Στην αυλή του Ριτζ

1' 7" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Σαλβαδόρ Νταλί και η σύζυγός του Γκαλά απολαμβάνουν τον καφέ τους στην αυλή του ξενοδοχείου Ριτζ στη Μαδρίτη το 1955, στιγμή που απαθανατίζει ο «κομψός» φακός του Σλιμ Άαρονς. Ύστερα από πολύχρονη παραμονή στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το ζευγάρι επιστρέφει στην Ευρώπη τη δεκαετία του ’50 και ζει μεγάλο μέρος του χρόνου στην Ισπανία. 

Ο εμφύλιος πόλεμος έχει επισήμως τελειώσει και η χώρα διανύει το μακρύ «κεφάλαιο Φράνκο». Ο Νταλί δέχεται πυρά για την απόφασή του να περνά μεγάλα διαστήματα στην πατρίδα του, επιλογή που φαίνεται να υποστηρίζει το φασιστικό καθεστώς, αν και νεότερος ο ίδιος είχε συνδεθεί με αναρχικά και κομμουνιστικά ρεύματα. Πολλοί συμφωνούν ότι η πληθωρική προσωπικότητα του Ισπανού δεν χωρά σε πολιτικά «κουτιά», όμως ο ίδιος έρχεται συχνά σε αντιπαράθεση με «αδελφούς-καλλιτέχνες» του υπερρεαλισμού, κίνημα στο οποίο ανήκει δημιουργικά, αλλά το οποίο τον αποκηρύσσει.

Για τον παντοτινό προβοκάτορα Νταλί οι «σταθερές» μοιάζουν να έχουν ελάχιστο ενδιαφέρον. Εκτός από μία: εκείνη που αφορά τη σχέση του με την Γκαλά, τη Ρωσίδα σύντροφο ζωής που πρωτογνώρισε ως σύζυγο του καλού του φίλου, Γάλλου ποιητή Πολ Ελιάρ. Το 1982, ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος χρίζει τον Νταλί μαρκήσιο. Την ίδια χρονιά πεθαίνει η Γκαλά και ο Νταλί βυθίζεται στη θλίψη. Θα ζήσει μερικά χρόνια χωρίς εκείνη, μέχρι τις 23 Ιανουαρίου του 1989, ημέρα που πεθαίνει ύστερα από καρδιακό επεισόδιο. ■

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή