Μπορεί η τζαζ μουσική να προκαλέσει τρελό χορό και να ξεσηκώσει το κοινό του 2018; Η απάντηση είναι «ναι», αν πρόκειται για το πολύ ιδιαίτερο μείγμα που εμπλουτίζουν εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες ο Τζέιμς Τέιλορ και το περίφημο κουαρτέτο του. Περίφημο διότι οι James Taylor Quartet, που έρχονται την προσεχή Παρασκευή στο Gagarin, είναι μια κατ’ εξοχήν λάιβ μπάντα· όχι πως δεν διαθέτουν και δισκογραφία, και πλούσια μάλιστα, ωστόσο αποτελούν μάλλον επιβεβαίωση στην ατάκα του Ράιν Γκόσλινγκ από το οσκαρικό «La, La, Land» πως «την τζαζ πρέπει να τη βλέπεις, όχι απλώς να την ακούς».
«Προσωπικά, μου αρέσει και μόνο να την ακούω, όμως σίγουρα το να παρακολουθείς τους πραγματικούς καλλιτέχνες σού δίνει την αίσθηση της αυθεντικότητας και της ειλικρίνειάς τους – είναι σαν η μουσική να κουβαλά περισσότερο βάρος», απαντά σε σχετική μας ερώτηση ο Τζέιμς Τέιλορ. Ο ίδιος θεωρείται ίσως ο σπουδαιότερος δεξιοτέχνης του hammond, τουλάχιστον στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού, με το συγκεκριμένο όργανο να χαρίζει σε μεγάλο βαθμό και τον πολύ αναγνωρίσιμο ήχο της μπάντας. «Το hammond είναι η ταυτότητά μας, δύσκολα θα κάναμε συναυλία χωρίς αυτό, αν και εμένα μου αρέσει πολύ και το κλασικό πιάνο», λέει ο Τέιλορ.
Στις ζωντανές εμφανίσεις τους πάντως αυτοί που κυριαρχούν είναι οι χορευτικοί ρυθμοί, οι οποίοι γεννιούνται μέσα στο τσουκάλι της acid jazz και του φανκ, που αποτελεί το δεύτερο μισό της καλλιτεχνικής τους ταυτότητας. Τα μουσικά θέματα άλλωστε που έχουν δημιουργήσει για ταινίες όπως το «Austin Powers» και το «Στάρκι και Χατς» έχουν ακριβώς αυτό το στίγμα και είναι πασίγνωστα και αγαπημένα. Πόσο όμως μπορεί να μιλήσει η «πειραγμένη» φανκ σε ένα σημερινό, πιο νεανικό κοινό που προτιμά τα χιπ χοπ και τα ηλεκτρονικά ακούσματα; «Νομίζω πως οι νέοι άνθρωποι αγαπούν τη μουσική μας, ωστόσο είναι αλήθεια πως δεν βλέπουμε πάρα πολλούς στις συναυλίες. Οταν ήμουν 18 χρονών έπαιζα συνέχεια μπροστά σε νέους, τώρα είμαι 55 και παίζω μπροστά σε 55χρονους. Πάντως, αν έχεις να κάνεις με μουσική που αγαπάς, σίγουρα μπορείς να τη ζωντανέψεις και ίσως να την “προσαρμόσεις” στο πνεύμα της εποχής», παρατηρεί ο Βρετανός καλλιτέχνης.
Οσο για τη δύναμη που βοηθά τον ίδιο, όχι απλώς να συνεχίζει, αλλά και να δημιουργεί νέα πράγματα ύστερα από τόσα χρόνια καριέρας, εκείνος το θέτει ως εξής: «Κάθε παράσταση, όπως και κάθε ηχογράφηση, είναι μοναδική. Στις ζωντανές συναυλίες συχνά συμβαίνουν πράγματα που δεν περιμένεις. Επιπλέον, αυτή η σύνδεση μεταξύ κοινού και μπάντας είναι για εμένα ένα είδος φαρμάκου, σαν ένα καλό παυσίπονο που κάνει τη ζωή πιο υποφερτή».
To James Taylor Quartet θα εμφανιστεί στις 14/12 στη σκηνή του Gagarin (Λιοσίων 205). Εναρξη στις 9.30 μ.μ.