Ο Ρ. Κένεντι και η στατιστική

Ο Ρ. Κένεντι και η στατιστική

1' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«​​Το ΑΕΠ μετράει τα πάντα εκτός από αυτά που έχουν αξία στη ζωή» είπε ο Ρόμπερτ Κένεντι το 1968, κατά την περίοδο των προκριματικών εκλογών για το χρίσμα των Δημοκρατικών λίγο πριν από τη δολοφονία του στο Λος Αντζελες. Πενήντα χρόνια μετά, το ΑΕΠ δεν μετράει σχεδόν τίποτα. Οι δυτικές κοινωνίες μαστίζονται από οικονομική δυσπραγία και θυμό, την ίδια ώρα που οι λαϊκιστές σαρώνουν σχεδόν παντού. Γιατί οι λαοί εκλέγουν διάφορα «νούμερα», την ίδια ώρα που τα νούμερα των δημοσκοπήσεων προβλέπουν την ήττα τους και τα οικονομικά στοιχεία αποτυπώνουν σταθερή ανάπτυξη και χαμηλή ανεργία;

Ο επικεφαλής οικονομολόγος της Τράπεζας της Αγγλίας Αντι Χαλντέιν έχει πει περίπου το εξής: Αν σε μια χώρα το 1% του πληθυσμού κατέχει το 10% του εθνικού πλούτου και μέσα σε έναν χρόνο ο πλούτος αυτός αυξηθεί κατά 50% ενώ το υπόλοιπο 90% του εθνικού πλούτου που κατέχει το 99% του πληθυσμού δεν αυξηθεί καθόλου, τότε οι πολιτικοί θα πανηγυρίζουν για την αύξηση του ΑΕΠ κατά 5%, ενώ το 99% των πολιτών δεν θα έχει διαπιστώσει κανένα όφελος. Την ίδια ώρα, οι δημοσκοπήσεις θα υποεκτιμούν την απήχηση των κομμάτων που διαμαρτύρονται για την ανισότητα, γιατί θα διενεργούνται σε λανθασμένο δείγμα – δηλαδή σε όσους είναι διατεθειμένοι να απαντήσουν στα ερωτηματολόγια (που πλέον είναι ελάχιστοι) από εκείνους που διαθέτουν και απαντούν σε σταθερό τηλέφωνο (οι οποίοι αποτελούν υποσύνολο του πληθυσμού).

Δύο ακόμα παραδείγματα που έχει αναδείξει ο Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί συμπληρώνουν την εικόνα. Το 1960, στις ΗΠΑ το ποσοστό των ανδρών 25-54 ετών που ήταν άνεργοι (2%) ήταν περίπου ίδιο με το ποσοστό εκείνων που δεν αναζητούσαν εργασία (5%). Το 2015, το ποσοστό των ενεργών εργαζομένων που έχουν παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια αναζήτησης εργασίας είναι τριπλάσιο από το επίσημο ποσοστό ανεργίας (15% έναντι 5%). Παράλληλα, η σωρευτική αύξηση του ΑΕΠ των ΗΠΑ μεταξύ 2000-2014 ήταν σχεδόν 30%, αλλά για το 90% των πολιτών το ΑΕΠ αυξήθηκε μόνο κατά 5% κι αυτό μόνο εάν συμπεριληφθούν τα κάθε λογής κρατικά επιδόματα.

Ολα αυτά σημαίνουν ότι είναι άμεση ανάγκη για νέους κανόνες και μεθόδους στη στατιστική. Μπορεί «όλα αυτά που αξίζουν στη ζωή» να συνεχίσουν να παραμένουν άπιαστα για τους στατιστικολόγους, αλλά τουλάχιστον θα περιοριστούν οι δυσάρεστες εκπλήξεις για όλα τα υπόλοιπα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή