Ειπώθηκαν πολλά για την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο καμένο Μάτι. Πολλοί στάθηκαν στο επίδομα των 2.000 ευρώ, που μετά έγινε σαρκαστικό σύνθημα «θα τα σπατάλαγες». Ολόκληρη η στιχομυθία, όμως, έχει ενδιαφέρον και αναδεικνύει τον τρόπο που πολιτεύεται η κυβέρνηση. Δίχως έρμα, δίχως στόχο, δίχως σχέδιο.
«Και να σου πω και κάτι άλλο;», είπε ο πρωθυπουργός. «Και να ’παιρνες 2.000 ευρώ δεν θα γινόταν τίποτε. Θα τα έχανες αυτά τα λεφτά, θα τα σπατάλαγες. Αρα ας μην το πάμε εκεί. Π.χ. ας σκεφτούμε για το νοσοκομείο. Εγώ λέω να το βάλουμε μπροστά. Να σκεφτούμε τον χώρο εκείνο… Δεν ξέρω πού… Υπάρχει ένα κτίριο που είναι στο Νταού επάνω, το κέντρο υγείας. Αυτό μπορούμε να ρίξουμε είκοσι εκατομμύρια εκεί και να φτιάξουμε ένα νοσοκομείο που να είναι για όλη την Ανατολική Αττική. Αυτό θα είναι μια ωφέλεια για την περιοχή…». Κατόπιν η συζήτηση ξεστρατίζει διότι κάποια κυρία βάζει το θέμα της αναδάσωσης, την οποία υπόσχεται ο πρωθυπουργός αλλά τον διαψεύδει ο αρειμανίως φουμάροντας υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, λέγοντας ότι έχει ήδη ξεκινήσει.
Να μας συμπαθά ο κ. Τσίπρας, αλλά αυτά γίνονται μόνο σε συνελεύσεις μπατζανάκηδων που έχουν συμπήξει ομόρρυθμη εταιρεία και συζητούν πού θα ανοίξουν το επόμενο σουβλατζίδικο. «Να ρίξουμε πενήντα χιλιάρικα στην πλατεία τάδε, ώστε να πάρουμε την πελατεία της τάδε γειτονιάς κι ακόμη παραπέρα». Ενας πρωθυπουργός υποτίθεται ότι έχει ενημερωθεί από το επιτελείο του για το πού βρίσκεται η υπόθεση του Νοσοκομείου Ανατολικής Αττικής, πάει προετοιμασμένος με κάποιο σχέδιο και προσπαθεί να πείσει γι’ αυτό. Ακόμη και σε ανώνυμη εταιρεία, δεν πάει ο διευθύνων σύμβουλος σε συνέλευση μετόχων να πει «θα ρίξουμε είκοσι εκατομμύρια» (λες και είναι στραγάλια) κάπου. Ξέρει ότι θα απολυθεί, ίσως διότι εκεί κάποιοι σκέφτονται τα λεφτά τους.
Παντού στον σύγχρονο κόσμο τα σχέδια εμπεριέχουν αυτό που λέει η λέξη: σχεδιασμό ευρύτερο του «ξέρω εγώ πού». Κάνει για νοσοκομείο το Νταού Πεντέλης; Εχει οδικό δίκτυο για πρόσβαση; Φτάνουν τα είκοσι εκατομμύρια; Μήπως χρειάζονται δεκαοκτώ και τα υπόλοιπα θα είναι σπατάλη, που τόσο… απεχθάνεται ο πρωθυπουργός; Αλλά τι σχέδιο να υπάρχει για το νοσοκομείο, όταν ο πρωθυπουργός ήταν απροετοίμαστος και για τη συνάντηση καθαυτή; «Σύντομα θα ξεκινήσει η δενδροφύτευση», είπε· «έχει ξεκινήσει», διόρθωσε ο υπουργός του.
Εξ όνυχος τον λέοντα. Από την επιμέλεια της διοργάνωσης μιας απλής επίσκεψης μπορούμε να φανταστούμε με πόσο ενδελεχή σχεδιασμό λειτούργησε η κυβέρνηση πριν από τέσσερα χρόνια, δηλαδή τις πρώτες (πραγματικά) διακόσιες ημέρες της κυβέρνησης. Ετσι, χωρίς σχέδιο και προετοιμασία και με την πεποίθηση ότι «θα μας ρίξουν μερικά δισεκατομμύρια. Δεν τους συμφέρει να μην πληρώσουν…».