Το δίλημμα συνοψίζεται ως εξής: Το Κίνημα Αλλαγής δεν έχει την πολυτέλεια να στερηθεί κανέναν. Δεν έχει όμως ούτε την πολυτέλεια να τους χωρέσει όλους. Με βάση τις δημοσκοπικές επιδόσεις του κόμματος, οι εκλόγιμες θέσεις είναι –αν θέλει να το πει κανείς κομψά– στενά προσδιορισμένες.
Από αυτή τη στενότητα προκύπτει και ο θόρυβος για το αν και πού θα είναι υποψήφιος ο Γιώργος Παπανδρέου. Σε ένα πολυκέφαλο κόμμα δεν είναι εύκολο να προσδιορίσει κανείς την πηγή αυτού του θορύβου. Αν υιοθετήσει κάποιος την πιο «πατριωτική» εκδοχή, την αβεβαιότητα ως προς την υποψηφιότητα του πρώην πρωθυπουργού την πυροδότησε ο ΣΥΡΙΖΑ, και τα φιλικά προς εκείνον φύλλα, για να σπείρουν άλλη μία έριδα στην Κεντροαριστερά.
Η αλήθεια είναι όμως ότι η πλευρά του Παπανδρέου δεν έχει ακόμη αποσπάσει διαβεβαίωση ότι θα είναι υποψήφιος στην Αχαΐα. Οπως είναι επίσης αλήθεια ότι η Γεννηματά θέλει να διατηρήσει την έδρα του ο νυν βουλευτής Αχαΐας, Θεόδωρος Παπαθεοδώρου. Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ δέχεται εισηγήσεις να αφήσει εκτός όλους τους «πρώην» – στη λογική της ριζικής επανεκκίνησης.
Οι φωνές αυτές δεν είναι πλειοψηφικές. Τέτοιες αναγκαστικές αποστρατείες θα ισοδυναμούσαν με –δεύτερη μετά την αποσκίρτηση του Ποταμιού– διάσπαση για το κόμμα. Και θα δικαίωναν εξ αντανακλάσεως την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ, που αντιμετωπίζει το ΚΙΝΑΛ ως κατάλοιπο του παλαιού κομματικού συστήματος.
Αλλωστε, σχεδόν όλοι στο ΠΑΣΟΚ είναι «πρώην». Τα προβεβλημένα στελέχη του έχουν σχεδόν ανεξαιρέτως θητεύσει επί χρόνια σε προηγούμενες κυβερνήσεις και έχουν μακρά πασοκική σταδιοδρομία – της προέδρου μη εξαιρουμένης.
Αν αρχίσει, λοιπόν, η ανανέωση βάσει επετηρίδας, πού θα έπρεπε να τελειώσει;
Για όλους αυτούς τους λόγους, οι πιο έμπειροι στη Χαριλάου Τρικούπη στοιχηματίζουν υπέρ του ορθόδοξου σεναρίου: Ο ΓΑΠ θα είναι υποψήφιος στην Πάτρα, όχι κατ’ ανάγκην επειδή το θέλει η Φώφη, αλλά επειδή δεν μπορεί να το αποφύγει. Απλώς μέχρι να επισημοποιηθεί το μοιραίο, προβλέπεται ένας κάποιος εκνευρισμός.
Από την άποψη της εκλογικής αριθμητικής, η συζήτηση μπορεί να ακούγεται αδιάφορη. Για το παρόν μέγεθος του χώρου, όμως, δεν είναι. Μπορεί ο παπανδρεϊκός μηχανισμός να αποδείχτηκε τον Ιανουάριο του 2015 ανεπαρκής για να υπερβεί το εκλογικό όριο. Εντός του ΚΙΝΑΛ πάντως εξακολουθούν να τον υπολογίζουν ως την πιο συγκροτημένη από τις συνιστώσες.
Η πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση θα ήταν να δοκίμαζε κανείς να σταθμίσει τις ιδιότητες του κάθε «πρώην» και την αντανάκλασή τους στη φυσιογνωμία του κόμματος. Δεν είναι όλοι «πρώην» εγκλωβισμένοι στον ρόλο του «πρώην». Δεν μιλούν όλοι σαν να υπάρχουν μόνο για να διασώσουν το παρελθόν τους.