Το ήξερα. Oλοι το ξέραμε, οι πάντες. Είναι πια κοινός τόπος ότι η Ευρώπη και οι θεσμοί της περνούν κρίση. Δεν φανταζόμουν όμως ποτέ το βάθος αυτής της κρίσης…
Αν αληθεύει το ρεπορτάζ του έγκυρου Politico, οι υπουργοί Aμυνας 25 κρατών-μελών αποφάσισαν μια σειρά από κοινά προγράμματα που αφορούν την κοινή άμυνα και ασφάλεια, ανάμεσα στα οποία είναι η ίδρυση ευρωπαϊκής σχολής κατασκοπείας στην Ελλάδα, υπό την κοινή ευθύνη Ελλάδος και Κύπρου. Σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ και τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών των κρατών-μελών, η σχολή θα εκπαιδεύει επιτελικούς αξιωματικούς από την Ε.Ε.
Η Ελλάδα θα αναλάβει, επίσης, το πρόγραμμα εκπαίδευσης πιλότων ελικοπτέρων σε συνθήκες «hot and high», όπως λέγεται στη γλώσσα του συγκεκριμένου αθλήματος. Δυστυχώς, δεν πρόκειται για πρόγραμμα εκπαίδευσης πιλότων υπό συνθήκες σεξουαλικού ερεθισμού και ναρκωτικών, αλλά σε συνθήκες όπου η πυκνότητα της ατμόσφαιρας είναι μειωμένη, δηλαδή σε μεγάλο υψόμετρο και σε υψηλές θερμοκρασίες.
Καλά για την εκπαίδευση των πιλότων. Πολύ σωστά όμως το Politico παρατηρεί ότι η απόφαση για τη σχολή κατασκοπείας προκαλεί δυσπιστία, λόγω των στενών σχέσεων Ελλάδος και Κύπρου με τη Ρωσία, η οποία από την εποχή των Κώστα Καραμανλή και Τάσσου Παπαδόπουλου διεισδύει συστηματικά και στις δύο χώρες. Πώς γίνεται να πάρεις στα σοβαρά αυτή την Ευρώπη, όταν οι υπουργοί που κατέληξαν στη συγκεκριμένη απόφαση μπορούν να έχουν ίδια άποψη για τον Πάνο Καμμένο;
Εν πάση περιπτώσει, εγώ πάντα με θετικό πνεύμα και, βεβαίως, αφιλοκερδώς έχω να προσφέρω μια λύση. Ας γίνει η σχολή στην Ελλάδα. Ας πάει στα κομμάτια. Ούτως ή άλλως, τίποτε χειροπιαστό δεν πρόκειται να βγει από μια ευρωπαϊκή σχολή κατασκοπείας – υπουργικές αερολογίες που συνήθως εκπνέουν ήσυχα και αθόρυβα. Ας ξοδευτούν εδώ, στην Ελλάδα, τα χρήματα του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού. Το πρότζεκτ σώζεται, παρ’ όλα αυτά, εφόσον τοποθετηθεί σωστά στην αγορά. Είναι με άλλα λόγια θέμα μάρκετινγκ: πώς θα το πλασάρεις! Γι’ αυτό, προτείνω να ονομαστεί η σχολή «Αθανάσιος Βέγγος» ή, αν προτιμούν κάτι πιο σοβαροφανές, ας ονομαστεί «Νικόλαος Μπελογιάννης»…
Η κατσίκα του γείτονα
Το επιχείρημα με το οποίο ο Τσίπρας αρνείται την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι ότι «δεν μπορεί να ισχύει άλλο για τους κληρονόμους και άλλο για τα παιδιά του λαού». Κατ’ αρχάς, ο ισχυρισμός είναι εντελώς ψευδής. Κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει όσους έχουν τη σχετική οικονομική άνεση να σπουδάσουν στο εξωτερικό. Συνεπώς, απαγορεύοντας τη λειτουργία οποιουδήποτε άλλου τύπου πανεπιστημίου πλην του δημοσίου, κάνει μια τρύπα στο νερό, εφόσον σκοπός του είναι να επιβάλει στους «κληρονόμους» ό,τι ισχύει και για τα «παιδιά του λαού». Δεν τους επιβάλλει τίποτε. Αυτοί, ούτως ή άλλως, πηγαίνουν κατευθείαν στις ΗΠΑ (στο εκάστοτε καλύτερο που μπορούν), ανεξαρτήτως του τι επιτρέπεται και τι όχι στον Υπαρκτό. Ο μόνος σκοπός του επιχειρήματος είναι να εξάψει τον κοινωνικό φθόνο, δηλαδή, η παροιμιώδης κατσίκα του γείτονα. Η συζήτηση για το Σύνταγμα, την περασμένη εβδομάδα, μας έδειξε τον Τσίπρα στο χειρότερό του, που είναι και το χυδαιότερό του…
