Η λάθος προστασία των κατηγορουμένων

Η λάθος προστασία των κατηγορουμένων

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα δικαιώματα των κατηγορουμένων είναι πολύ μεγάλο πράγμα και γι’ αυτό στην Ελλάδα φτιάξαμε έναν σκασμό νόμους για να προστατεύσουμε την προσωπικότητά τους, αλλά όχι και τη σωματική τους ακεραιότητα. Είναι νόμοι λογοκριτικοί, όμως στην Ελλάδα το θεμελιώδες δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης ήταν πάντα υπό αίρεση. Οπως επιτάσσει το άρθρο 14 του Συντάγματος, λογοκρισία γίνεται για το καλό του έθνους, του Προέδρου της Δημοκρατίας, «της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας» («γνωστής» σε ποιους; μάλλον σε ό,τι βολεύει στη συγκυρία), της δημοσίας αιδούς κ.ά.

Τώρα φροντίζουμε για το καινοφανές «δικαίωμα» να έχει κάποιος ιδιωτική ζωή στις δημόσιες υποθέσεις. Γι’ αυτό και δεν δημοσιοποιούνται τα στοιχεία όσων η Πολιτεία κατηγορεί για κάποιο αδίκημα. Αυτός δε ο νόμος είναι τόσο καλός, που απαγορεύει ακόμη και στον κατηγορούμενο να πει ότι κατηγορείται. Το 2006 ένας δημοσιογράφος και ένας εικονολήπτης περιφερειακού καναλιού της Πάτρας καταδικάστηκαν σε ποινή φυλάκισης 8 μηνών και χρηματικό πρόστιμο ύψους 30.000 ευρώ, γιατί ένας κατηγορούμενος οικειοθελώς έδωσε συνέντευξη στο κανάλι τους.

Γράφαμε την περασμένη Κυριακή (9.12.2018) για την «Υπόθεση του κ. Ρ.», για τον «γνωστό τηλενεχυροδανειστή», το όνομα του οποίου μπορούσαν να εκστομίσουν όλοι (πρωθυπουργός, δικηγόροι κ.ά.) εκτός εκείνων που δουλειά τους είναι να ενημερώνουν τον κόσμο. Με την υπόθεση των δύο κατηγορουμένων για τη δολοφονία στη Ρόδο τα πράγματα είναι χειρότερα. Εφημερίδες θολώνουν ψηφιακά το πρόσωπό τους για να γράφουν από κάτω «Ιδού οι δολοφόνοι… τα τέρατα… τα κτήνη κ.λπ.». Και παρά το γεγονός ότι όλα τα ΜΜΕ δεν αποκάλυψαν την ταυτότητά τους, ένας από αυτούς ξυλοκοπήθηκε στις φυλακές. Παραμένει μυστήριο πώς κάποιοι –φυλακισμένοι μάλιστα!– στον Αυλώνα, έμαθαν την ταυτότητα του «19χρονου» (όπως λένε τα ΜΜΕ), αφού έχουμε έναν τόσο καλό νόμο, ο οποίος εφαρμόστηκε τόσο πιστά.

Είναι προφανές ότι η ελληνική Πολιτεία (εν συνόλω και διαχρονικώς) αδυνατεί να προστατεύσει τους κατηγορουμένους· έχουν γίνει και δολοφονίες μέσα στη φυλακή. Γι’ αυτό το έριξε στο σορολόπ. Μεταφέρει την ευθύνη της προστασίας σε άλλους, και εις βάρος της ελευθερίας της ενημέρωσης. Προστατεύει τα ονόματα και την εικόνα των κατηγορουμένων έτσι ώστε να μην μπορούν οι κατηγορούμενοι –είτε αθωωθούν είτε όχι– να κάνουν ούτε μήνυση κατά εκείνων των ΜΜΕ που τους βαφτίζουν «δολοφόνους», «καταχραστές», «κτήνη», «γαϊδούρια» κ.λπ., αφού οι ύβρεις δεν προσωποποιούνται. Ετσι με μια απαγόρευση καταφέρνουν δύο αποτυχίες· εκτός της λογοκρισίας που δεν ενοχλεί κανέναν. Ούτε το τεκμήριο αθωότητας προστατεύεται, αλλά ούτε οι παθόντες μπορούν να το προστατεύσουν. Τέτοια νομοθετική επιτυχία…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή