Λίγο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η σοβιετική επιρροή «κατάπιε» τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, υπήρχε ακόμη ζωντανή ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα και ισχυρή παράδοση οικονομικής ελευθερίας.
Οι επαγγελματίες και οι μικροεπιχειρηματίες πάσχιζαν να ξαναγεννηθούν μέσα από τις στάχτες όταν δέχθηκαν μερικά χειρουργικά πλήγματα από το νέο καθεστώς.
Αρχικά υπήρξε μια υπερρύθμιση της οικονομικής δραστηριότητάς τους. Πλέον ο ράφτης της Βαρσοβίας ή της Πράγας δεν μπορούσε να προμηθευθεί ύφασμα ελεύθερα, αλλά έπρεπε να ακολουθήσει μια παράλογη διαδικασία κεντρικά καθορισμένη.
Στην συνέχεια ήρθε η φορολογία να συμπληρώσει το κακό. Οσοι μπορούσαν ακόμη να παράγουν κάποιο πλούτο για τις οικογένειές τους φορολογήθηκαν ανελέητα για να αιμοδοτήσουν τη γιγάντια κεντρική κυβέρνηση που διαμορφωνόταν.
Παρ’ όλα αυτά το πάθος για δημιουργία και πρόοδο εξακολουθούσε να ζει. Eτσι σκέφτηκαν κάτι ακόμη πιο αποτελεσματικό, θέσπισαν διοικητικά μέτρα περιστολής κάθε ιδιωτικής δημιουργίας. Αμεσα μέτρα και αποτελεσματικά!
Ετσι κι έγινε. Η οικονομία ρήμαξε, οι ελευθερίες εξαφανίστηκαν, ο μεσαίωνας είχε έρθει ξανά…
Τι σχέση έχουν όμως αυτά με τον ΕΝΦΙΑ και τους νέους δασικούς χάρτες;
Από την πρώτη στιγμή της θέσπισης του ΕΝΦΙΑ ήταν εμφανές ότι επρόκειτο για σκληρό φορολογικό μέτρο που θα συμπιέσει την οικονομική ελευθερία και δραστηριότητα. Οι φόβοι επαληθεύθηκαν ταχύτατα και πλέον είναι πανθομολογούμενο ότι πρόκειται για υπερβολικό φόρο που περιορίζει τη δυνατότητα αξιοποίησης της ιδιωτικής περιουσίας και εντέλει συμπιέζει την οικονομική ελευθερία. Κάτι ανάλογο με την υπερφορολόγηση της πρωτο-σοβιετικής περιόδου.
Πάντως και εδώ η δημιουργία ζει. Ασθμαίνει αλλά ζει. Ερχεται όμως μια νέα απειλή, οι νέοι δασικοί χάρτες που απειλούν να μεταφέρουν στο Δημόσιο το σύνολο των χορτολιβαδικών εκτάσεων (ιδιαίτερα στη νησιωτική Ελλάδα το ζήτημα έχει κολοσσιαίες διαστάσεις). Εκτάσεις που δεν είναι τίποτα περισσότερο από πρώην καλλιεργήσιμες που εγκαταλείφθηκαν, καθώς δεν παρουσίαζαν οικονομικό ενδιαφέρον για δεκαετίες. Μεταφορά δηλαδή ιδιωτικής περιουσίας στο κράτος χωρίς αιδώ.
Αν πραγματοποιηθεί, θα έχει συντελεστεί με άλλα μέσα μια επιδρομή ενάντια στην ιδιωτική περιουσία και την ελευθερία. Οι πρωτο-σοβιετικές πρακτικές στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Είναι πλέον φανερό ότι επείγει να χτίσουμε μια άλλη χώρα πιο φιλική στον πολίτη και στις δημιουργικές δυνάμεις που κρύβει. Μια χώρα πιο απλή πιο ελεύθερη. Οι καιροί δεν περιμένουν!
Υ. Γ. Η προγραμματική θέση του Κυρ. Μητσοτάκη για μείωση του ΕΝΦΙΑ και μεταφορά μέρους του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ως ανταποδοτικού τέλους θα είναι επαναστατική μεταβολή ικανή να αλλάξει νοοτροπίες και να πυροδοτήσει έναν κύκλο οικονομικής δραστηριότητας.
* Ο κ. Γιάννης Γ. Τζανετής είναι σύμβουλος Διοίκησης και Πληροφορικής – ΜΒΑ, μέλος του Μητρώου Στελεχών της Ν.Δ., μέλος της Κ.Ε. της Δράσης.