Ακλαφτος
Υπάρχει μια κατηγορία ηρώων του Υπαρκτού, που φεύγουν άκλαφτοι, επειδή η θυσία τους πέφτει λίγο πριν από το Σαββατοκύριακο, με αποτέλεσμα να περνάει απαρατήρητη. Τέτοια είναι η περίπτωση του Γιάννη Αντωνιάδη, βουλευτή Φλώρινας της Ν.Δ. Ολα συνέβησαν πολύ γρήγορα, το πρωί της περασμένης Παρασκευής. Ο βουλευτής Αντωνιάδης κατέθεσε ερώτηση προς τον υπουργό Εξωτερικών (τον Τσίπρα) με την οποία του ζητούσε να στείλει «ξεκάθαρο μήνυμα στην Τουρκία ότι αν προχωρήσει σε άντληση πετρελαίου εντός ελληνικής ΑΟΖ θα βυθιστούν πάραυτα τα πλοία “Πορθητής” και “Μπαρμπαρός”». (Εξόχως χαριτωμένο ότι ο βουλευτής ζητεί η βύθιση των πλοίων να συμβεί «πάραυτα»…) Ηταν μεθυσμένος; Απίθανο, καθώς η ερώτηση κατατέθηκε πρωί Παρασκευής. Τι επακολούθησε μπορούμε να το φανταζόμαστε, πάντως το αποτέλεσμα ήταν να αποσυρθεί η βλακώδης ερώτηση και να εξαφανισθεί ο βουλευτής Αντωνιάδης.
Επειδή νομίζω ότι δεν θα ακούσουμε ξανά γι’ αυτόν. Λίγα λόγια για να τον θυμόμαστε. Ο Γ. Αντωνιάδης σπούδασε δάσκαλος, στην τοπική ακαδημία της Φλώρινας, αλλά σταδιοδρόμησε επαγγελματικά στην αυτοδιοίκηση. Υπήρξε τόσο αγαπητός και δημοφιλής ως νομαρχιακός σύμβουλος, ώστε δεν έγινε ποτέ του νομάρχης – η αγάπη του κόσμου δεν του το επέτρεψε. Το αποκορύφωμα της δόξας του ήταν να φθάσει πληρεξούσιος νομάρχης Φλώρινας για θέματα Εκπαίδευσης, Εμπορίου, Συγκοινωνιών, Περιβάλλοντος και Προγραμματισμού, όπως σημειώνει στο βιογραφικό του. Σταδιοδρόμησε, επίσης, ο Γ. Αντωνιάδης και ως Πόντιος. Κρατάει μάλιστα τρεις σχετικές προεδρίες: της Ευξείνου Λέσχης Φλώρινας, μιας Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος και μιας Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων! Requiescat in pace…
Walking with destiny
«Οι εποχές άλλαξαν και γνέφουν γεμάτες προσμονή να ανταποκριθούμε». Ετσι ξεκινά η πρόταση της Νέας Ελληνικής Ορμής (Κατερίνα Παπακώστα) για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Υπάρχουν κάποιες εναρκτήριες φράσεις που σου μένουν αξέχαστες. Το «call me Ishmael», λ.χ., στο «Μόμπυ Ντικ» του Μέλβιλ ή το «ca a debute comme ca» στο «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας» του Σελίν. Οι εποχές που γνέφουν όλο προσμονή στην Παπακώστα για να ανταποκριθεί σίγουρα εντάσσεται στην κατηγορία αυτή! Δεν είμαι γιατρός και, γι’ αυτό, δεν θα τολμήσω να το πω με τους όρους της επιστήμης, αλλά με τον τρόπο μου. Είναι φανερό, σε μένα τουλάχιστον, ότι η Παπακώστα «is walking with destiny», όπως έγραψε ο Τσώρτσιλ για τον εαυτό του. Βαδίζει με το πεπρωμένο…