Ηταν αναμφίβολα ακραία η ποινή που επιβλήθηκε στην καθαρίστρια, η οποία παραποίησε τα στοιχεία της εκπαίδευσης ώστε να προσληφθεί (σε θέση καθαρίστριας, όχι τίποτα περισσότερο) σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου. Δυσανάλογα μεγάλη σε σχέση με το αδίκημα και όσο και να θέλουμε «τυφλή» τη Δικαιοσύνη, είναι σοφό να λαμβάνονται υπόψη –σε ορισμένες περιπτώσεις όμως– κατά την απονομή της, οι ειδικές συνθήκες. Από την άλλη πλευρά, όσοι (σωστά) ευαισθητοποιήθηκαν με την υπόθεση της καθαρίστριας, δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι η πλαστογράφηση τίτλων σπουδών βρήκε έδαφος για να ανθήσει στο ελληνικό Δημόσιο.
Τα στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, που δημοσιεύθηκαν στην «Καθημερινή» της Κυριακής στις 11 Νοεμβρίου από τη συνάδελφο Εύα Καραμανώλη, καταδεικνύουν πόσο δημοφιλές είχε γίνει το συγκεκριμένο σπορ. Από το 2014 ώς τον περασμένο Οκτώβριο εντοπίστηκαν 1.737 υπάλληλοι με πλαστούς τίτλους σπουδών σε διάφορους τομείς της κρατικής μηχανής. Αλλες 2.002 περιπτώσεις βρίσκονται υπό διερεύνηση, ενώ δεν έχει διευκρινιστεί αν σε όλους αυτούς περιλαμβάνονται και οι «μάγκες» που προσκόμισαν τίτλους από μη αναγνωρισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Στις παραπάνω υποθέσεις πρέπει να προστεθούν οι λεγόμενοι «επίορκοι» υπάλληλοι, που πολλοί ακόμη ζουν και βασιλεύουν μέσα στο Δημόσιο, χάρις στην απροθυμία συνδικαλιστών και προϊσταμένων να πλαισιώσουν τα πειθαρχικά συμβούλια, αλλά και γιατί η κυβέρνηση Συρανέλ τους ξανάφερε με δικό της νόμο στην υπηρεσία μέχρι να κλείσουν οι πειθαρχικές και ποινικές εκκρεμότητες, προκειμένου να δοξάζεται ως προστάτις της δημοσιοϋπαλληλίας. Αν θυμηθούμε, επίσης, πόσοι έπαιρναν συντάξεις αναπηρίας με πλαστά πιστοποιητικά, προϊόντα και αυτά του Δημοσίου, φτάνουμε στο αβίαστο συμπέρασμα ότι το ελληνικό κράτος έχει όλα τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά θερμοκηπίου παρανομίας και διαφθοράς.
Υποτίθεται ότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί μετά τις εκκαθαρίσεις των πλαστογράφων και των ψευτοαναπήρων. Αυτό υποστηρίζει ο ειδικός γραμματέας του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, ας διατηρήσουμε όμως επιφυλάξεις και πάντως σίγουρα δεν φαίνεται από τις επιδόσεις της κρατικής μηχανής που παραμένουν εξαιρετικά χαμηλές στη χώρα μας. Εξάλλου, όπως αποδεικνύεται συνεχώς και με τον Αλ. Τσίπρα να το έχει κάνει σημαία, είναι τόσο ελκυστική η απασχόληση στο Δημόσιο, που αποτελεί κίνητρο για ένα πολύ μεγάλο μέρος των Ελλήνων να κάνουν ό,τι μπορούν για να «βάλουν πόδι». Να μπουν δηλαδή με οποιονδήποτε τρόπο, να αράξουν, να μην αγωνιούν για ενδεχόμενη απόλυση και να εξασφαλίσουν μία αξιοπρεπή σύνταξη συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Και αν θελήσουν να βελτιώσουν τη θέση τους, είναι εύκολη η απόκτηση διδακτορικού (παραλλαγή πλαστογραφίας), από αυτά που δίδονται με τη σέσουλα στα ελληνικά ΑΕΙ…
ο χειρότερο είναι ότι στην Ελλάδα της ασυδοσίας δεν υπάρχει πλέον αίσθηση ντροπής για παρανομίες εις βάρος του κράτους και του κοινωνικού συνόλου. Επικρατεί ανοχή για τους «δεν πληρώνω» –υπουργοί δίνουν το παράδειγμα–, για τους ρευματοκλέφτες και τους νεροκλέφτες, τους επίορκους και τους πλαστογράφους και γενικά θεωρούνται «μάγκες» όσοι «καβαλικεύουν» το Δημόσιο. Ωστόσο, χώρα δίχως δημόσιο τομέα δεν νοείται…