υπερφορολόγησης κάποιους αριθμούς, αλλά χωρίς συγκροτημένο σχέδιο οικονομικής ανάταξης ακόμη και οι αναγκαίοι φόροι μπήκαν στον πίθο των Δαναΐδων. Για να πούμε και το δίκιο τους, δεν θα μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο. Οι καινοτόμες πολιτικές (και οι αριστερές) θέλουν φρέσκες ιδέες και αυτές δεν μπορούν να γεννηθούν από ανθρώπους που έμαθαν δυο μαρξιστικά συνθήματα για την ταξική ανάλυση του 19ου αιώνα. Χειρότερα: έκαναν πολιτική καριέρα πολεμώντας κάθε καινοτομία και συκοφαντώντας κάθε λύση ως «δεξιά», «νεοφιλελεύθερη», «εκσυγχρονιστική», «άριστη» κ.ά.

Γι’ αυτό και γυρνούν διαρκώς στις παλιές δοκιμασμένες και αποτυχημένες συνταγές του παρελθόντος. Προσλήψεις, δημοσιονομική επέκταση (χωρίς λεφτά), πανεπιστημιακό άσυλο (στον 21ο αιώνα, όταν οι ιδέες κινούνται από κινητό σε κινητό), συκοφάντηση των αντιπάλων κ.ά. Συνεπώς, δεν είναι απλώς περιστασιακοί, όπως όλοι, αλλά και τυχάρπαστοι…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή