Οσο απεχθάνομαι τη σιχαμερή στην όψη και βρωμερή στην οσμή φέτα, άλλο τόσο λατρεύω το κυπριακό χαλούμι και συγκλονίζομαι από την είδηση ότι βρετανική εταιρεία κατοχύρωσε τη συγκεκριμένη επωνυμία. Εν ολίγοις, μετά τα μάρμαρα του Παρθενώνα, η perfidious Albion αρπάζει και το τυρί σύμβολο της μαρτυρικής Μεγαλονήσου, το (μαρτυρικό, κατ’ επέκταση) χαλούμι!
Τότε ήταν ο Ελγίνος, τώρα είναι μια κάποια «John & Pascalis LTD». Προφανής ο εκπεσμός. Αλλο να σου τ’ αρπάζει ο 7ος κόμης του Ελγκιν, 11ος κόμης του Κινκάρντιν και κληρονομικός φύλαρχος της θρυλικής φάρας (clan) των Μπρους κι άλλο να σου τ’ αρπάζει μια εταιρεία με τόσο αστεία επωνυμία: «John & Pascalis LTD». Ακούς εκεί! Ούτε καν «Dolce & Gabbana»… Αν ήμασταν στην εποχή που τα πάθη περί το Κυπριακό ήσαν εξημμένα, αυτό θα ήταν σοβαρός λόγος για μια παλλαϊκή συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στο Καλλιμάρμαρο. Εννοείται, φυσικά, με την αφιλοκερδή συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα.
Στην Κύπρο, το θέμα έφθασε μέχρι το υπουργικό συμβούλιο και δικαιολογημένα, διότι ο λόγος για τον οποίο χάθηκε η υπόθεση στα βρετανικά δικαστήρια ήταν η αβελτηρία των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών, οι οποίες δεν απέστειλαν εγκαίρως τα έγγραφα που είχαν ζητηθεί από τους δικηγόρους του κυπριακού Δημοσίου. Γκάφα, ασφαλώς, αλλά όχι του μεγέθους στο οποίο έχουμε συνηθίσει στον Υπαρκτό Ελληνισμό. Πόσο ευτυχείς είναι, αλήθεια, οι Κύπριοι, αν τέτοια είναι τα σκάνδαλα κυβερνητικής ανικανότητας που τους απασχολούν.
Εδώ, συνεχίστηκε και χθες η σιωπή της Εισαγγελίας και επομένως η εκκρεμότητα σχετικά με την υπόθεση του λεγόμενου κυκλώματος λαθρεμπορίας χρυσού. Αρχισε, μάλιστα, και το πινγκ-πονγκ των ευθυνών. Κύκλοι του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (δηλαδή η υπουργός Ολγα Γεροβασίλη μέσω συνεργατών της) δείχνουν προς την πλευρά της Δικαιοσύνης. Ενημέρωναν διαρκώς, όπως λένε, την Εισαγγελία για την εξέλιξη της υπόθεσης σε κάθε βήμα της και εισέπρατταν επαίνους και συγχαρητήρια. Δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο για να υποψιαζόμαστε ότι η μνημειώδης γκάφα πρέπει να έδωσε την αφορμή για έναν μνημειώδη καβγά στο Μαξίμου.
Προτού καν μπει σε μια σειρά το συγκεκριμένο ζήτημα, που εξευτελίζει το κράτος δικαίου, σκάει και το επόμενο σκάνδαλο: λόγω ελλιπούς συντήρησης του server, το υπουργείο Εξωτερικών έχασε ολόκληρο το ηλεκτρονικό αρχείο των επικοινωνιών του! Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο σε μια χώρα στην οποία υφίσταται και το προηγούμενο, στην οποία δηλαδή πρώτα συλλαμβάνει η Αστυνομία και ύστερα συνεννοείται με τη Δικαιοσύνη για το κατηγορητήριο, ενώ στο μεταξύ οι προφυλακισθέντες περιμένουν να τα βρουν μεταξύ τους οι υπηρεσίες. Μπορεί να συμβεί μόνο σε μια χώρα της οποίας ο πρωθυπουργός, χωρίς γραβάτα και με τις κάλτσες του ξεχειλωμένες να πέφτουν στους αστραγάλους, υποδέχεται στο γραφείο του τον πρόεδρο της Σλοβενίας.
Θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν η δική μας μοίρα στα χέρια των ανεύθυνων κυβερνώντων, που αφήνουν, εξαιτίας της απερίγραπτης ανικανότητάς τους, τη διάλυση να φθάσει στον πυρήνα του κράτους, ακόμη και στις πιο βασικές υπηρεσίες που αυτό εγγυάται. Ευτυχώς, πάντως, που έχουμε κατοχυρώσει τη φέτα. Αυτή, δόξα τω Θεώ, δεν κινδυνεύει…
Εμφύλιοι
Εννοείται ότι δεν μπήκα στο βάθος του θέματος· διέτρεξα λίγο την επιφάνεια και αυτό ήταν. Ειλικρινά, όμως, δεν καταλαβαίνω τι έχουν να χωρίσουν ο Σεφερλής από τη «Βέρα στο δεξί»! Αλλά, θα μου πείτε, οι εμφύλιοι είναι πάντα οι πιο σκληροί…
Ακόμη χωνεύει
Πολύ αστείο να ακούς «δημοσιογραφικούς αναλυτές» να εξηγούν γιατί είναι ιδιαιτέρως σημαντική η απειλή προς την κυβέρνηση, την οποία επανέφερε χθες ο αντιπρόεδρος των ΑΝΕΛ Παν. Σγουρίδης με αφορμή το Μακεδονικό. Σημασία δεν έχει τι λέει ο Σγουρίδης, αλλά τι δεν λέει ο Καμμένος. Και αυτός, επί του παρόντος τουλάχιστον, δεν λέει τίποτε για το Μακεδονικό. Ακόμη χωνεύει τον Κοτζιά – ήταν και τεράστιος πανάθεμά τον…
Γενναιοδωρία
Δεν είναι μόνον η δυσκολία να βρει ο ΣΥΡΙΖΑ υποψηφίους για τους μεγάλους δήμους που κερδίζουν τις εντυπώσεις. Είναι και η απρόθυμη, με μισή καρδιά, στήριξη που τους παρέχει όταν έχουν ανακοινωθεί. Μετά το «παιδί της διπλανής πόρτας», που είπε για τον Ν. Ηλιόπουλο, ο Πάνος Σκουρλέτης επεφύλασσε μία εξίσου εγκάρδια φιλοφρόνηση για την Κατερίνα Νοτοπούλου. «Θα συνεχίσει την κληρονομιά του Μπουτάρη» είπε και, ουσιαστικά, δεν είπε τίποτε. Διότι δεν σημαίνει τίποτε «συνεχίζω την κληρονομιά». «Συνεχίζω επάνω στην κληρονομιά» κάτι σημαίνει, δεν ήταν αυτό όμως που είπε ο Σκουρλέτης. Τόση γενναιοδωρία πια αυτός ο Σκουρλέτης! Καλά θα κάνει να αυτοσυγκρατηθεί για να μην τον παρεξηγήσουν…
Σοσιαλιστικός λυρισμός
Ρίγη αποτροπιασμού προκάλεσε ο μπακαλιάρος που εκστόμισε ο Τσίπρας στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο: «Εμείς κατοικούμε στα λόγια μας». Αν το καλοσκεφθούμε, όμως, δεν είναι και τόσο άστοχο. «Με τα λόγια χτίζεις ανώγια και κατώγια», λέει η παροιμία. Αυτό μάλλον εννοούσε και είχε δίκιο. Τα λόγια είναι για τον Τσίπρα προσωπικώς, ό,τι και οι σκηνές των Μογγόλων της Χρυσής Ορδής. Σήμερα είναι εδώ, αύριο είναι εκεί, μεθαύριο παρακάτω και πάει λέγοντας…