Η «Καθημερινή» συνεπλήρωσε προχθές σαράντα χρόνια ζωής […]. Από τα 40 αυτά χρόνια, τα τριάντα δύο ανήκουν εις τον ιδρυτήν της, τον Γεώργιον Βλάχον. Αλλ’ όλα, και αυτά που διηνύθησαν κατά την απουσίαν του από την ζωήν, του ανήκουν, διότι η «Καθημερινή» δεν απέστη ποτέ των αρχών επί των οποίων Εκείνος εβάσισε το δημοσιογραφικόν λειτούργημα […].
Η εφημερίς, όπως έλεγεν ο αείμνηστος ιδρυτής της, δίδει καθημερινώς τας εξετάσεις της ενώπιον του κοινού της και οι αναγνώσται της είναι μοιραίως εξετασταί και βαθμολογηταί. Ισως μία μακρά, ανελλιπής και πλούσια σταδιοδρομία να αποτελεί, κατά τινα τρόπον, και ένδειξιν περί της δημοσιογραφικής επιδόσεως και περί της εκτιμήσεως της επιδόσεως αυτής εκ μέρους του αναγνωστικού κοινού…
Εν τούτοις, θα ήτο ίσως επιτετραμμένον εις την εφημερίδα αύτην να υπομνήση ότι κατά την τελευταίαν δεκαπενταετίαν υπήρξε σταθερώς εις την πρωτοπορίαν του ελληνικού Τύπου […], διότι από των στηλών της παρήλασαν αι σοβαρότεραι και παγκοσμίου ενδιαφέροντος μαρτυρίαι ανδρών εξόχων, οι οποίοι υπήρξαν οι αρχιτέκτονες της μεταπολεμικής Ευρώπης, και δημοσιογραφικαί έρευναι που εχαράχθησαν εις την μνήμην του διεθνούς κοινού διά την αποκλειστικότητά των.
Τα «Πολεμικά Απομνημονεύματα» του Ουίνστον Τσώρτσιλ, δηλαδή η εγκυροτέρα αφήγησις του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η «Σταυροφορία εις την Ευρώπην» του Αϊζενχάουερ, τα« Απομνημονεύματα» του Τζαίημς Μπερνς, δυναμικού υπουργού των Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τη διάρκειαν του πολέμου, τα «Πολεμικά Ημερολόγια» του Τζαίημς Φόρεσταλ, Αμερικανού υπουργού των Ναυτικών κατά την αυτήν περίοδον, τα «Πολεμικά Απομνημονεύματα» του στρατηγού Ζιρώ με τα άγνωστα επεισόδια της σκληράς μάχης εις την Γαλλικήν Αφρικήν, το «Ρωσικόν Ημερολόγιον» του Στάινμπεκ, δηλαδή η πρώτη ελευθέρα περιγραφή της Ρωσίας πολύ πρωτού ανοίξη το Σιδηρούν Παραπέτασμα, το εξίσου αποκαλυπτικόν ρεπορτάζ περί της χώρας του Στάλιν από τον παγκοσμίου φήμης δημοσιολόγον κ. Τζων Γκάνθερ, το προκαλέσαν διεθνήν θόρυβον βιβλίον του Αμερικανού στρατιωτικού σχολιαστού Τζωρτζ Φίλτινγκ Ελιοτ: «Εάν η Ρωσία επιτεθή…», αι διεθνούς απηχήσεως αποστολαί της «Καθημερινής» εις την Κορέαν εν πλήρει εμφυλίω πολέμω, εις την ανατολικήν Γερμανίαν κατά την περίοδον των εργατικών εξεγέρσεων […], αι συνεχείς πολιτικαί έρευναι των αδελφών Αλσοπ και Ουώλτερ Λίππμαν και αι τακτικαί συνεργασίαι των Αντονυ Ηντεν και λόρδου Βάνσιτταρτ, αλλά και σωρεία άλλων δημοσιογραφικών επιτυχιών (μεταξύ των οποίων η δημοσίευσις του πολύκροτου «Δόκτορος Ζιβάγκο» του Παστερνάκ και της βιογραφίας του Αλεξάνδρου Φλέμιγκ υπό του κ. Αντρέ Μωρουά κατά παγκόσμιον προτεραιότητα), εμφανίζουν, αν μη τι άλλο, την συνεχή μέριμναν της εφημερίδος να ικανοποιή τα αξιώσεις του αναγνωστικού της κοινού, ενώ η σύνδεσις και η συνεργασία της με δύο εγκυρότατους δημοσιογραφικούς οργανισμούς, τους «Τάιμς» του Λονδίνου και τον «Κήρυκα – Βήμα της Νέας Υόρκης» ασφαλίζουν εις τους αναγνώστας της την πληρεστέραν δυνατήν ενημέρωσιν επί των διεθνών θεμάτων. […]
«Η Καθημερινή», 15/9/1959