Τα Εξάρχεια μετρούν (πάλι) τις πληγές τους

Τα Εξάρχεια μετρούν (πάλι) τις πληγές τους

3' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο ιδιοκτήτης του αναποδογυρισμένου και καμένου αυτοκινήτου επί της Στουρνάρη δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι το όχημά του θα γινόταν αντικείμενο φωτογράφισης από εκατοντάδες Αθηναίους. «Ηταν το μοναδικό που είχε ξεχαστεί εδώ παρκαρισμένο, όλοι απομακρύνουν τα Ι.Χ. από την παραμονή τουλάχιστον», λέει στην «Κ» ηλικιωμένη που μένει στα πέριξ, «καμιά εικοσαριά νεαροί το κλωτσούσαν, το μετακίνησαν και το έκαψαν».

Η ίδια, με το που ξεκίνησαν τα επεισόδια, γύρισε σπίτι της και έκλεισε ερμητικά πόρτες και παράθυρα. «Για να μην αναπνέω όσα ανθυγιεινά εκλύονται», διευκρινίζει. Εντεκα το πρωί στα Εξάρχεια και τα σημάδια της καταστροφής, το ένα μετά το άλλο, απομακρύνονται από τα συνεργεία του δήμου και χάρις στην προσωπική δουλειά καταστηματαρχών και κατοίκων, που με ένα λάστιχο και μια βούρτσα ανά χείρας καθαρίζουν εισόδους πολυκατοικιών, βιτρίνες μαγαζιών και το ταλαιπωρημένο οδόστρωμα. Ωστόσο, χιλιάδες κρυσταλλάκια από σπασμένα μπουκάλια μπίρας (από βόμβες μολότοφ) βρίσκονται διάσπαρτα στη Θεμιστοκλέους, τη Στουρνάρη, τη Zαΐμη, την Τοσίτσα και την Οικονόμου. Η μυρωδιά από τη χρήση χημικών είναι ακόμα τόσο έντονη που οι περαστικοί δακρύζουν, ενώ οι κάτοικοι με κόκκινα μάτια από αϋπνία και ταλαιπωρία βγαίνουν σιγά σιγά από τα σπίτια.

«Δεν δικαιολογώ ούτε αυτόν που σπάει τα πεζοδρόμια ούτε τον άλλο που κάνει αυθαίρετη χρήση βίας», σχολιάζει η κ. Γιούλα Κουγιά, που ζει στα Εξάρχεια από το 1982, «μετά πολλές ώρες πετροπόλεμου και ανταλλαγής ύβρεων, γιατί οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν ακριβώς το ίδιο λεξιλόγιο, οι εμπλεκόμενοι έχουν εξαντλήσει τα όριά τους». Πολλοί εγκαταλείπουν τη γειτονιά τέτοιες μέρες και φιλοξενούνται στα προάστια, η ίδια μαζί με άλλους τρεις γείτονες κατεβαίνει από το διαμέρισμά της, παρακολουθεί από κοντά όσα συμβαίνουν και συνομιλεί με τους εμπλεκομένους. «Προχθές ήταν παιδιά γυμνασίου που τα περισσότερα μιλούσαν μεταξύ τους αγγλικά», περιγράφει η κ. Κουγιά, «άκουσα, ωστόσο, και γαλλικά και γερμανικά, κάποια μου απάντησαν ότι είχαν έρθει από τη Δανία».

Τα Εξάρχεια μετρούν (πάλι) τις πληγές τους-1

Βομβαρδισμένο τοπίο θυμίζουν τα Εξάρχεια την επομένη των επεισοδίων. Συνεργεία του δήμου καθαρίζουν τους δρόμους στην περιοχή.

Ορισμένοι κάνουν λόγο για «αναρχοτουρισμό». «Δεν έλειπαν βέβαια και οι “γνωστοί άγνωστοι”, που εμείς γνωρίζουμε φυσιογνωμικά και τους χαιρετάμε», προσθέτει, «οι περισσότεροι δεν μένουν εδώ, αλλά στο Παγκράτι, στο Ιλιον, στα Πατήσια». Το μόνο παρήγορο ήταν ότι ο δήμος είχε από νωρίς μεταφέρει τους κάδους απορριμμάτων, «γιατί η ποιοτική διαφορά είναι μεγάλη ανάλογα με το υλικό που καίγεται».

Μπορεί τα Εξάρχεια να τραβούν τα φώτα της δημοσιότητας τη 17η Νοεμβρίου και την 6η Δεκεμβρίου, ωστόσο εντάσεις ξεσπούν σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο εκπορευόμενες κυρίως από την κατάληψη στο Πολυτεχνείο. Η κ. Κουγιά, ωστόσο, δεν νιώθει ότι κινδυνεύει από τέτοιου είδους αψιμαχίες, που δεν στρέφονται ενάντια σε όσους ζουν εδώ. «Ενδεχομένως να μας έβλαπτε μια μολότοφ που θα ξεφύγει από τον στόχο της ή μια σπίθα από τη φωτιά σε έναν κάδο», διευκρινίζει, «ο στόχος, όμως, δεν είμαστε εμείς».

Αυτό που προβληματίζει τους παροικούντες τα Εξάρχεια είναι η μαφία, που εκμεταλλευόμενη το «άβατο» λυμαίνεται την περιοχή και εντέλει ορίζει την καθημερινότητά τους. Ανθρωποι που πωλούν ναρκωτικά, τσιγάρα ή «προστασία» σε μαγαζιά έχουν κάνει έδρα τα Εξάρχεια επιβάλλοντας τους δικούς τους κανόνες.

«Η καθημερινότητά μας είναι αλλοπρόσαλλη», ομολογεί η κ. Κουγιά. «Τις προάλλες έμεινε κάποιος στο ασανσέρ, για να τον απεγκλωβίσουμε έπρεπε να κάνουμε τις παρακάτω ενέργειες: να καλέσουμε την Πυροσβεστική, που καλεί το πλησιέστερο Α.Τ., ώστε να στείλει περίπολο αστυνομικών με πολιτικά που θα επιβεβαιώσει ότι το συμβάν δεν είναι “παγίδα”, ώστε να δώσει πράσινο φως πάλι στο Α.Τ. και εκείνο να δώσει εντολή στην Πυροσβεστική», περιγράφει η ίδια, που ωστόσο δεν σκέφτεται να φύγει από τη γειτονιά της που την αγαπά «γιατί δεν είναι απρόσωπη». Για την επίλυση των παραπάνω παθογενειών, η ίδια πιστεύει ότι πρέπει οι ίδιοι να αναλάβουν δράση. «Αν όλοι μας, 4.000 – 5.000 άτομα, κατεβαίναμε στις επετείους και τιμούσαμε τους νεκρούς παίζοντας μουσική, θα έμενε χώρος για μπάχαλα; Αν οι εκατοντάδες ηλικιωμένοι πήγαιναν κάθε μέρα στην πλατεία βόλτα, δεν θα ανακαταλάμβαναν τον δημόσιο χώρο που τους ανήκε; Ποιος θα τολμούσε να τους πειράξει μέρα μεσημέρι;».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή