Λαϊκιστές και ελίτ

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο ​​πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν εκτινάχθηκε από τον δοκιμαστικό σωλήνα της σύγχρονης ελίτ στο ισχυρότερο πολιτικό αξίωμα που υφίσταται στη Δύση, αναπτερώνοντας τις ελπίδες των πάσης φύσεως εκσυγχρονιστικών δυνάμεων, ως ο κατάλληλος να ηγηθεί ανορθωτικού κινήματος του ευρωπαϊκού συστήματος. Με απαράμιλλη γαλατική ευγλωττία διατύπωσε το εκσυγχρονιστικό του όραμα σε ομιλία με φόντο την Ακρόπολη. Αλλά το μήνυμά του έπεσε στο κενό. Αντίστοιχη ήταν η τύχη του κηρύγματος που εξεφώνησε επίσης στην Αθήνα ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, παραδίδοντας τη σκυτάλη του δικού του οράματος στην καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, που ως φαίνεται εξήντλησε τον πολιτικό της βίο. Αριστη επιλογή η Αθήνα για λόγους σκηνοθετικούς, αλλά το μήνυμα που εκπέμπεται από την «κοιτίδα του πολιτισμού» είναι βραχύβιο.

Τελικώς, ο παράκλητος της ευρωπαϊκής αναγεννήσεως, ο κ. Μακρόν, κατέρρευσε. Οχι διότι ανεδείχθη λαϊκιστής ηγέτης μεγάλου διαμετρήματος –ο τίτλος αυτός συνοδεύει την ηγέτιδα της εθνικιστικής Δεξιάς κ. Μαρίν Λεπέν, αλλά από τα «Κίτρινα Γιλέκα» και ένα πλήθος ετερόκλητο ιδεολογικώς.

Αιτία της αναταραχής δεν ήταν άλλη από την εμμονή του κ. Μακρόν να εφαρμόσει την περιβαλλοντική συμφωνία αυξάνοντας την τιμή των καυσίμων ώστε να περιορίσει τις εκπομπές ρύπων από τα αυτοκίνητα, δίχως να λογαριάζει τις σοβαρότατες επιπτώσεις του μέτρου αυτού – κυρίως στους αγρότες, αλλά όχι μόνον. Υποχωρώντας στους διαδηλωτές, ο κ. Μακρόν δεν φαίνεται να εξασφαλίζει εξάμηνη ανακωχή.

Ο Εμανουέλ Μακρόν δεν είναι, ασφαλώς, άτομο αφελές. Αλλά ως εμφορούμενος κατ’ εξοχήν από το πνεύμα της ευρωπαϊκής ελίτ έχει απόλυτη βεβαιότητα περί της ορθότητος των αντιλήψεών του, περί του συμφέροντος των πολιτών της Γαλλίας και της Ευρώπης γενικότερα. Η πίστη του περί μιας ασφαλούς διακρίσεως μεταξύ του «καλού και του κακού» είναι απόλυτη και έχει χαρακτήρα μεταφυσικό.

Αλλά αυτό συνέβαινε και με την ελίτ της Σοβιετικής Ενώσεως και των κρατών της κομμουνιστοκρατούμενης Ευρώπης, έως ότου επήλθε η κατάρρευση των καθεστώτων εκείνων από άτομα που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ποιο ήταν «το πραγματικό συμφέρον τους». Οι ιδεολογικοί στόχοι της τότε κομμουνιστικής και της σύγχρονης ελίτ είναι εκ διαμέτρου διαφορετικοί. Αλλά η βεβαιότητα περί της ορθότητος των αντιλήψεών τους και της υπεροχής τους έναντι των αμαθών είναι κοινή.

Ο λαϊκισμός της Αριστεράς, της Δεξιάς ή του Κέντρου (δηλαδή οι Οικολόγοι) προέκυψε από την αποξένωση της σύγχρονης ελίτ και των πολιτικών ηγετών που την εκφράζουν από τους πολίτες, η ψήφος των οποίων παρέχει τη νομιμοποίηση στο αντιπροσωπευτικό μας σύστημα. Μία ουσιαστικότατη τεχνολογική εξέλιξη, που δίδει στον ασήμαντο πολίτη τη δυνατότητα εκφράσεως και συνεπώς υπερκεράσεως των συστημικών ΜΜΕ, είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με αυτόν τον τρόπο το σύστημα απώλεσε τη δυνατότητα ελέγχου.

Η άνοδος του Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία σηματοδότησε το τέλος της κυρίαρχης ελίτ στη Δύση. Το κατεστημένο στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη αντιμετώπισε τη μείζονα αυτή εξέλιξη ως μία απλή παρέκκλιση. Αλλά, επί της ουσίας, πρόκειται περί θανατηφόρου ιού, τα θύματα του οποίου θα βαίνουν αυξανόμενα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή