«Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» του Μπερνάρ-Μαρί Κολτές στον Τεχνοχώρο Cartel

… Γι’ αυτόν τον λόγο σάς πλησιάζω, παρά την ώρα που είναι η ώρα όπου κανονικά ο άνθρωπος και το ζώο ρίχνονται άγρια ο ένας πάνω στο άλλο, πλησιάζω, εγώ, εσάς, με τα χέρια ανοιχτά και τις παλάμες στραμμένες προς εσάς, με την ταπεινότητα εκείνου που προσφέρει απέναντι σε εκείνον που αγοράζει, με την ταπεινότητα εκείνου που κατέχει απέναντι σε εκείνον που ποθεί …

Το αριστουργηματικό θεατρικό έργο «Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» του Γάλλου συγγραφέα Μπερνάρ-Μαρί Κολτές, στον Τεχνοχώρο Cartel. Η παράσταση ανεβαίνει σε μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη και σκηνοθεσία Κώστα Ζάπα και παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 9 μμ, μέχρι και τις 29 Ιανουαρίου 2019.

Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά διεθνώς θεατρικά έργα του Κολτές, o οποίος ανανέωσε όσο κανείς το σύγχρονο Γαλλικό και διεθνές θέατρο.

Σε μια συνέντευξή του στην COLETTE GODARD ο Κολτές είχε πει για τη «μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι»: «Στην αρχή είχα σκεφτεί να φέρω αντιμέτωπους έναν τραγουδιστή των μπλουζ κι έναν πανκ. Δύο απόψεις για τη ζωή εντελώς αντίθετες, κι αυτό είναι που έχει σημασία. Όταν η απόσταση ανάμεσα σε δυο πρόσωπα είναι τόσο μεγάλη, τι μένει; Η διπλωματία, δηλαδή η γλώσσα. Συνομιλούν ή αλληλοσκοτώνονται. Άρα λοιπόν συνομιλούν, όμως το ότι αλληλοπροσεγγίζονται δεν οφείλεται στο ότι εγκιβωτίζονται ο ένας μέσα στον άλλον. Όταν είδα την ταινία του Τζάρμους «Στην παγίδα του νόμου», αναγνώρισα τον εαυτό μου στις σχέσεις του Tom Waits και του John Lurie, που χωρίς να το θέλουν έχουν βρεθεί μαζί. Αυτό που συμβαίνει ανάμεσά τους είναι κάτι το μυστηριώδες, σαν ένας αγώνας πυγμαχίας. Βάζουν δυο ανθρώπους πάνω σ’ ένα ρινγκ κι αυτοί πρέπει ν’ αγωνιστούν και να νικήσουν. Δυο πρόσωπα που δεν γνωρίζουν το ένα το άλλο, χτυπιούνται μέχρι θανάτου μπροστά στο κοινό, ζουν πράγματα που υπερβαίνουν το ερωτικό πάθος. Απέναντι στον αντίπαλο, απογυμνώνονται, υποφέρουν όπως ποτέ άλλοτε. Αυτοί οι άνθρωποι, σε τελευταία ανάλυση, δεν έχουν φτάσει στον πάτο. Είναι δυνατοί. Δεν έχουν πλέον ούτε αυταπάτες, ούτε πίστη. Πράγμα που τους επιτρέπει να έχουν ασύλληπτες φιλοδοξίες, τρελές αλλά πολύ συγκεκριμένες ελπίδες. Εμείς θέλουμε την υπέρβαση, εδώ ακριβώς στην επίγεια ζωή. Την υπέρβαση για μία και μόνο στιγμή. Τη θυσία για ένα άμεσο αποτέλεσμα. Έτσι είναι τα θεατρικά μου πρόσωπα, τους ανεβαίνει η αδρεναλίνη, και ορμούν, έστω κι αν δεν πιστεύουν στο αποτέλεσμα.»

Ο Κώστας Ζάπας γράφει στο σκηνοθετικό του σημείωμα «Ενας Πελάτης κι ένας Ντίλερ. Μια συναλλαγή. Δύο άντρες. Δύο πολεμιστές. Δύο σύμβολα ενός κόσμου πριν την έλευση του πολιτισμού, όπου επικρατούσαν τα ένστικτα. Αλλά κι ενός μετα-πολιτισμού που έρχεται και είναι το ίδιο ακραίος, ενστικτώδης, ακαριαίος. Δύο αρχέγονοι άνθρωποι που όμως καθρεφτίζουν την σύγχρονη κοινωνία όσο κανείς.»

Ερμηνεύουν: ο Δημήτρης Γεωργαλάς, πρωταγωνιστής του Πατρίς Λεκόντ στην ταινία «Το κορίτσι στην γέφυρα» με τους Βανέσα Παραντί και Ντάνιελ Οτέιγ και ο νεαρός ηθοποιός Θάνος Κώτσης.

Η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή του κινηματογραφικού παραγωγού Γρηγόρη Αθανασίου της Minus Pictures Films και της Ομάδας Cartel.

Η μετάφραση είναι του συγγραφέα και μεταφραστή Δημήτρη Δημητριάδη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Μαρία Καραθάνου, πρόσφατα βραβευμένη για την δουλειά της στο κινηματογραφικό φεστιβάλ AIFF.

Τους φωτισμούς της παράστασης έχει σχεδιάσει ο διευθυντής φωτογραφίας Μιχάλης Μπούρης. Βοηθός παραγωγής η Ελλη Τσιτσιπά. Το sound design θα επιμεληθεί ο Ηλίας Φλάμμος. Φωτογραφίες Στέφανος Κοσμίδης.

Χορηγοί επικοινωνίας της παράστασης το Γαλλικό Ινστιτούτο της Ελλάδας και η Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα καθώς και οι Εκδόσεις Αγρα, από τις οποίες κυκλοφορεί και το ομώνυμο θεατρικό έργο του Κολτές.